Morgunblaðið - 10.10.2009, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2009
✝ Guðrún SvanlaugAndersen fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 2. mars 1921.
Hún lést á Lands-
spítalanum í Foss-
vogi 25. september
2009. Foreldrar
hennar voru hjónin
Hans Peter And-
ersen, f. í Fredriks-
sund í Danmörku 30.
mars 1887, d. í Vest-
mannaeyjum 6. apríl
1955, og Jóhanna
Guðjónsdóttir, f. í
Sigluvík í Landeyjum 27. febrúar
1889, d. í Vestmannaeyjum 23.
nóvember 1934.
Hinn 12. apríl 1941 giftist Guð-
rún Húnboga Þorkelssyni, f. í
Vestmannaeyjum 7. janúar 1916, d.
9. apríl 2002. Börn þeirra eru: 1)
Jóhann Peter Andersen, maki Erla
Adólfsdóttir. Eiga þau tvo syni og
fjögur barnabörn. 2) Þorkell Hún-
bogason, sambýliskona Ingunn El-
ín Hróbjartsdóttir. Á hann þrjú
börn og sex barnabörn. 3) Valur
Andersen, maki Ingibjörg F. Bern-
ódusdóttir. Eiga þau tvo syni og
tvö barnabörn. 4) Eva
Andersen, maki Sig-
urður G. Sig-
urjónsson. Eiga þau
tvo syni og sex barna-
börn. 5) Bogi And-
ersen, maki Hilda
Klara Þórisdóttir.
Eiga þau þrjú börn. 6)
Gunnar Andersen,
maki Elísabet Ruth
Guðmundsdóttir. Á
hann fjögur börn. 7)
Arnar Andersen,
maki Ragnheiður H.
Sigurkarlsdóttir. Eiga
þau þrjá syni og eitt barnabarn.
Guðrún Svanlaug ólst upp á Sól-
bakka í Vestmannaeyjum en eftir
að hún gifti sig flutti hún að Sand-
prýði og bjó þar mestan hluta ævi
sinnar. Aðalstarfsvettvangur Guð-
rúnar voru húsmóðurstörf og upp-
eldi barna ásamt því að sinna stóru
og oft gestkvæmu heimili. Guðrún
var stofnfélagi í Félagi eldri borg-
ara í Vestmannaeyjum og sat þar í
stjórn til margra ára.
Útför Guðrúnar verður gerð frá
Landakirku í dag, 10. október og
hefst athöfnin klukkan 11.
Skrifuð á blað
verður hún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd
í hugskoti
slípast hún eins og perla í skel
– við hverja hugsun
sem hvarflar til þín.
(Hrafn Andrés Harðarson.)
Tengdamóðir mín, Gunna í Sand-
prýði, eins og hún var oftast kölluð, er
dáin. Ég var svo heppin að fá að kynn-
ast henni náið. Hún var hæg aldrei
man ég eftir að hún hafi hækkað
röddina né talað illa um nokkurn
mann.
Gunna og Bogi, sem er dáinn fyrir
sjö árum, eignuðust sjö börn, allt dug-
legt og myndarlegt fólk, enda fengu
þau gott uppeldi í Sandrpýði, sem var
eins og á fimm stjörnu hóteli, alltaf
bakað og smurt brauð á borðum, allt
hreint og strokið, straujað og stífað.
Það var svo notarlegt að koma til
þeirra, hann svo hress og kátur og
hún róleg og yfirveguð. Þegar Bogi
veikist fluttu þau í Eyjahraun 10, en
það eru íbúðir fyrir aldraða. Eftir að
Bogi dó bjó Gunna þar ein í sjö ár og
sá um sig sjálf, en hún var með liða-
gigt á háu stigi frá unga aldri en aldrei
kvartaði hún. Einnig hrjáðu hana
margir sjúkdómar aðrir en hún tók
þessu öllu með æðruleysi. Okkur þótti
öllum vænt um hana og ef hún bað
okkur um greiða fannst okkur hún
sýna okkur mikinn heiður og gerðum
allt sem við gátum til að hjálpa henni.
Síðustu tvo mánuðina var hún komin á
Hraunbúðir, dvalarheimili aldraðra og
naut þar mjög góðrar aðhlynningar.
Ég vil enga lofræðu þegar ég er dá-
in, sagðir þú við mig, en ef einhver ætti
skilið lofræðu þá værir það þú. Í huga
mínum rifja ég upp hversu mikils virði
þú varst börnum þínum, tengdabörn-
um og barnabörnum. Þú varst klett-
urinn í hafinu og ég kveð þig með
söknuði, Gunna mín. Bið að heilsa
Boga.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Inga.
Elsku amma Gunna, þú varst svo
skemmtileg. Þú varst svo góð við alla.
Mér fannst svo gott að koma til þín.
Ég og amma Eva komum oft og
horfðum á fótbolta hjá þér. Stundum
hljóp ég til þín í hádeginu. Þú varst
alltaf svo þakklát fyrir allt sem þú
fékkst. Við afi Magnús komum eitt
sinn til þín á spítalann þegar þú varst
lasin og gáfum þér blóm, og þú varst
svakalega ánægð með það og sagðir
öllum hver hafði gefið þér blómin.
Nú ertu hjá Guði og honum afa
Boga og vonandi líður þér vel.
Saknaðarkveðja til þín, elsku
amma Gunna.
Þinn
Magnús Karl.
Gunna frænka var yngst sex barna
Jóhönnu Guðjónsdóttur og Danska-
Péturs Andersen á Sólbakka í Vest-
mannaeyjum og sú síðasta til að
kveðja. Með fráfalli hennar verða því
margföld vatnaskil: það er að hverfa,
fólkið sem fæddist inn í sjálfsþurft-
arsamfélag sem hafði lítið breyst um
margra alda skeið og skilaði okkur
þeim allsnægtum sem við búum við í
dag.
Gunna frænka var litla systir henn-
ar mömmu sem alltaf fékk fallegt blik
í auga þegar Gunna var annars vegar
eða hennar fólk. Og ekki að ástæðu-
lausu: litla systir hennar var alla sína
tíð manneskja sem aðrir máttu taka
sér til fyrirmyndar sökum dugnaðar
hennar, þrautseigju og velvilja.
Hún var enda lánsöm í sínu lífi. Úr
foreldrahúsum á Sólbakka bar hún
með sér stillingu og skyldurækni, fyr-
ir utan dugnaðinn og snyrtimennsk-
una, og svo eignaðist hún skínandi
mann, hann Boga heitinn í Sandprýði.
Með honum eignaðist hún nær heilt
fótboltalið af strákum, annáluðum
dugnaðarforkum, og eina dóttur, sem
í barnsminninu var líka ein af strák-
unum úr Sandprýði og gaf þeim ekk-
ert eftir í hverju sem var.
Þau voru falleg saman, Gunna og
Bogi. Þau voru samhent og æðrulaus,
góð heim að sækja og enn skemmti-
legri þegar þau komu í heimsókn með
bræðrunum frá Sólbakka og konum
þeirra. Þá voru sagðar sögur með
hlátrasköllum og mamma raulaði yfir
vöfflubakstrinum. Einn frændi minn
benti mér á að ég skyldi sérstaklega
fylgjast með Boga og Willum móður-
bróður þegar þeir færu að segja sög-
ur: ef þeir lygndu aftur augunum
væru þeir að ljúga. Ég sá fljótt að þeir
lygndu oft aftur augunum og þeim
mun meira sem sögurnar urðu mergj-
aðri og fengu skemmtilegri endi.
Það dró ekkert af Sandprýðihjón-
unum þótt þau færu að eldast því þau
urðu fljótt stórvirk í samtökum eldri
borgara í Eyjum og vantaði aldrei í
ferðalag, á ball eða skemmtun; þá
dönsuðu þau fram á rauðar nætur.
Bogi var svo kominn í golf fyrir allar
aldir næsta dag.
Gunna frænka missti mikið þegar
hún missti Boga og síðustu árin var
hún orðin lúin, næsta blind síðasta ár-
ið. Það er því allt eins líklegt að hún
hafi verið hvíldinni fegin. En nú er
hún aftur komin í dansinn með Boga
sínum – ef hann er þá ekki langt úti á
himinvöllum að spila golf. En það
verður aftur ball í kvöld.
Ómar Valdimarsson.
Nú er komið að kveðjustund.
Sómakonan Gunna í Sandprýði hefur
kvatt okkur. Það er margt sem renn-
ur gegnum hugann á þessari stundu,
allar góðu minningarnar um þig elsku
Gunna, Boga og fjölskyldu ykkar. Að-
fangadagskvöldin þegar ég rölti yfir
frá Felli með gjafirnar mínar undir
armi, til að sýna Gunnu hvað ég hafði
fengið í jólagjöf, reyndar við litla
hrifningu yngri frænda minna (þeir
höfðu ekki áhuga á þessu stelpudóti).
Appelsínan úr stóru silfurskálinni
tilbúin handa mér mjúk og hlaðin af
sykurmolum.
Allar skemmtilegu afmælisveisl-
urnar sem Gunna hélt fyrir yngri
kynslóðina á bænum og með fylgdu
kvikmyndasýningar sem stundum
voru sýndar á gafl eða vegg í næsta
húsi, allt gómsæta bakkelsið, pönnu-
kökurnar, brúnkakan og ekki má
gleyma rúllupylsunni góðu úr tækni-
legu pressunni hans Boga frænda.
Ég gæti endalaust haldið áfram því
margar eru minningarnar en ég læt
þetta nægja, geymi aðrar í huga mér
og hjarta.
Innilegt þakklæti til þín elsku
Gunna fyrir tryggð og vináttu ætíð.
Blessuð sé minning Guðrúnar Svan-
laugar Andersen.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(Maren Jakobsdóttir.)
Sandprýðisfjölskyldunni sendi ég
mínar innilegust samúðarkveðjur.
Hafdís Magnúsdóttir.
Á kveðjustund ljúfrar vinkonu
hrannast upp minningar frá áratuga
vináttu og ótal samverustundum.
Kemur fyrst upp í hugann þakklæti
og eftirsjá. Þakklæti fyrir að hafa ung
kynnst henni og jákvæðu lífsviðhorfi
hennar, fyrir trausta vináttu og trún-
að, sem aldrei bar skugga á. Eftirsjá
vegna þess að þessar samverustundir
eru liðnar.
Æðruleysi einkenndi allt hennar
fas, þrátt fyrir erfiða sjúkdóma allt
frá æsku.
Aðdáunarverð var umhyggja barna
hennar og tengdabarna, sem hún
unni mjög og var stolt af.
Ekkert auðgar lífið meira en kynni
við gott fólk, sem gefur svo vel af sér,
að maður er ríkari eftir.
Sendi ég fjölskyldu Guðrúnar inni-
legar samúðarkveðjur og enda þessi
kveðjuorð með tveim erindum eftir
Erlu:
Þó að sleppi hendi hönd
hinsti nálgast fundur.
Eigi slitna andans bönd
algerlega í sundur.
Gegn um tárin geisli skín,
gleði og huggun vekur.
Göfug andans áhrif þín
enginn frá mér tekur.
Kristjana Þorfinnsdóttir.
Hún var afar fíngerð, hæglát og lát-
bragðið allt bar vott um yfirvegun og
fágun. Hún var dugnaðarforkur sem
skilaði jafnan góðu dagsverki þar sem
verkefni voru unnin af nákvæmni og
alúð. Hún var áhugasöm um umhverfi
sitt og hafði skoðanir á mönnum og
málefnum, þó sjaldnast væri hún að
flíka því hátt. Hún var greind kona og
víðsýn og hefði eflaust náð langt á
menntabrautinni hefði hún tekið þann
„kúrs“.
Hún helgaði sig búi og börnum og
stýrði stórum hópi af röggsemi og
festu. Minningin um eldhúsið í Sand-
prýði verður fyrirferðamikil. Amma
svo fínleg og falleg að bera á borð ilm-
andi bakkelsi, afi við borðsendann
með glettni í auga að segja sögur úr
bæjarlífinu, vel ýktar og kryddaðar
kímni. Fullsetið við borðið, enda alltaf
pláss fyrir gesti og gangandi. Þar var
skrafað og skeggrætt, þar ríkti sam-
heldni, góðvild og glaðværð. Menn
sóttu í Sandprýði sér til líkamlegrar
og andlegrar næringar.
Sagt er að flestir finni ástina ein-
hvern tíma á lífsleiðinni en vandinn sé
að viðhalda vináttunni og kærleikan-
um. Þá kúnst kunnu þau flestum bet-
ur afi minn og amma. Það var hrein
unun að sjá þau saman og gott vega-
nesti fyrir okkur hin. Amma var mjög
félagslynd og tók virkan þátt í starfi
eldriborgara. Hún ferðaðist mikið og
lét heilsuleysi ekki stöðva sig. Hún
var mikið hörkutól þrátt fyrir fínlega
og netta líkamsbyggingu.
Um leið og ég kveð þig elsku amma
mín vil ég þakka fyrir vináttuna,
tryggðina og alla umhyggjuna sem þú
sýndir mér og börnunum mínum alla
tíð. Ég veit að nú hefur þú aftur fund-
ið höndina styrku hans afa og þið leið-
ist nú á öðrum grundum. Hann horfir
á þig með ást í auga og þú á hann.
Hann þarf auðvitað að stríða þér svo-
lítið – þú skammar hann góðlátlega og
brosir.
Guðrún Elísa Þorkelsdóttir.
Guðrún Svanlaug
Andersen
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝
Ástkær sambýliskona, móðir, tengdamóðir, amma
systir og mágkona,
GUÐRÚN LÁRA KJARTANSDÓTTIR,
Heiðarhjalla 29,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi fimmtu-
daginn 8. október.
Bjarni Sólbergsson,
Jón Kjartan Kristinsson, Elsa Guðrún Jóhannesdóttir,
Arnar Jónsson,
Karítas Jónsdóttir,
Kjartan Kjartansson, Halla Guðmundsdóttir,
Kristín Kjartansdóttir.
✝
Okkar ástkæri
SVEINN KR. PÉTURSSON
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 7. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún Iðunn Jónsdóttir,
Gunnar Hrafn Sveinsson,
Hannes Jón Lárusson, Elke Zimmermann,
Johanna Björg og Jonathan.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GRÍMA THORODDSEN,
Vallargötu 20,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja fimmtudaginn
8. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sumarliði Gunnarsson,
Bolli Thor Valdimarsson, Helga Guðjónsdóttir,
Gunnar Sumarliðason, Birna Þórðardóttir,
Ingibjörg Sumarliðadóttir, Jarl Larsen,
Kristín Sumarliðadóttir, E. Roy Arris,
Ragnhildur Sumarliðadóttir, Sigurjón Kristjánsson,
Ásthildur Sumarliðadóttir, Þröstur Elliðason,
ömmubörn og langömmubörn.