17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 10

8
með flögrandi í kringum sig vonirnar allar.
Um Arnarhvol leikur nú lífsmorgunn fagur,
jafn lokkandi eins og hinn fyrsfi dagur.
Og aflsfraumur fer um hvern íslenzkan mann,
sem elskar og sfarfar — og líka þá smáu,
er barnsaugum mæna á þjóðfundinn þann
í þúsuridatali frá hreysunum lágu,
og spyrjandi benda á blóðroðið okið:
Er böðulssfjórn Dana á íslandi lokið?
En kóngsvaldið á sina kjörgripi enn,
sem kyssa á vöndinn, ef sjálfir þeir sleppa,
og, kaupandi og seljandi málefni og menn,
á markaði heimsins um ágóðann keppa.
Og svo kemur frumvarpið — svikanna vefur,
og svívirfa hugsjón í foraðið grefur.
Pað gusfar um bekkina, — hiklausf og heilt,
þeir hugrökku fullfrúar geysasf að nýju,
og ráðasf á allt, sem er rotið og veilt,
og rökunum einbeifa — þúsund gegn fíu.
Peir einhuga skilja, að allt er í veði,
og ólga hins forsmáða svellur í geði.
Á götunum hlymur við hergöngulag,
— á höfninni sfríðsskip frá kónginum liggur.
A Islandi er níundi ágúst í dag. . . .
Og útlendi greifinn á valdkúgun hyggur,
sem þjóðviljans siraumkast í bráðina brýtur:
Með bleksvarfri ræðu hann þinginu slítur.
Pá rís hann, sá hviti, sem frelsisins fjall,
er fagurf og hátt gegnum aldirnar stendur.
»Eg mótmæli ..." hljómar hans hiklausa kall,