Morgunblaðið - 11.10.2009, Blaðsíða 28

28 Búskapur
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 2009
Texti: Orri Páll Ormarsson
orri@mbl.is
Myndir: Árni Sæberg
saeberg@mbl.is
K
ötturinn Grettir tekur á
móti gestum í Melahvarfi
2 þetta miðdegi – skept-
ískur á svip. „Hann er
svolítið hvumpinn í fyrstu
greyið en verður kominn til ykkar eft-
ir smástund,“ segir húsráðandi, Egill
R. Sigurgeirsson læknir og bóndi.
Hann gætir Grettis og annars kattar
til fyrir dóttur sína sem er í námi er-
lendis. Tveir kettir voru fyrir á heim-
ilinu. Annar þeirra, Thomas Coven-
ant, kallaður Ljóni, knýr nú dyra með
háværu mjálmi. „Bíðið aðeins, Ljóni
þarf að komast inn,“ segir Egill og
vippar sér yfir að bakdyrunum. Hann
er á hækjum eftir aðgerð á ökkla en
lætur það hvergi tefja sig.
Ljóni stendur undir nafni. Kafloð-
inn og tígulegur. Hann biður um
harðfisk. „Ekki núna vinur, harðfisk-
urinn er búinn,“ upplýsir Egill. Ljóni
ansar því ekki og vippar sér upp á
skenkinn. Hnusar að pokum. „Ljóni,“
segir Egill hastur. „Þú veist þú mátt
ekki vera uppi á borðum.“
Hann gegnir því örugglega næst.
Út skal haldið, enda tilgangurinn
með heimsókninni að skoða bóndabæ
Egils. Melahvarfi 2 verður ekki betur
lýst með öðru orði. Dýrin eru á hverju
strái. Handan við bakdyrnar bíða þær
systur, Týra og Mýra. Tíkurnar fagna
húsbónda sínum innilega og sýna
slettirekum aðdáunarverða virðingu.
Þær gegna Agli í einu og öllu. „Maður
verður að hafa dýr,“ segir Egill og
gestir hans taka undir einum rómi.
Afkomendur Ingólfs
Egill fer greitt yfir landareignina,
sem er rúmir þrjú þúsund fermetrar,
á hækjunum og við Morgunblaðs-
menn eigum fullt í fangi með að halda
í við hann enda þótt við göngum óhalt-
ir. Bóndinn tekur strauið að hænsna-
kofanum, þar sem 23 hænur og einn
hani hafa verið til húsa undanfarin tvö
ár. „Þetta eru landnámshænsni, ekki
satt?“ spyr blaðamaður, vel upp-
lýstur. „Mikil ósköp,“ svarar Egill
sposkur. „Komin í beinan karllegg frá
Ingólfi Arnarsyni.“
Egill sækir egg í varpkassann og er
þokkalega sáttur við afrakstur dags-
ins. Því næst sýnir hann okkur hóp
tveggja vikna kjúklinga. Þeim verður
heldur bilt við, sennilega ekki vanir
skeggjuðum mönnum.
Haninn sker sig úr, þar sem hann
spígsporar borubrattur í miðjum
hópnum. En þyrftu þeir ekki að vera
fleiri? „Jú, það er talað um einn hana
á hverjar sjö hænur,“ upplýsir Egill.
Þessi hefur sum sé í nógu að snúast.
Egill hleypir hænsnunum út um
sérstaka lúgu á kofanum og þau
skoppa um garðinn, innan girðingar.
Hann kveðst aðeins einu sinni hafa
fengið kvörtun vegna hænsnanna.
Það var þegar haninn slapp óvart út
um miðja nótt. Tók hann víst þegar til
máls, nágrönnum til lítillar ánægju.
Næst liggur leiðin í hesthúsið. Þar
er heldur tómlegt, enda hestarnir að
heiman um þessar mundir. Rými er
fyrir sex hesta í húsinu en Egill á alls
átta. „Þeir fara í haga ekki seinna en í
júlí. Síðan notum við þá í hestaferðir
fram í september en eftir það leyfum
við þeim alveg að vera í friði fram í
janúar. Þeir þurfa á því að halda upp
á geðheilbrigðið.“
Egill er ekki eini hestabóndinn í
Melahvarfinu en fimm nágrannar
hans í götunni eru líka með hesthús.
Hestar, hundar, hænsni og kettir
eru algeng á íslenskum bóndabæjum.
Sama verður ekki sagt um íbúana í sjö
litlum kössum í garðinum. Það eru
býflugur.
„Býflugnarækt hefur alltaf heillað
mig. Það er ástríðan,“ upplýsir Egill.
„Í upphafi ætlaði ég að græða á hun-
anginu en það hefur farið á annan
veg. Kostnaðurinn er talsvert meiri
en gróðinn. Ég hef hins vegar haldið
þessu áfram vegna þess að ég hef
heillast af dýrinu sjálfu. Samfélags-
gerðinni og þessu flókna samspili
flugnanna.“
Í gervi Neils Armstrongs
Býflugurnar gægjast út þegar þær
verða varar við mannaferðir en að öllu
skal fara með gát. Þær mega alls ekki
detta í snjóinn – þá eru þær bráðfeig-
ar. Skyldu þær þrauka veturinn?
„Nei, því miður,“ segir Egill. „Þær
drepast venjulega frá febrúar fram í
apríl. Einstaka bú lifir veturinn af en
það er afar sjaldgæft. Við erum þrett-
án býflugnabændurnir hér á landi og
erum staðráðnir í að gefast ekki upp
fyrr en við höfum fundið aðferð til að
láta býflugurnar lifa af veturinn.“
En eins og staðan er núna þarf Eg-
ill að flytja ný bú inn á hverju vori.
Býflugurnar sem hann er með núna
eru frá Álandseyjum. Búin koma til
landsins með flugi í þar til gerðum
kössum. Kyrfilega lokuðum!
Hann sýnir okkur ljósmyndir af sér
að koma nýjum íbúum fyrir. Á þeim
minnir hann einna helst á Neil Arms-
trong.
Egill hefur fengið allt að 60 kg af
hunangi á ári úr einu búi og segir eft-
irspurn góða. Hann leyfir okkur að
smakka sýnishorn af framleiðslunni
og óhætt er að mæla með henni.
Þeim sem vilja kynna sér býflugna-
búskap betur er bent á heimasíðu Eg-
ils, byflugur.is.
Matjurtargarðurinn er víðfeðmur.
Þar rækta Egill og fjölskylda m.a.
kartöflur, margskonar kál, rófur,
jarðarber, krydd og hinar ýmsu salat-
tegundir. Egill spókar sig um stund í
matjurtargarðinum og sinnir þörfum
ljósmyndarans. Að því búnu dregur
hann hálfan garðinn með sér, grösin
festast við skóinn utan um gipsið.
Tvö gróðurhús eru á landareigninni
og kennir þar margra grasa. Egill
býður okkur m.a. myntur í hinn eðla
drykk Mojitos. Sennilega er þó full-
snemmt að blanda hann fyrir miðdeg-
iskaffi.
Kindurnar guðuðu á gluggann
Eftir þessa yfirreið um landar-
eignina er komið að því að rekja garn-
irnar úr bóndanum. Við komum okk-
ur makindalega fyrir við arininn.
„Ég er fæddur og uppalinn í Ólafs-
vík, þar sem afi minn var með kindur,
hesta og kýr inni í miðjum bænum,
eins og tíðkaðist á þeim tíma. Hest-
arnir og kýrnar voru reyndar farin
þegar ég komst á legg en ég man eftir
kindunum á stjákli fyrir utan
gluggann,“ segir Egill.
Það voru alltaf kettir á æskuheimil-
inu, eins fiskabúr, og Egill átti ýmis
önnur gæludýr til skemmri tíma, svo
sem dúfur og hamstra. Hans sanna
eðli kom snemma í ljós. „Ég var ekki
gamall þegar ég fór að koma heim
með slösuð dýr.“
Faðir hans, Sigurgeir Bjarnason,
var með hesta og á unglingsárum var
Maður verður að haf
Melahvarf 2 í Kópavogi er ekkert venjulegt
einbýlishús í þéttbýli, miklu frekar bóndabær.
Hjónin Egill R. Sigurgeirsson læknir og
Svava Jónsdóttir hjúkrunarfræðingur og
mannauðsstjóri halda þar hesta, hænsni og
býflugur, auk þess sem gróðurhús og mat-
jurtargarð er þar að finna. Málleysingjar eru
líka fleiri en menn í íbúðarhúsinu.
Félagar Egill og Grettir taka tal saman við arininn í íbúðarhúsinu á Melahvarfi 2 sem í daglegu tali er kallað Garður.
Allir út! Egill hleypir hænsnunum út. Þa
Uppskera Egill ræktar kartöflur, rófur og sitthvað fleira í matjurtargarðinum.
Uppskeran dugar fjölskyldunni auðveldlega allt árið um kring.
Hesthúsið Egill lét ekki sitt eftir liggja þegar hesthúsið var reist fyrir fimm
árum. Hestarnir eru í haga fram í janúar, að sögn til að vernda geðheilsuna.