Morgunn - 01.06.1966, Blaðsíða 38

32
MORGUNN
á yfirvenjulegum hæfileikum mannssálarinnar skuli gera
hvorttveggja i senn, bæði að gera það erfiðara en nokkru
sinni fyrr að færa endanlegar sönnur á framhaldslífið og að
gera það ótrúlegra en nokkru sinni fyrr, að andinn sé raun-
verulega og endanlega háður efninu.
Ef til vill er fullnaðarsönnun í þessu efni ófáanleg. En
hve fáar eru fullnaðarsannanir á öðrum rannsóknarsviðum?
Ályktun mín er fullkomlega ljós. Hún er sú, að mikið magn
vel staðfestra gagna sé fyrir hendi, svo mikið magn, að það
gjöri þá tilgátu ákaflega sennilega, að mannssálin lifi líkams-
dauðann. Og ég lít svo á, að fyrir þetta eigum við að vera
ákaflega þakklát, því að þá fyrst, er við förum að skoða
mannleg örlög með þetta geysilega áframhald handan graf-
ar og dauða í huga, getum við farið að botna eitthvað í því
lífi, sem við lifum hér á jörðu og þeim hluta tilverunnar, sem
við þekkjum. Við þurfum ekki að gerast ákaflega sorgbitin
og beygð af atvikum, sem okkur finnast tilgangslaus eða
harma hið mikla ranglæti tilverunnar, þegar við lítum á
jarðlífið sem áfanga á miklu lengri leið, sem nær út fyrir
hlið fæðingar og dauða.
Maður, sem kæmi inn í leikhús um hliðardyr, gengi þvert
yfir salinn fram hjá sviðinu og út um hinar hliðardyrnar,
gæti ekki fengið meira en mjög ófullkomna og ranga hug-
mynd um leikinn, sem verið væri að sýna á sviðinu. Hann
gæti auðveldlega imyndað sér, að höfundur leiksins væri
ranglátur, tilfinningalaus og grimmur, unz hann færi að
hugsa út í það, að hann sá ekki meira en leifturmynd, ör-
lítið brot af leiknum öllum. Hann myndi gerbreyta hug-
myndum sínum um leikinn, ef hann fengi að vita, hvað fór
fram á sviðinu áður en hann kom inn í leikhúsið og hvað
gerðist eftir að hann fór út. Þá fyrst gæti hann fellt skyn-
samlegri og heilbrigðari dóm um leikinn.
Sannfæring um framhaldslífið er fjarri því að leysa fyrir
okkur öll leyndarmál, en hún gerir lausnina mögulega.
Jón AuSuns þýddi.
J