Skólablaðið - 01.10.1946, Qupperneq 37

ERLA ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR, 5. A:
Hvers vegna verða stúlkur stúdentar?
Stundum er sagt við okkur Menntaskóla-
stúlkúrnar: „Það þýðir ekkert fyrir ykkur
kvenfólkið að vera að mennta ykkur. Ykkur
er nær að læra að búa til mat. Það er hvort
sem er það, sem liggur fyrir ykkur flestum.“
Reynslan hefur því miður sýnt, að þessi
orð hafa við rök að styðjast. Að vísu láta
flestir kvenstúdentar innrita sig í Háskólann,
svona rétt að gamni, en aðeins fáar af þeim
ljúka háskólaprófi. Hinn mikli freistari,
hjónabandið, virðist draga þær til sín með
ómótstæðilegu afli, rétt eins og aðrar konur.
Og í vinnukonuleysinu neyðast þær til að
vinna húsmóðurstörfin sjálfar, enda þótt þær
hafi bæði hæfileika og menntun til að gegna
öðrum störfum, en skorti hins vegar kunn-
áttu í matartilbúningi og saumaskap. Bezt er,
að hver einstaklingur eigi sér eitthvert tak-
mark til að keppa að og geri allt, sem hann
tekur sér fyrir hendur, í einhverjum, helzt
göfugum, tilgangi. Sumar stúlkur eru fast-
ákveðnar í því að ljúka háskólaprófi og
ganga menntaveginn í því skyni. Óskandi er,
að þær komist sem flestar á leiðarenda, þær
eru kerlingar í krapinu og þyrftu að vera
fleiri en þær eru. En hafið þið tekið eftir
því, hve það þýðir oft lítið að segja: „Þetta
ætla ég að gera — þetta ætla ég að verða —
Það er eins og örlögin eða atvikin grípi allt-
af fram í fyrir okkur, þegar minnst varir,
og við verðum að hætta við allt saman, eða
gerum það af fúsum vilja, eftir að einhver
utanaðkomandi áhrif hafa kennt okkur að
meta það, sem áður var okkur einskis virði,
en fyrirlíta það, sem við tilbáðum fyrr. Það
getur til dæmis vel verið, að einhver af hús-
mæðrunum með stúdentahúfurnar hafi verið
búin að byggja ótal loftkastala um sjálfa sig
sem hámenntaða vísindakonu. En svo braut
Erla Þórclís Jónsdóttir.
hún þá sjálf til grunna, um leið og hún sagði
hið örlagaríka ,,já“.
Ég öfunda þær Menntaskólastúlkur, sem
hafa gert sér grein fyrir því, til hvers þær
eru að læra, og vita, hvað þær ætla að taka
sér fyrir hendur að náminu loknu. Hversu
margar erum við, sem lærum bara af göml-
um vana ? Við kunnum ekki við að hætta því,
af því að öllum finnst sjálfsagt, að við verð-
um stúdentar, þetta þykir svo fínt! Og ef við
eigum að vera hreinskilnar, getum við ekki
neitað því, að þær okkar eru færri, sem hafa
yndi af náminu, en hinar, sem leiðist það.
Einu sinni var stúlka hér í skólanum spurð
að því, til hvers hún væri að læra. ,,Ó,“ sagði
hún, „mér finnst náttúrlega leiðinlegt að
læra, en mér finnst bara svo gaman að vera
í skólanum." Þannig var námið, sem auðvitað
er aðaltilgangur skólavistarinnar, í augum
SKÓLABLAÐIÐ
35