Morgunblaðið - 10.10.2009, Blaðsíða 24

24 Daglegt líf
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2009
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Þ
remur árum eftir að ég
lauk krabbameins-
meðferð fór ég til Arg-
entínu og dvaldi þar í
einn vetur til að læra
tangó og spænsku, teikna og gera
allt sem mig hafði langað til að gera í
áraraðir,“ segir Gréta Sörensen sem
notaði tangódans til að byggja sig
upp eftir að hún hafði sigrast á
brjóstakrabbameini. „Þegar maður
fær krabbamein þá fer maður að
hugsa hlutina upp á nýtt. Ég spurði
sjálfa mig að því hvað mig langaði til
að gera í lífinu eftir veikindin. Ég
átti mér nokkra drauma og ákvað að
það væri mikilvægt að finna út hvaða
draumar væru til þess fallnir að láta
þá rætast og sleppa hinum.“ Gréta
segir að krabbameinið hafi gert það
að verkum að hún öðlaðist nýtt hug-
rekki. „Ég ákvað að mig langaði til
að ferðast og dveljast erlendis. Þeg-
ar ég sat á flugvellinum og beið eftir
að komast í flugvélina sem átti að
flytja mig til Argentínu, þá var svo
mikil frelsistilfinning innra með mér
að mér leið næstum eins og ég gæti
flogið.“ Gréta kom heim í vor og hún
hefur haldið fyrirlestur í Krabba-
meinsfélaginu um reynslu sína. „Ég
vil hvetja konur til að gera það sem
þær langar til, af því að það er aldrei
of seint, alveg sama á hvaða aldri
þær eru. Sjálf var ég 53 ára þegar ég
fór út. Þetta er spurning um að vera
gerandi í sínu lífi. Það býr mikil orka
innra með okkur sem við þurfum að
virkja sjálfar, finna okkur réttan far-
veg. Ég valdi þá leið að fara til Arg-
entínu að læra tangó og spænsku, en
aðrar konur velja kannski að fara
einhverja aðra leið.“
Flutti inn tangódansara
Gréta hefur, í samstarfi við ráð-
gjafaþjónustu Krabbameinsfélags-
ins og lyfjafyrirtækið Roche, flutt
hingað til lands argentínskan kenn-
ara í tangó, Jorge Paz. „Í byrjun
október fórum við af stað með tangó-
námskeið hjá Krabbameinsfélaginu,
bæði fyrir sjúklinga og aðstand-
Ekki bíða með að láta
draumana rætast
Hún vaknaði stund-
um með dansverki í
fótunum á morgnana
úti í Argentínu. En
hún var alsæl.
Morgunblaðið/Kristinn
Einbeitni Gréta og Jorge vanda sig þar sem þau svífa um í tangósveiflu rétt
áður en þau taka á móti fleiri tangódönsurum í Krabbameinsfélaginu.
Tangónámskeiðið hjá Krabba-
meinsfélaginu er í Skógarhlíðinni,
og vert er að taka fram að ekki er
nauðsynlegt að koma með dans-
félaga. Sjá nánar á www.krabb.is.
endur, og undirtektirnar hafa verið
mjög fínar. Þegar við dönsum tangó,
þá höfum við tækifæri til að leika
okkur á ný og það kveikir í gleðinni.
Þegar maður neyðist til að horfast í
augu við krabbamein, þá er manni
stillt upp við vegg og maður er
minntur rækilega á að tíminn sem
maður hefur er takmarkaður. Maður
stokkar allt upp á nýtt og forgangs-
raðar öðruvísi,“ segir Gréta og bætir
við að tangó sé frábær leið til að
tengjast sjálfum sér og öðrum.
„Jorge sagði stundum við mig úti í
Argentínu að ég ætti að hætta að
hugsa svona mikið og setja frekar
allar tilfinningar í tangóinn. Að ég
ætti að nota líkamann, nota tján-
inguna, tengja mig við tónlistina og
hlusta inn á við. Ég gerði það og finn
að það hefur hjálpað mér mikið og ég
hef fyllst nýrri orku.“ Úti í Argent-
ínu leyfði Gréta sér að sogast alger-
lega inn í tangóinn. „Ég dansaði
stundum í sjö tíma á dag og mig
verkjaði oft í lappirnar þegar ég fór
á fætur á morgnana. En ég var al-
sæl.“
Að skora kvíðann á hólm
Gréta leigði út íbúðina sína hér
heima á Íslandi til að fjármagna
drauminn. Auk þess fékk hún hálft
orlof, en hún starfar sem kennari í
Tækniskólanum. „Ég þurfti vissu-
lega að taka lán en ég borga það til
baka með glöðu geði, því þetta hefur
gefið mér svo mikið. Ég finn að þetta
ævintýri hefur gert mitt innra líf rík-
ara og það er mér mikilvægt.“ Þegar
Gréta greindist með krabbamein þá
hafði hún í tíu ár alið ein upp þrjú
börn. „Ég fann að ég þurfti að skipta
um stefnu og fara að rækta mig
sjálfa á annan hátt. Ég hafði þörf
fyrir nýjar áskoranir til að fá tæki-
færi til að kynnast nýjum hliðum á
sjálfri mér, hliðum sem ég þurfti að
spegla á nýjum vettvangi. Ég fór til
Argentínu með opnum huga og ætl-
aði að leyfa þeim hlutum að gerast
sem vildu gerast. Ég þurfti á því að
halda að fá ögrun og skora kvíðann á
hólm. Lífið er meira en litla eyjan
okkar Ísland. Það er gott að fá fjar-
lægð frá heimahögunum, sjálfum sér
og lífinu. Og maður hefur svo gott af
að kynnast öðrum menningar-
heimum og eignast nýja vini í öðrum
löndum.“
Rúnar Kristjánsson á Skaga-strönd er með skarpari stjórn-
málaskýrendum. Hann yrkir:
Misjöfn sem áður er mannanna gerð
og meinlegar fylgjur á götum.
Valgarður grái er víða á ferð
og vafalaust Mörður hjá krötum!
Þegar Víkverji kvartaði yfir því á
dögunum að hann fengi ekki uppá-
haldsdrykkinn sinn í verslunum var
Rúnar honum hjartanlega sam-
mála:
Krafan er einföld og eitt um að tala
svo umræðan verði ekki snúin í fang,
að Víkverji fái þann Sítrónusvala
er setur hann daglega réttan í gang!
Loks yrkir Rúnar um bók-
menntaarfinn:
Við Sögurnar okkar ég anda minn hvet
og er þeim í huganum tengdur.
Svo alla tíð þakkað það glaður ég get
að Grettir – hann var ekki hengdur!
Jón Arnljótsson yrkir um ferða-
lag fjármálaráðherra:
Nauðsyn telst að afla arðs,
þó illt sé nú til grasa.
Þá fara menn til Miklagarðs,
meður tóma vasa.
VÍSNAHORN pebl@mbl.is
Af Merði og
Sögunum
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
„OKKUR fannst hálfgerð synd að öll
þessi vönduðu barnaföt væru engum
til gagns inni í skápum hjá okkur, en
við eigum samtals sjö börn sem öll
eru vaxin upp úr þeim,“ segir Olga
Másdóttir en hún og vinkona hennar
Margrét Bergmann tóku sig til 1.
október síðastliðinn og opnuðu
skiptifatamarkað með notuð barna-
föt. „Endurnýting, skynsemi og
sparnaður er það sem við höfðum að
leiðarljósi þegar við vorum að útfæra
þessa hugmynd. Þetta er merkjav-
ara, vönduð og falleg barnaföt og
okkur langaði til að þau nýttust ein-
hverjum öðrum. Fyrirkomulagið er
þannig að foreldrar geta komið með
barnaföt til okkar sem þeir hafa ekki
lengur þörf fyrir, við skoðum þau og
metum hvort við viljum taka þau inn,
hvort þau séu heil og vel með farin.
Ef við tökum þau inn metum við
hvers virði þau eru og þá getur við-
komandi fengið einhver önnur föt á
markaðnum í staðinn sem hann hef-
ur þörf fyrir. Þannig að þetta er
skiptimarkaður,“ segir Olga og bæt-
ir við að þeir sem ekki eigi notuð föt
til að skipta á geti komið og keypt
notuð föt hjá þeim. Þær taka á móti
fötum alveg upp í stærð fyrir tólf
ára, þó að mesta hreyfingin sé í föt-
um fyrir yngri börn. „Við tökum
einnig við skóm, úlpum og öðru
slíku. Við erum líka með umboðssölu
fyrir vandaða notaða útigalla, vegna
þess að við vitum að nýir vandaðir
gallar eru mjög dýrir. Við höfum líka
tekið einn og einn vagn og bílstóla.“
Notuð barnaföt á skiptimarkaði
Skiptifatamarkaðurinn er á
annarri hæð á Dalvegi 16 A
í Kópavogi.
Opið virka daga
kl. 12-17.
Facebook-síðan þeirra er:
betri notuð barnaföt.
Morgunblaðið/RAX
Falleg föt Olga og Margrét segja skiptimarkað eiga erindi í kreppunni.
Morgunblaðið/RAX
Úrval Fjölbreyttur skófatnaður.
TILFELLUM eyðnismits fer fjölg-
andi á meðal fólks sem er komið yf-
ir fimmtugt, meðal annars sökum
þess að þessi aldurshópur er
gjarnari á að stunda kynmök án
getnaðarvarna en yngri aldurs-
hópar. Þá eru stinningarlyf talin
hafa sitt að segja.
Leiddar eru líkur að þessu í nýrri
rannsókn Alþjóðaheilbrigðisstofn-
unarinnar (WHO) þar sem rakið er
hvernig tíðni eyðnismits hefur auk-
ist hjá fólki á miðjum aldri og upp
úr.
Að mati George Schmid, eins níu
höfunda rannsóknarinnar, kann
þessi aukning einnig að vera afleið-
ing þess að mesta áherslan sé lögð á
ungt fólk við leit að eyðnismiti. Það
sé í mesta áhættuhópnum.
Feimnismál að spyrja
Sú félagslega hlið er á vandanum
að læknar eru taldir fælnir við að
bera nærgöngular spurningar um
kynlíf upp við sjúklinga sem eru
komnir á sextugsaldur, sem aftur
valdi því að læknarnir fá ekki tæki-
færi til að beina þeim á braut
öruggs kynlífs.
Þessi greining er í samræmi við
margar rannsóknir sem benda til
að eldra fólk sé líklegra til að
stunda óvarið kynlíf en þeir sem
yngri eru.
Samkvæmt gögnum WHO var
fjórði hver Bandaríkjamaður sem
smitaðist af eyðni árið 2006 í eldri
aldurshópi, eins og það er skil-
greint, samanborið við fimmtung
árið 2003.
Áhætta Eyðnismitum fer fjölgandi
hjá fólki sem er 50 ára og eldri.
Eldra fólk
óvarkárt