Morgunn - 01.06.1995, Síða 73

MORGUNN
að ég hafði ekki fengið annað en sljó augnaráð og við höfðum öll
dengt okkur út í djúpar hugsanir.
„Það var gaman að hitta þig,“ sagði Sara og rétti mér hönd
sína.
Phil leit í áttina til jeppans. „Er þetta Wil James?“ spurði hann.
„Er það hann sem þú ferðast með?“
,Já,“ sagði ég. „Af hverju spyrðu?“
„Ég var bara að velta því fyrir mér. Ég hef séð hann héma.
Hann þekkir eiganda staðarins og var í einum af fyrstu hópunum
sem hófu rannsóknir á orkusviðum héma.“
„Komdu og heilsaðu upp á hann,“ sagði ég.
„Nei, ég verð að fara,“ sagði hann. „Ég hitti þig héma seinna.
Ég veit að þú getur ekki haldið þig frá þessum stað.“
„Eflaust ekki,“ sagði ég.
Sara skaut inn í að hún þyrfti lfka að fara og ég gæti haft
samband við hana gegnum gistihúsið. Ég tafði þau í nokkrar
mínútur og þakkaði þeim fyrir kennsluna.
Sara varð alvarleg. „Að sjá orkuna - að læra að skynja
efnisheiminn á þennan nýja hátt - er smitandi. Við skiljum það
ekki en þegar manneskja umgengst aðra sem sjá orkuna fer hún
oftast líka að sjá hana. Farðu og sýndu þetta einhverjuin öðmm.“
Ég kinkaði kolli og flýtti mér að jeppanum. Wil heilsaði mér
með brosi.
„Ertu ferðbúinn?“ spurði ég
„Næstum því,“ sagði hann. „Hvemig gekk í morgun?“
„Þetta var áhugavert,“ sagði ég. „Það er margt sem ég þarf að
segja þér.“
„Það er best þú bíðir með það,“ sagði hann. „Við þurfum að
koma okkur héðan. Ástandið hér er óheppilegt.“
Ég gekk nær honum. „Hvað er að gerast?" spurði ég.
„Ekkert svo alvarlegt,“ sagði hann. „Ég skal útskýra það
seinna. Náðu í farangurinn þinn.“
Ég fór inn í gistihúsið og sótti þessa fáu hluti sem ég hafði skilið
eftir í herberginu. Wil haföi sagt mér áður að ég þyrfti ekkert að
71