17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 8

6
Hún veit, að hann vakir við erlendan áI,
með óskirnar hennar á sérhverjum fingri,
og flytur svo vel hennar viðkvæma mál,
að vængirnir gripa til flugs á þeim yngri.
Hún veit, að í sál hans býr allt, sem hún unni,
— að öll hennar þrá verður líf í hans munni.
Hver einasta hugsjón, er ofbeldið laust
með álagasprotanum þunga og kalda,
sv'o hamslaust sér byltir við hetjunnar raust,
að hriktir í steindröngum liðinna alda.
Til þess var hann hingað af sólguðnum sendur
að sækja vort fjöregg í tröllanna hendur. . .
III.
Hann situr í öndvegi fagur sem fjall,
og fátækir landar í kringum hann skipast,
og horfa í hans glóaugu, hlusta á hans spjall,
er heiðrikur andinn um víðernin svipast.
Og rúðurnar gráta í rökkri eins og forðum,
— en riklingur, magáll og hákarl á borðum.
Við alla hans ríklunduð risna er jöfn,
— gegn ranglæti hatrið i barminum sýður.
I blóra við kónginn í Kaupmannahöfn
til kvöldverðar islenzki forsetinn býður,
og tengir þar hnossgæti sjávar og sveitar
við sjálfstæðiskröfurnar, ferskar og heitar.
Og gestirnir fagna yfir gjöfum síns lands,
og gleðjast við roðann á forsetans vöngum,
er ákæran logar í augunum hans
gegn arnarins kló, er þær hrifsaði löngum
úr skjálfandi lófa á blóðlausum börnum,
sem beisklega grétu yfir þorskhausakvörnum,