Morgunn - 01.06.1966, Blaðsíða 50

44
MORGUNN
sviðum dulsálfræðinnar, að aukin þekking á hinum sálrænu
hæfileikum og hinu fjölþætta starfi sálarinnar og þeim
sjúklegu flækjum, sem átt geta sér stað í sálarlífi manna,
að slík þekking geti beinlínis valdið aldahvörfum í samskipt-
um og sambúð mannanna og fært þeim meiri hamingju og
heilbrigði en þá nú dreymir um. Þekking mannsins á sjálf-
um sér og sínu innsta og dýpsta eðli og rétt hagnýting og
skilningur á þeim duldu hæfileikum, sem með okkur búa, sé
sú þekkingin, sem ein muni geta fært ,,frið við hönd“, eins
og skáldið segir, og gert sambúð þjóðanna heilbrigðari og
heimsfriðinn tryggari.
En í sambandi við þessi mál, og þá ekki sízt um forvizk-
una fram í tímann, leita einnig á okkur aðrar spurningar?
Hvaðan kemur mönnum þessi þekking? Hver blæs okkur
henni í brjóst, hvort heldur er í draumi eða vöku? Því er
örðugt að svara. Margt í vitrununum sjálfum bendir þó oft
til þess, að þær séu runnar frá framliðnum mönnum, eða að
minnsta kosti verum, sem eru þroskaðri en við, og geta því
betur skynjað og réttar ályktað um það, sem í vændum er,
heldur en við, sem lokuð erum inni í hjúpi efnislíkamans og
höfum aðallega ófullkomin skynfæri hans til þess að styðj-
ast við. Aðrir halda, að dulvitund okkar kunni að geta
skyggnzt dýpra og vitað fleira en okkur grunar. Og að í
draumi eða dularástandi getum við náð traustara sambandi
við hana og fengið á þann veg vitneskju, jafnvel um ókomna
hluti og það, sem í vændum er, og náð þessu upp í dagvit-
undina, stundum réttu og óbrjáluðu, en oftar þó aðeins í
táknrænum myndum, sem við stundum misskiljum eða jafn-
vel teljum rugl eitt og f jarstæðu. En nær hinu sanna, einnig
að því er þetta varðar, ættu auknar vísindalegar tilraunir og
rannsóknir sálarlífsins að geta fært okkur.
Loks eru til þeir, einnig í hópi frægra vísindamanna og
heimspekinga, sem ætla að þær hugmyndir, sem við nú ger-
um okkur um tímann, séu að mörgu leyti ófullkomnar og
fjarri því rétta. En út í þá sálma skal ekki farið hér, því það
yrði bæði flókið mál og langt.