Skólablaðið - 01.10.1946, Side 12

af sinni alkunnu snilld, og Engilbert tann-
læknir var stundum forsöngvari og framdi
það starf með mikilli prýði og spilaði við
okkur bridge við og við.
Nei, það var ekki leiðinlegt um borð í
Esjunni.
Eitt kvöldið, þegar við héldum kvöldvöku
í reyksalnum, fóru nokkrir stúdentanna til
þeirra Kiljans og Þórbergs, þar sem þeir
sátu djúpt hugsandi við háspekilegar sam-
ræður, og báðu þá að lesa upp fynr okkur
og er þeir brugðust vel við, slógum við öllu
upp í glens og gaman og sungum „Þórbergur,
Þórbergur, hvar er Þórbergur“ undir laginu
„Einar Magg, Einar Magg, hvar er Einar
Magg.“ En við það lag kannast allir skóla-
nemendur.
En ekki vorum við komin langt áleiðis
yfir hafið, þegar kárna tók gamanið, því að
þá tók að hvessa svo mjög, að stormurinn
komst upp í 11 vindstig, þegar mest var, og
urðu þá flestir meira eða minna sjóveikir
nema nokkrir, sem stóðu sig sem hetjur alla
leiðina og urðu ekkert sjóveikir.
Sunnudaginn 30. júní kl. 6 að morgni
komum við til Kristianssands í Noregi. Okk-
ur þótti mikið til koma um fegurð borgar-
innar og umhverfi hennar. Innsiglingin er
mjög fögur. Trjágróðurinn teygir sig alveg
niður að sjónum og þekur að mestu jarð-
vegssnauða strandklettana, og borgin hverf-
ur inn á milli hárra trjáa.
Við losnuðum við alla tollskoðun. Rektor
talaði við tollverðina og gaf þeim upp, hvað
við værum með af peningum og farangri, og
trúðu þeir hispurslaust umsögn hans og voru
hinir liðlegustu. Hér fengum við áhrifaríkar
og hlýlegar móttökur.
Stór íslenzkur fáni var á einum veggnum
í salnum, þar sem okkur var boðið til morg-
undrykkju. Rektor og nokkrir kennarar
menntaskólans í Kristianssand fluttu hríf-
andi og hjartnæmar ræður, þar sem þeir
létu í ljós gleði sína yfir komu okkar og
báru fram þá ósk, að koma okkar til Noregs
yrði til að auka samhug og kynni milli hinna
náskyldu frændþjóða, íslendinga og Norð-
manna.
Rektor flutti svarræður á norsku með mikl-
um skörugsskap, eins og hans var von og
vísa.
Nokkrir tónlistarmenn léku á hljóðfæri,
meðan á borðhaldinu stóð, og voru sungnir
þjóðsöngvar íslendinga og Norðmanna, og
tóku allir undir.
Haldið var af stað til Osló um kl. 10 f. h.
með járnbrautarlest. Hiti var mjög mikill
þennan dag, því að einmitt um þessar mund-
ir gekk hitabylgja yfir á þessum slóðum.
Okkur varð því mjög heitt, eins og nærri
má geta.
Landssvæðin, sem lestin ók yfir, eru mjög
fögur og öll skógi vaxin. Skiptast þar á
skógi vaxnar hæðir og lægðir, og jarðgöng
eru víða. Bóndabæir eru mjög víða á leið
þessari og yfirleitt byggðir úr timbri.
Lestin kom til Oslóar um kl. 6 síðdegis, og
vorum við því um 8 klst. á leiðinni.
Þar tóku á móti okkur tveir menntaskóla-
rektorar og fulltrúi norræna félagsins.
Farangri okkar var ekið til „Herslebs
skole“ í Herslebsg. 2, en þar var aðseturs-
staður okkar, meðan við dvöldumst í Osló.
Síðan var haldið í stóran skrúðgarð, en
þar er veitingastaður, og fór þar fram borð-
hald með tilheyrandi ræðuhöldum.
Að borðhaldi loknu skoðuðum við nokkur
af helztu hverfum borgarinnar undir leiðsögn
hinna norsku rektora. Farið var upp eftir
Karl Jóhannsgötu og til konungshallarinnar,
en síðan um nokkur hverfi í viðbót og loks
til dvalarstaðar okkar í „Herslebsskole“, og
fóru þá flestir að sofa, því að við vorum
þreytt eftir allt ferðalag dagsins.
Við byrjuðum mánudaginn 1. júlí með því
að snæða morgunverð í „Kaffistova“, Storgt.
28, kl. 8—9, — og vakti rektor okkur því
snemma eða um kl. 7,30.
Að loknum morgunverði var haldið til
ferju þeirrar, er heitir „Bygdöfergen", en
með henni fórum við til eyjar, sem heitir
„Dronningen".
Þar var okkur sýnt, samkvæmt áætlun
þeirri, sem „Norden“, norræna félagið í Oslo,
hafði samið, þjóðminjasafnið „Folkemusseet"
10
SKÓLABLAÐIÐ