Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 61

MORGUNN
139
ágirndar sakar í landskyldum ok f járleigum meirum en rétti-
ligt er. Fyrir því heyrir slikt fé þeim manni eigi til meðferð-
ar, er bæði mun verða réttlátr og mildr.“
Síðan sýndi Koðrán henni digran fésjóð, ok var fullr af
silfri. Vá Þórdís þar af þrjár merkr til handa Þorvaldi, en
fekk Koðráni aftr þat, er meira var.
Þá mælti Koðrán: „Fyrir hví vildir þú taka heldr af þess-
um peningum fyrir hönd sonar míns en af hinum, sem ek
færða þér fyrr?“
Hon svarar: „Því, at þú hefir at þessum vel komit, er þú
hefir tekit í arf eftir föður þinn.“
Eftir þat fór Þórdís brottu frá veizlunni með sæmiligum
gjöfum ok vináttu Koðráns. Hafði hon Þorvaid heim með
sér til Spákonufelis. Var hann með henni um hríð vel hald-
inn at klæðum ok öðrum hlutum, þeim er hann þurfti, ok
þroskaðist mikit.
Gestur Oddleifsson.
Um hann segir svo í Laxdælasögu: Gestr Oddleifsson bjó
vestr á Barðaströnd í Haga. Hann var höfðingi mikill ok
spekingr at viti, framsýnn um marga hluti, vei vingaðr við
aila ina stærri menn, ok margir sóttu ráð at honum.
Gestur spaki kemur allvíða við Islendingasögur og þóttu
ráð hans jafnan vel gefast, enda göfugmenni hið mesta. Hér
verður aðeins þess getið, er sýnir forvizku hans.
Er þá fyrst, að hann ræður rétt drauma frændkonu sinnar,
Guðrúnar Ósvífursdóttur, en hana dreymdi fjóra drauma,
er henni þóttu merkilegir, og bar alla undir Gest. Réði hann
draumana fyrir fjórum giftingum hennar.
Hér er að vísu ekki unnt að fullyrði um það, hvort draum-
ar Guðrúnar hafi í raun og veru verið líkingadraumar, er
birta áttu henni framtíð hennar, og Gestur hafi fundið á
rétta ráðningu af skynsemi sinni, eða draumarnir urðu dul-
hæfileikum hans bein hvatning til þess að sjá fyrir örlög
hinnar ungu konu.
1 þessum sama kafla Laxdælu segir frá því, að Guðrún