Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Síða 21

★
Gunnþárunn
Hálldórsdóttir í
tveimur af sín-
um elstu hlutverk
uin skóarasvein-
inum í leikritinu
Drengurinn ttiinn
eftir L’Arronge,
leikifí veturinn
1889-90 og
stofustúlkan í
leiknum Skímin
eftir Carl Möller,
setn leikinn var
1901-02.
★
þessi undraverða leikkona fyrst fyrir al-
vöru ellibelgnum og skapaði þrjár
kvenlýsingar, sem skipa öruggan sess í
leiklistarsögunni. Vilborgu grasakonu í
Gúllna hliðinu (1941), kyngimögnuð þjóð-
sögumynd. Mettu Mariu í Orðinu, örlítil
perla sjaldgæfustu tegundar, comédie
sublime og Ásu í Pétri Gaut, ógleyman-
leg konumynd, afbrigðarík og stighækk-
andi lýsing á móðurástinni allt til síðasta
atriðis, að sínu leyti tragédie sublime.
í stuttri grein er ekki hægt að telja upp
öll hlutverk, sem Gunnþórunn Halldórs-
dóttir hefur leikið, hvað þá heldur ræða
meðferð hennar á þeim. Það verður að
nægja að benda á þá staðreynd, að þessi
afburðaleikona nær sér fyrst verulega
niðri síðustu tuttugu árin, og hafði þó
vitanlega gert margt vel áður. Frá þessum
árum eru hlutverk eins og Geirlaug og
Gríma í síðustu sjónleikum Einars H.
Kvarans, Staðar-Gunna og Ingveldur
í Tutigu í Thoroddsens-leikjunum, Nilla
í Jeppa á Fjalli, Nuri í Þremur skálkum
og Þorgríma galdrakinn í Fróðá, tvær hin-
hinar síðustu nornakyns, og aðalhlutverk
eins og Ursúla í Varið ijður á málning-
unnil
Eins og list allra merkra listamanna er
list Gunnþórunnar hvort tveggja í senn
sérstæð og algild, þjóðleg og alþjóðleg.
Hún leitar fyrst hins sérstæða í fari þeirra
persóna, sem hún ætlar að sýna á leik-
sviðinu, og það festist í minni, af því að
vér höfum séð eitthvað svipað í sjálfu
þjóðlífinu, en um leið verða persónur
hennar algildar táknmyndir fyrir heilar
ítéttir, eins og Gríma, ímynd verkakon-
unnar, sem vér sáum og þekktum við fisk-
þvottakerin á stakkstæðunum forðum.
Lárus Sigurbjörnsson.
ÚTVAEPSTÍÐINDI 21