17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 9

17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 9
7 Og launvélin opnast, er lyftist hans hönd, og lifandi bylgjur frá veru hans streyma, sem ómar at kvaki frá eyjum og strönd, sem ilmur af reyrnum í brekkunum heima. — I há-dönsku stræti á hljóðlátu kveldi slá hjörtun i bjarma frá jöklum og eldi . . . IV. I ástríkri sál hans er saga vor geymd, sem sjóður, er fólkið úr hlekkjunum leysir. Hann dregur fram skilrikin grafin og gleymd, — á gulnuðu bókfelli kröfurnar reisir. Hvert rímnabrot, þulubrot, ómbrot vors anda um óskir hans safnast til beggja handa. Hans vopn eru þekking og vizka — og trú á vorið og gróðurinn, þjóðina og landið. Hann skoðar sem höldur hvert skip vort og bú, en skálddraumsins fegurð er mat hans þó blandið; — Úr fortíð hann byggir upp sókndjarfa samtíð, með sjónirnar hvesstar á volduga framtíð. V. Og heim er hann kominn. — Pað hljómar frá vör, er heilsar hann Islandi, vöggunni í sænum. Og Jónsmessan, hjúpuð í skínandi skör, sinn skarlatslokk hristir að túnvanga grænum. Hann stígur á land, þessi langþráði maður, og Ijósberinn hlær, — jafnvel steinninn er glaður. VI. I vændum er óráðin örlagastund, — við endurskin landnámsins Reykjavík kallar. Par leiðtogar djarfir sér fylkja á fund,

x

17. júní

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: 17. júní
https://timarit.is/publication/707

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.