Skólablaðið - 01.10.1946, Blaðsíða 19

að íslendingar væru svona norrænar ,,týpur“.
Kvaöust þeir hara haldið, að isienamgum
svipi heidur til Eskimóa, sérstaklega sögð-
ust þeir íurða sig á, hve þeir væru návaxnir
og hofuðlag þeirra norrænt, ef dæma mætti
eitir stúdentahópnum, sem þeir höfðu séð
skömmu áður. Sögðu þeir, að iítið hefði verið
kennt um Isiand i landafræði- og sögutímurn
skólanna.
Miðvikudaginn 10. júlí kl. 1 e. h. var lagt
af stað heimieiðis með Drottningunni.
A hafnarbakkanum kvöddu okkur próf.
Niels Nielsen, Guðni Guðjónsson magister og
fjöldi íslenzkra stúdenta og annarra Islend-
inga, sem dveljast í Kaupmannahöfn.
Um leið og skipið lagði frá hafnarbakkan-
um, sungum við þjóðsöng Dana: „Det er et
yndigt Land“.
Við vorum heppin með veðrið, og skipið
sigldi í blæjalogni út um Eyrarsund,
Skagerak og Kattegat. Blíðviðri þetta hélzt
alla leiðina, svo að menn sluppu að mestu
við sjóveiki.
Farþegarúm skipsins var fullskipað fólki,
og voru meðal farþega hinir dönsku knatt-
spyrnumenn, er kepptu við Islendinga í sum-
ar.
Á leiðinni kom skipið við í Færeyjum og
staðnæmdist þar heilan dag, meðan verið var
að skipa vörum í land. Notuðum við þá
tækifærið til að heimsækja skáldið og stjórn-
málamanninn Jóhannes Patursson á Kirkjubæ.
Hafði hann búizt við komu okkar, og blakti
íslenzki fáninn við hún á Kirkjubæ, er við
komum þangað. Á Kirkjubæ veittu okkur
móttökur ásamt Jóhannesi tveir af sonum
hans, þeir Erlendur og Páll.
Einnig voru staddar þar tvær af dætrum
hans, sem giftar eru íslenzkum mönnum.
Allt fólkið á Kirkjubæ gat talað við okkur
góða íslenzku, enda var Jóhannes, sem andað-
ist örlitlu eftir þetta, kvæntur íslenzkri konu,
Guðnýju Eiríksdóttur, og synir hans hafa
dvalizt meira eða minna á íslandi.
Var okkur í fyrstu sýndur gamli bærinn,
þar sem fyrrum hafði verið skóli og Sverrir
konungur numið til forna.
Kom nú Páll Patursson, en hann fylgdi
SKÓLABLAÐIÐ
okkur um húsakynnin með gestabók eina
mikla og bað okkur að skrifa nöfn okkar í
hana til minningar um komu okkar. Er við
höfðum lokið því, fórum við til kirkjunnar og
skoðuðum hana.
Þá var okkur boðinn matur og drykkur
inni í bæ, og var veitt af rausn mikilli.
Hélt þá Páll ræðu á íslenzku og sagði með-
al annars, að hann vonaði, að hinar náskyldu
frændþjóðir, Færeyingar, íslendingar og
Norðmenn, hefðu nána samvinnu á sem flest-
um sviðum og varðveittu sem nánast sam-
band sín á milli.
Báðum við nú fólkið á Kirkjubæ að sýna
okkur færeyska þjóðdansa, og varð það fús-
lega við bón okkar.
Kvöddum við nú fólkið, en í kveðjuskyni
flutti Jóhannes Patursson ræðu á ís-
lenzka tungu og lét í ljós ánægju sína yfir
heimsókn okkar til Færeyja, óskaði íslenzku
þjóðinni til hamingju með hið nýstofnaða
lýðveldi, bað því blessunar í allri framtíð og
bar fram þá ósk sína, að Færeyjar mættu,
áður en langt liði, verða fullkomlega sjálf-
stætt ríki. Flutti síðan rektor snjalla ræðu
og bað menn hrópa húrra fyrir Jóhannesi
Paturssyni og konu hans.
Að lokum bað fólkið á Kirkjubæ okkur að
syngja íslenzka ættjarðarsöngva, og tók það
undir söng okkar.
Um kvöldið lögðum við af stað frá Fær-
eyjum.
Síðari hluta sunnudagsins 14. júlí sáum við
ísland rísa úr sæ.
Þótti okkur tignarleg sýn að sjá hina
gnæfandi fannhvítu jökultoppa bera við
rauðgylltan kvöldhimininn, sem var upp-
ljómaður af hinni hnígandi kvöldsól.
Fannst flestum þetta vera einhver sú feg-
úrsta sýn, sem þeir hefðu augum litið, og
víst er um það, að brúnin hækkaði á mörg-
um útlendingnum, sem á skipinu var, við sýn
þessa.
Mánudaginn 15. júlí komum við til Reykja-
víkur, og var mikill mannf jöldi saman kominn
á hafnarbakkanum til að taka á móti okk-
ur. Ég vil að lokum taka undir þau ummæli
Pálma Hannessonar rektors, sem hann við-
17