Morgunn - 01.12.1990, Qupperneq 59

MORGUNN
Sköpunarmáttur bænarinnar
leika á að hrinda í framkvæmd ætlunarverki tengingarinnar
og opna rás fyrir kraft til huga, sem hingað til var hulinn
nristri efa og spurninga.
Hin tilviljunarkennda eining og útstreymi hugans hafa
ekki nein form okkur sjáanleg, ekkert hljóð okkur heyran-
legt eða lykt eða bragð okkur greinanlegt. A hvorugu þeirra
getum við fest hendur eða ráðskast með þær breytingar sem
áhrif þeirra kunna að valda, samt er sameinaðri heildinni
þegar kunnugt, á þeirri sömu stundu atburðarins, ekki
aðeins um hina einstöku staðreynd, heldur líka þá breyt-
ingu sem meðtaka viðbótarinnar hefur valdið á forskrift
útstreymisins.
Bæn, sem svo oft er útstreymi huga sem á í innri þjáningu,
er lýsing og viðurkenning mannsins á takmörkum sínum
sem einstaklings, fram komin af tilfinningalegri þörf hans
til að laða að sér meira orkustreymi, til þess að bæta upp
skort á sínu eigin útstreymi. Hún er vopnið sem notað er í
hinni sífeUdu baráttu fyrir yfirráðum á milli óbreytanleika
efnisins og ólgu andans. Bæn sem eykur skynjun með því
að auka bjarma tíðnarinnar myndar farveg til samskipta við
hinn eina og sanna kjarna tilverunnar, farveg þar sem
segulkraftur aðlöðunar biðjandans magnast í réttu hlutfalli
við styrk bænarinnar.
Þar sem segir í lögmáli efnisins að „það sem fer upp hlýtur
að koma niður," er í samræmi við aðra útgáfu sama lögmáls,
þ.e.: „Það sem út frá þér fer, kemur til þín aftur." Samkvæmt
því kemur bæn, sem þú sendir frá þér, aftur til þín, en á
nákvæmlega sama hátt og bolti sem kastað er upp í loftið
kemur niður aftur með meiri hraða og afli, þá kemur bænin
aftur hlaðin meiri andlegum krafti. Sá tilfinningakraftur
sem tj áður er þannig í gegnum hugann, hef ur fært hugsun-
ina út fyrir ríld efnisins inn í heim andans og þekkingarinn-
ar og þegar hún kemur aftur, þá ber hún með sér lýsandi
kraft viskunnar; huggun viðurkenningar á því sem ekki
væri viturlegt að breyta; kærleika sem nær út fyrir tilfinn-
ingar og vald til aðbreytaíveröld efnisins. Tilviljunarkennd
eining bænarinnar hefur safnað að sér öðrum sambærileg-
um handahófskenndum einingum og þannig orðið að sam-
57