17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 14

Benedikt Sveinsson:
Sambandsmálið.
Brátt eru liðin 19 ár síðan Sambandslaga-samningurinn var lög-
tekinn á Alþingi Islendinga og Ríkisþingi Dana. Samningur þessi liggur
nú miklu ljósara fyrir skilningi þjóðarinnar en þá, sem að líkindum
lætur.
ísland var að heita mátti orðið laust úr öllum töndum síðustu
ófriðarárin. Stórþjóðirnar þóttust heyja hildarleikinn mikla „fyrir rétt-
indi smáþjóðanna“. Danir máttu allra sízt standa gegn þessari kenning
með því að halda lengur fram kröfum sínum um yfirráð á íslandi, þar
sem þeim hlaut að vera hitt langt um mikilsverðara, að endurheimta
Suður-Jótland. Stórveldin skaðaði að engu, þótt tsland næði fullri við-
urkenning sjálfstæðis síns.
Fulltrúar sambandsþjóðarinnar, er hingað komu til samninga-um-
leitana sumarið 1918, höfðu því allt að vinna en engu að tapa. Þeir
gengu þess eigi duldir, að íslendingar vildu vera, voru og ætluðu ekki
að hætta að vera: fullvalda þjóð. Móti því varð ekki spornað úr því,
sem komið var. — Þá var áherzlan, lögð á það, jafnframt því, sem þeir
veittu fullveldi þjóðarinnar viðurkenning, að halda í, efla og tryggja
sem örugglegast forréttindi og hagsmuni Dana á íslandi.
Inum erlendu erindrekum tókst að koma ár sinni haglega
fyrir borð.