17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 11

9
sem hrópi hveri brjóst úti um dali og strendur.
Og það er sem bergmáli blágrýtishallir
með brennandi turna: »Vér mótmælum allirl"
VII.
Nær átti vor Ijallkona fríðara þing?
Nær fagnaði djarfari sonum og kærri
vor »bláfjallageimur með heiðjöklahríng«?
Nær hlutum vér munablóm fegurri og stærri?
Nær hljómaði indælar »ylhýra málið«?
Nær önduðu bjartari geislar á stálið?
Eg finn þá í vorinu: vökulan þey,
sem vitjar míns hjarta á sólglöðum degi.
Og fremstur hann líður, sem firrist oss ei,
þótt fjúki í skjólin og svanurinn þegi.
Hann svifur á undan og uppljómar veginn
um Island — ef þjóðin er sannleikans megin.
Til skýringar á kvæði Jóhannesar úr Kötlum um Jón Sigurðsson, skal ])að tekið
fram, að eftir þjóðfundinn myndaðist alþýðusögn um það, að dönsku hermennirnir
hefðu, ef upphlaup yrði, átt fyrst af öllu að skjóta þrjá þingmennina, og var Jón Sig-
urðsson kallaður í fyrirskipuninni „sá hvíti“, Jón Guðmundsson „sá halti“, og Hannes
Stephensen „sá digri“.