Morgunblaðið - 22.03.2009, Blaðsíða 28

28 Knattspyrna
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. MARS 2009
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
F
ranck Ribéry fékk ungur
að reyna það á eigin
skinni að lífið er enginn
dans á rósum. Tveggja
ára gamall flaug hann út
um framrúðuna á bíl föður síns eftir
árekstur við trukk. Af hlutust alvar-
legir höfuðáverkar og sauma þurfti á
annað hundrað spor til að loka skurð-
um í andliti blessaðs barnsins. Ribéry
náði fullri heilsu eftir slysið en í hvert
skipti sem hann lítur í spegil er hann
minntur á þennan afdrifaríka dag.
Örin á enninu og niður eftir hægri
kinninni eru engin smásmíði. Þá
vantar á hann hluta hársins fyrir ofan
hægra eyrað.
Þið munið að spenna beltin!
Lýtið er áberandi og Ribéry við-
urkennir að hann hafi átt undir högg
að sækja í æsku. Sér hafi gjarnan
verið strítt og ósjaldan líkt við nafn-
kunnasta starfsmann Vorrar frúar-
kirkju í París gegnum aldirnar. Þeg-
ar kaótískum tanngarðinum er bætt
við örin má líka gera því skóna að Ri-
béry muni sennilega seint keppa við
menn á borð við Cristiano Ronaldo og
Fernando Torres um veggrými í her-
bergjum ungmeyja. En kappinn læt-
ur sér það í léttu rúmi liggja og hefur
ekki léð máls á því að lagfæra lýtið
enda þótt hann hafi að líkindum fjár-
ráð til þess.
Mótlætið herti hann upp
Raunar rakst höfundur á athygl-
isverða kenningu við vinnslu þessarar
greinar en í netheimum er því haldið
fram að Ribéry taki ekki áhættuna á
því að fjarlægja örin enda myndi
hann þá líkjast Gary nokkrum Ne-
ville óhóflega. „Og hver vill líkjast
honum?“ spyr höfundur kenn-
ingarinnar. Þeim er ekki alls
varnað, æringjunum á net-
inu.
Einhverjir hefðu bug-
ast við mótlætið, ekki
Franck Ribéry. Það
herti hann bara upp.
Enda þótt hann sé
einungis 170 sentí-
metrar á hæð hef-
ur hann aldrei
látið nokkurn
mann vaða yfir
sig, hvorki
innan vallar
né utan.
Sjálfs-
vor-
kunn og
biturð eru að sögn kunn-
ugra ekki til í hans orða-
forða. Þvert á móti er hann
sagður glaðvær náungi
og húmoristi fram í fing-
urgóma.
Ribéry kann víst öll
trixin í hrekkjabókinni
og frægt er þegar hann
hellti
hönd stéttar sinnar og hafði ekki
minnsta grun um hvernig hann átti
að svara þessu. Eftir að hafa horft á
blaðamanninn engjast um stund lyft-
ist brúnin á Ribéry. „Þetta var grín.
Ég er bara að stríða þér!“
Aldrei séð svona fyrirbæri
Hermt er að kynleg athafnasemin
hafi komið flatt upp á hina þýsku fé-
laga hans. „Ég held svei mér þá að
þeir hafi aldrei séð fyrirbæri eins og
mig, sem skellir upp úr og slær á létta
strengi,“ sagði Frakkinn í léttum dúr
við fréttastofuna AFP.
Ribéry er ekki bara skemmtilegur
utan vallar, hann er algjört ólík-
indatól í leik. Sannkallað lýðyndi.
„Hann hefur allt til brunns að bera.
Hraða, snerpu, skothæfni. Hann
skorar mörk og leggur þau upp. Það
má heldur ekki gleyma því að hann
kann að verjast. Ribéry er gæddur
öllum þeim kostum sem sparkendur
samtímans þurfa að hafa,“ segir
gamla kempan úr þýska landsliðinu,
Klaus Allofs.
Allofs hittir þarna naglann á
höfuðið. Ribéry er óseðjandi, er
alltaf reiðubúinn að fá knöttinn.
Og hann er aldrei með hann til
málamynda. Hvert skref, hver
snúningur hefur tilgang. Aum-
ingja varnarmönnunum þykir
þeir oft vera að eltast við
skugga enda fullyrðir gamli
þjálfarinn hans hjá Lille,
Jean-Luc Vandamme, að
Ribéry sé þrisvar sinnum
fljótari að lesa leikinn
en dauðlegir leik-
menn. Það er ómet-
anlegur hæfileiki í
knattspyrnu í dag.
Þar má engan tíma
missa.
Þegar lið hans hefur
knöttinn ekki í sínum
röðum lætur Ribéry
heldur ekki bíða eftir sér í
vörninni. Einhver sagði að
hann væri Gennaro Gattuso og
Gianfranco Zola bræddir saman.
Ekki fjarri lagi.
„Ég hef engan sérstakan leikstíl,“
sagði Ribéry sjálfur við bandaríska
blaðið The Washington Post. „Ég
legg bara af stað – og reyni að skapa
usla.“
Hver sagði svo að fótbolti væri
flókin íþrótt?
Eins og hraðsuðupottur
Franck Ribéry fæddist 7. apríl
1983. Hann ólst upp við kröpp kjör í
hafnarborginni Boulogne-sur-Mer í
Norður-Frakklandi, líkt og Jean-
Pierre Papin tuttugu árum áður, en
þar um slóðir er atvinnuleysi meira
en gengur og gerist. Knötturinn fór
snemma vel á tánum á honum og hið
fornfræga félag Lille tók hann upp á
sína arma þegar hann var þrettán
Glaðlynda lýðyndið
Frakkinn Franck Ribéry hjá Bayern München í Þýskalandi er lýsandi dæmi
um það að ævintýrin gerast enn. Hann yfirsteig mikið mótlæti í æsku og hef-
ur nú haslað sér völl sem einn fremsti sparkandi þessa heims. Þessi hviki og
hugmyndaríki miðvellingur er sannkölluð martröð allra varna.
Undanfarinn áratug hafa helstu sparkendur Frakka verið
synir innflytjenda. Zinedine Zidane, Youri Djorkaeff, Lilian
Thuram, Patrick Vieira og Thierry Henry, svo dæmi séu
tekin. Sama máli gegnir um kynslóðina sem nú er að taka
við keflinu, Karim Benzema, Hatem Ben Arfa, Samir
Nasri. Í þessum hópi stingur Franck Ribéry í stúf. Hann er
„franskur Frakki“, ef svo má að orði komast enda þótt
flæmskt blóð renni víða í æðum í Boulogne-sur-Mer. Móð-
urmál hans telst t.a.m. ekki vera franska heldur afbrigði
af henni, ch’ti, sem menn tala þar nyrðra.
Þjóðernissinninn alræmdi Jean-Marie Le Pen hefur
löngum átt erfitt með að gangast við franska landsliðinu
með téða menn innanborðs og þóttist hafa himin höndum
tekið þegar Ribéry kom fram á sjónarsviðið. Hvað haldið
þið að Ribéry hafi þá gert Le Pen til ama? Hann gekk að
eiga æskuástina sína, Wahibu, sem er af alsírsku bergi
brotin. Og til að bíta höfuðið af skömminni, frá bæj-
ardyrum Le Pens séð, snerist hann í kjölfarið til íslams.
Le Pen er örugglega endanlega hættur að fylgjast með
fótbolta.
Ribéry á tvær dætur með eiginkonu sinni, Hizya og
Shakinez.
Óx úr grasi með múslímum
Hann hefur aldrei viljað tjá sig mikið um trúskiptin.
Breska blaðið The Independent hefur þó eftir honum að
hann hafi vaxið úr grasi með múslímum. „Það var mitt
val. Enginn sagði mér að gera það. Ástæðurnar fyrir
þessu [trúskiptunum] eru mitt mál.“
Ribéry er sagður mjög samviskusamur múslími sem
biðst fyrir fimm sinnum á dag, auk þess sem hann heldur
alltaf litla bænastund áður en hann hleypur inn á völlinn.
Við trúskiptin tók hann sér millinafnið Bilal í höfuðið á
bænakallara Múhameðs spámanns, Bilal ibn Rabah.
GEKK ÍSLAM Á HÖND
Tveir góðir Ri-
béry glímir við
Lionel Messi í
landsleik
Frakka og Arg-
entínumanna
nýverið.
Reuters
Ýmsir hafa gert því skóna að Franck Ribéry endist ekki lengi í Þýskalandi.
Sviðið sé einfaldlega of lítið fyrir hann þar. Það var svo olía á eldinn þegar
Franz Beckenbauer, forseti Bayern München, gaf í skyn fyrr í vetur að
leikmaðurinn kynni að hverfa frá borði í sumar. Hann dró þau orð raunar
til baka á dögunum.
Sjálfur vísaði Ribéry þessum sögusögnum á bug í samtali við þýska
blaðið Bild í síðasta mánuði. „Ég er samningsbundinn Bayern München
til ársins 2011 og vil efna þann samning. Ég er hjá frábæru félagi og nýt
þess að leika í Búndeslígunni. Mér skilst líka að stuðningsmenn félagsins
vilji hafa mig hér. Því gleymi ég ekki. Ég hef aldrei sagt að ég vilji fara,
þvert á móti vil ég leggja mitt af mörkum svo liðið geti vaxið og unnið
titla.“
Ribéry var varla búinn að sleppa orðinu þegar umboðsmaður hans, Ala-
in Migliaccio, tjáði sama blaði að vel kæmi til álita að skjólstæðingur sinn
gengi í raðir Manchester United kæmi til þess að Cristiano Ronaldo yrði
seldur til Real Madrid. Ribéry hefur líka þráfaldlega verið orðaður við
Barcelona en Joan Laporta, forseti katalónska félagsins, kom hins vegar
af fjöllum þegar málið var borið undir hann fyrir skemmstu.
R
eu
te
rs
úr tíu lítra vatnsfötu yfir goðsögnina
Oliver Kahn á æfingu hjá Bayern
München. Sá hefur hnyklað brýnnar.
Skömmu eftir komuna til Þýska-
lands mætti Ribéry móðg-
aður á svip í viðtal
við hið virðu-
lega dagblað
Süddeutsc-
hen Zeitung
og hreytti
út úr sér:
„Mér skilst
að kollegar
þínir haldi
því fram að
ég sé ekki
góður dreng-
ur!“ Aumingja
blaðamaðurinn
fór í kerfi fyrir
Kóngurinn Franck Ribéry nýt-
ur gríðarlegrar hylli í Bæj-
aralandi. Leitun er að vinsælli
Frakka í Þýskalandi.
AÐ VERA
EÐA EKKI VERA