Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 65

M O R G U N N 143
legur og mjög ljós. Frá draumi þessum segir þannig í Njáls-
sögu:
Eina nótt bar svá til at Svínafelli, at Flosi lét illa í svefni.
Glúmr Hildisson vakði hann, ok var lengi áðr en hann gæti
vakit hann.
Flosi mælti þá: „Kallit mér Ketil ór Mörk.“
Ketill kom þangat. Flosi mælti: „Segja vil ek þér draum
minn.“
„Þat má vel,“ segir Ketill.
„Mik dreymði þat,“ segir Flosi, „at ek þóttumst vera at
Lómagnúpi ok ganga út ok sjá upp til gnúpsins, ok opnaðist
hann, ok gekk maðr út ór gnúpnum ok var í geitheðni ok
hafði járnstaf í hendi. Hann fór kallandi ok kallaði á menn
mína, suma fyrr, en suma síðar, ok nefndi þá á nafn. Hann
kallaði fyrstan Grím inn rauða ok Árna Kolsson. Þá þótti
mér undarliga vit bregða. Mér þótti hann þá kalla Eyjólf
Bölverksson ok Ljót, son Halls af Síðu, ok nökkura sex
menn. Þá þagði hann stund nökkura. Síðan kallaði hann
fimm menn af váru liði, ok váru þar Sigfússynir, bræðr
þínir. Þá kallaði hann aðra fimm menn, ok var þar Lambi
ok Móðólfr ok Glúmr. Þá kallaði hann þrjá menn. Siðast
kallaði hann Gunnar Lambason ok Kol Þorsteinsson. Eftir
þat gekk hann at mér. Ek spurða hann tíðenda. Hann lézt
kunna at segja tíðendin. Þá spurða ek hann at nafni, en hann
nefndist Járngrímr. Ek spurða, hvert hann skyldi fara.
Hann kvaðst fara skyldu til alþingis.
„Hvat skalt þú þar gera?“ sagða ek.
Hann sagði: „Fyrst skal ek ryðja kviðu, en þá dóma, en
þá vígvöll fyrir vegöndum.“
Gii<Vimin(lur biskup Arason.
Af sögu Guðmundar biskups góða, Arasonar, er að sjá, að
hann hafi verið bæði forspár og fjarskyggn.
Frá því segir í Guðmundar sögu, að þegar hann var heim-
ilisprestur á Viðimýri hjá Kolbeini Tumasyni gerðist það á