SunnudagsMogginn - 24.01.2010, Blaðsíða 39

24. janúar 2010 39
Ein vinsælasta leikjatölva heims er Nin-
tendo DS-lófatölvan, en alls hafa DS-
tölvur selst í ríflega 110 milljónum ein-
taka. Fyrsta tilbrigði af henni kom á
markað í nóvember 2004, það næsta,
DS Lite, í júní 2006 og svo kom þriðja
útgáfa hennar, DSi, kom á markað seint
á síðasta ári, en eini eiginlegi keppi-
nautur hennar er PSP tölvan frá Sony
þó farsímar séu margir orðnir býsna
leikjatölvulegir.
Ein helsta nýjungin við DS var að á
vélinni eru tveir skjáir og annar þeirra
snertiskjár, en með tímanum hefur ým-
islegt bæst við, nú síðast stærri skjáir
(3,25"), nettenging og tvær mynda-
vélar. Það hefur líka sitthvað horfið –
nú er ekki lengur hægt að spila GBA-
leiki.
Myndir og meira
Myndavélarnar eru ekki ýkja öflugar,
0,3 milljóna díla, en auka notagildi vél-
arinnar umtalsvert svo ekki sé meira
sagt því það má lengi leika sér með
myndirnar því með fylgja einföld forrit
til að skæla þær og beygla á óteljandi
vegu, en það er líka hægt að láta vélina
skeyta sjálfa ýmsu inn á myndirnar og
þannig getur hún til dæmis greint hvar
skeyta á inn á andlitsmynd yfirskegginu
af Wario um leið og myndin er tekin,
bæta við svínsnefi eða álíka.
Það er líka hægt að leika sér með
hljóð á tölvunni, taka upp hljóð eða
hljóðbúta og sýsla með þá, breyta hraða
eða tónhæð, en síðan er hægt að vista
breytt hljóð í vélinni eða á minniskorti.
Með fylgja ýmis hljóð, til að mynda gelt
og hljóð úr Mario-leikjum sem hægt er að
skeyta inn í eigin upptökur.
Helstu breytingarnar á vélinni, að
myndavélunum frátöldum, eru á stýri-
kerfinu og mikið lagt upp úr því að hægt
sé að sýsla með myndir og tónlist. Eins og
getið er þá styður tölvan þráðlaus net-
samskipti og því hægt að tengjast leikja-
sjoppu á vegum Nintendo ef vill, en þar
er hægt að kaupa sér leiki og sækja hug-
búnað. Með því að sækja sér sérsmíðaðan
vafra fyrir vélina er meira að segja hægt
að komast á netið með vélinni og skoða
vefsíður.
Nýja vélin er nokkuð nettari en forver-
inn, DS LIte, og heldur þynnri, en líka
aðeins breiðari, en rafhlöðuending hefur
minnkað sem kemur varla á óvart í ljósi
þess að skjáirnir hafa stækkað. Þess má
svo geta að til er enn ein DS-útgáfa; Nin-
tendo DSi XL, sem er, eins og nafnið gef-
ur til kynna, umtalsvert stærri en DSi
enda eru skjáirnir mun stærri: 4,2“.
arnim@mbl.is
Græjan Nintendo DSi
Fínasta uppfærsla
Nintendo DSi - vinsæl-
asta lófaleikjatölva
heims í nýjum búningi.
Í Japan er heimsins stærsta manngerða
inniströndin, kölluð Sjávarhvelfingin.
Hún er á stærð við sex fótboltavelli og
rúmar allt að tíu þúsund manns sem
geta ýmist legið í sólbaði, svamlað um
einhverjum fjölmargra lauganna eða
skýlt sér undir gervipálmatrjám.
Sjávarhvelfingin er á eyjunni
Kyushu, 1.500 km frá Tókýó. Hönn-
uðir hennar segja helstu kostina þá að
veðrið sé alltaf gott, alvöru páfagaukar
séu í trjánum, engin skordýr eða
pöddur séu í sandinum og ómögulegt
að brenna í sólinni. Ekkert salt er í
gervisjónum og á klukkutíma fresti
gjósa tvö gervieldfjöll. Þá er mjög full-
komin öldulaug sem er kjörin fyrir
brimbrettakappa.
Innan á opnanlegu þaki Sjávarhvelf-
ingarinnar má alltaf sjá bláan fallegan
himin, sama þótt grátt sé úti og rign-
ing. Í hvelfingunni er lofthitanum
haldið stöðugum í 30°C og sjávarhit-
anum í 28°C. Hvelfingin þykir því
merkileg fyrir margar sakir, þó ekki
síst vegna þess að hún er í aðeins 300
metra fjarlægð frá alvöruströnd.
Staðurinn
Vinsæl gerviströnd
nesku herjunum í Austur-Þýskalandi.
Leikirnir töpuðust eins og vænta mátti.
Í dagbókarpistli sem Guðmundur Þór-
arinsson fararstjóri, sá kunni frjáls-
íþróttaþjálfari, skrifaði segir meðal annars
að ÍR-ingarnir hafi ekki verið svipur hjá
sjón miðað við leikni þeirra heima enda
mótstaðan geysihörð.
„Allir leikirnir fóru fram utanhúss á
völlum þar sem efsta lagið er fastur, harð-
ur sandleir. Piltunum gekk ákaflega illa að
fóta sig. Runnu þeir hvað eftir annað og
duttu og misstu þannig oft gefin tækifæri.
Einnig var eins og þeir gætu ekki reiknað
út fjarlægð körfunnar rétt þar sem engan
vegg var við að miða og einnig var golan til
trafala.“
Guðmundur Þorsteinsson segir að þótt
sumir hafi æft á útikörfur á Melavellinum
og við Gaggó Aust hafi alvöruleikur á slík-
um völlum verið Íslendingunum fram-
andi. „Hins vegar vorum við vanir kaldri
sturtu eftir sumarlangar æfingar á Háloga-
landi og varð því ekki skotaskuld úr því að
demba okkur í ískalda sundlaug að leik
loknum!“
Hitinn var slíkur meðan á mótinu stóð,
segir hann, að sprauta þurfti völlinn í hálf-
leik til að jarðvegurinn héldist kyrr á sín-
um stað.
Að útimótinu loknu var haldið suður á
bóginn í fjögurra daga keppnisferð. Leikið
var á þremur stöðum og unnust tveir leikj-
anna, sem báðir fóru fram innandyra. Áð-
ur en hópurinn sneri til Leipzig skoðaði
hann sig líka um í þeim ægifögru fjallasöl-
um suður undir Tékkóslóvakíu en ekki er
Íslendingunum síður minnisstæð borgin
Dresden sem ekið var í gegnum. „Sorglegt
var að sjá borgina enn í rústum fjórtán ár
um eftir lok stríðsins,“ segir Guðmundur.
Í Leipzig kepptu Íslendingarnir við gest-
gjafa sína áður en haldið var heim á leið og
eftir að borgin var endanlega kvödd tók
við löng og þreytandi lestarferð aftur til
Warnemünde og Kaupmannahafnar. „Áð-
ur en við yfirgáfum landið reyndum við að
eyða þeim austur-þýsku mörkum sem við
höfðum meðal annars fengið frá gest-
gjöfum okkar fyrir kaffið og sígaretturnar
en fundum fátt til að kaupa. Það voru þá
helst forláta loftvogir, sem þjóna sumar
enn eigendum sínum, góðar myndavélar
og vodka.“
Í Kaupmannahöfn léku ÍR-ingar við
Danmerkurmeistara Efterslægten og töp-
uðu en eyddu síðan nokkrum dögum í
góðu yfirlæti og blíðskaparveðri í borginni
við Sundið.
Dvöldu síðustu nóttina á KEA!
Þegar heim kom til Íslands, eftir millilend-
ingu í Glasgow, var ekki lendandi sunn-
anlands vegna þoku. Stefnan var þá tekin á
Egilsstaði en þar reyndist líka vera blind-
þoka svo síðasti möguleikinn var að lenda
Akureyri. Það tókst og eyddu ferðalang-
arnir nóttinni á Hótel KEA við heldur
kröpp kjör því fyrir voru á Akureyri far-
þegar tveggja Loftleiðavéla og því allt
gistirými upptekið.
„Við fengum því engin rúm til að sofa í
heldur bara stóran og kaldan matsal með
dúkuðum borðum. Fáum varð því svefn-
samt þessa síðustu nótt ferðarinnar þó svo
að flugstjórinn okkar splæsti á okkur
viskíflösku til að létta okkur vistina, sjálf-
sagt í þeirri trú að við værum við skál af
því við höfðum nokkrum sinnum tekið
lagið á leiðinni. En það var auðvitað mesti
misskilningur enda hafði enginn úr okkar
ferðalúna hópi lyst á þeim þunna þrett-
ánda, viskíinu. En sem dæmi um ástandið
þessa nótt má nefna að sumir reyndu að
snúa saman bökum undir borðdúkum á
gólfinu til að reyna að koma dúr á auga!“
Daginn eftir var flogið suður. „Flug-
stjórinn bætti þá óvænt fyrir þessar af-
spyrnuklénu, en vafalaust óviðráðanlegu
trakteringar, á heimleiðinni með því að
bjóða okkur tveimur og tveimur í senn
fram í stjórnklefa flugvélarinnar að njóta
fagurs útsýnisins yfir hálendið með flösku
af Tuborg í hendi.“
Var það endapunktur við hæfi á góðri
ferð, segir Guðmundur.
Piltarnir runnu hvað eftir
annað og duttu og misstu
þannig oft gefin tækifæri.
Einnig var eins og þeir gætu
ekki reiknað út fjarlægð
körfunnar rétt þar sem
engan vegg var við að miða
og einnig var golan til traf-
ala.
Haukur Hannesson og
Helgi Jóhannsson róa
kajak á ánni Pleisse í
Leipzig.