Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 66

144
MORGUNN
Kjalvegi, að kona Kolbeins, Guðríður Þorvarðsdóttir frænd-
kona Guðmundar, hvarf úr tjaldinu um nótt og fannst
hvergi. Lét Kolbeinn þá senda eftir Guðmundi presti, og er
sagt, að honum hafi tekizt að heimta hana úr helju. Varð
Koibeinn við þetta harla feginn og lofaði að elska Guðmund
alla sína lifdaga og halda hann sinn traustasta vin.
Þá svaraði Guðmundur prestur: „Vel segir þú þetta, því
at þar mun nú þinn hugr á stunda svá at gera. En þó varir
mik, at þat verði þinnar ævi, at þú verðir minn inn sterkasti
ok inn mesti mótstöðumaðr ok minna mála, en æ þvi meiri,
sem lengra líður fram á okkra ævi. En ek bið, at þú þakkir
Guði fyrir fagra jartegn, er hann hefir þér veitta, en kenn
ekki þat mér, syndugum manni.“
Kolbeinn varð síðar einn mesti andstöðumaður Guðmund-
ar biskups, sem kunnugt er.
Það gerðist á Víðimýri daginn eftir að Guðmundur var
til biskups kjörinn, að Kolbeinn breiddi dúk á borð og hafði
orð um, að hann væri slitinn.
Þá svaraði biskupsefni: „Enga skiptir um dúkinn, en þar
eftir mun fara biskupsdómur minn. Svá mun hann slitinn
sem dúkrinn er.“
Þótti það eftir ganga.
Þórður afi Þorgils skarða spurði eitt sinn Guðmund bisk-
up á þessa leið: „Þat vilda ek, biskup, at þú segðir mér,
hversu gamali maðr ek mun verða.“
Biskup svarar: „Eigi má ek segja þér þetta, því at ek veit
þat eigi.“
Hann svarar: „Veiztu þetta, sem margt annat, þat er þú
vill, ok þarftu eigi undan at fara um þetta.“
Biskup mælti: „Ráða mun ek þér ráð, ef þú vill.“
„Hvert er þat?“ segir Þórður.
Biskup mælti: „Þá er þú fréttir andlát mitt, þá láttu sem
þú munir eigi lengi lifa þaðan frá.“
Þórður lá banaleguna, er hann frétti lát biskups.
Að lokum er hér saga úr jarteinabók Guðmundar biskups,
er bendir til fjarsýnigáfu: