SunnudagsMogginn - 24.01.2010, Blaðsíða 40

40 24. janúar 2010
Þ
etta byrjaði eiginlega á því að
ég tók þátt í sultukeppni í Mos-
fellsbæ 2008 og vann hana. Svo
tók ég aftur þátt í henni árið
2009 og vann aftur og það ár vann ég
líka nýja sultukeppni í Norræna húsinu
með sömu uppskrift. Þá var sultan mín
allt í einu komin með tvenn verðlaun svo
ég hugsaði með mér að ég yrði nú bara
að gera eitthvað við þetta,“ segir Guðrún
Ögmundsdóttir, fyrrverandi alþingis-
maður, sem hefur hafið framleiðslu á
fimm sultutegundum sem seldar eru í
sælkerabúðum á borð við Melabúðina,
Ostabúðina Skólavörðustíg, Frú Laugu,
Búrið og Fylgifiska.
Guðrún ákvað að ganga alla leið og fara
í gegnum nauðsynlegt ferli til að sult-
urnar yrðu „löglegar“ á markaði. „Þá
sneri ég mér til Matís sem greindi og
smakkaði sulturnar eftir kúnstarinnar
reglum og í framhaldinu fór ég á mat-
arsetur þeirra á Höfn í Hornafirði til að
framleiða sulturnar. Ég sauð mjög mikið
af sultu fyrir austan og síðan hef ég
komist í aðstöðu til að gera mínar við-
bætur eins og núna fyrir jólin.“
Reikningsvilla stýrði sykurmagninu
Sulturnar fimm sem Guðrún hefur fast til
sölu eru rabarbara/paprikumauk og
finnskættuð tómatsulta sem eru verð-
launauppskriftirnar tvær. Að auki fram-
leiðir hún þrjár tegundir af chilisultu;
gula, rauða og græna. „Ég gerði líka 50
krukkur af bláberjalauksultu fyrir jólin
en hugmyndin er að vera með eitthvað
nýtt í tengslum við ákveðin tímabil, t.d.
fyrir jól og páska. Nú á ég t.d. mikið af
íslenskum stikilsberjum sem eru frekar
sjaldgæf og kannski geri ég eitthvað úr
þeim fyrir páskana. Þá þarf ég bráðum
að byrja að smakka og prófa mig áfram
sem mér finnst ægilega skemmtilegt.“
Allt hráefnið sem Guðrún notar er líf-
rænt að hennar sögn auk þess sem syk-
urmagnið er ekki nema 30%. „Það var
eiginlega bara fyrir reiknivitleysu í mér,“
segir hún hlæjandi. „Ég hef alltaf reiknað
sykurinn út frá meginefninu í sultunni
og þannig miða ég t.d. sykurinn við
rabarbarann í rabarbara/paprikumaukið.
En þá á eftir að bætast við óheyrilegt
magn af papriku. Þess vegna hef ég alltaf
verið með lágt sykurmagn án þess að
fatta það og það uppgötvaðist ekki fyrr
en Matís fór að greina sulturnar. Þær eru
þó dísætar og með fínt geymsluþol.“
Sultar í umönnunarskyni
Guðrún segist alltaf hafa verið mikill
matgæðingur. „Ég var alltaf með matar-
síðu á þingsíðunni minni og núna skrifa
ég um mat á Miðjuna. Mér finnst ein-
faldlega gaman að vasast í mat og prófa
nýja hluti en þessi gamli, klassíski
grunnur er alltaf útgangspunkturinn hjá
mér – að halda sig við íslenskan mat sem
„Mér finnst einfaldlega gaman að vasast í mat og prófa nýja hluti,“ segir Guðrún Ögmundsdóttir, fyrrverandi þingkona.
Morgunblaðið/Golli
Sulta meðan Icesave er í gangi
Guðrún Ögmundsdóttir
nýtur þess að vera
fremur á kafi í sultu-
pottum en pólitík um
þessar mundir, enda
segir hún sultugerðina
einskonar sjálfshálp-
arviðbragð við efna-
hagshruninu.
Bergþóra Njála Guðmundsdóttir ben@mbl.is
Margur landinn gleðst nú vegna þess að súr hvalur
er aftur á boðstólum á þorra. Það sem kallað hefur
verið þessu nafni er þó ekki hið hefðbundna hval-
kjöt heldur rengi, sem er allt annars eðlis; fiturík-
ur sinavefur undir neðri skolti dýrsins.
Rengi af hrefnu hefur fengist undanfarin ár en
Kristján Loftsson, framkvæmdastjóri Hvals, segir
að nú standi landsmönnum ennfremur til boða
rengi af langreyð, sem veidd var síðastliðið sumar.
Hún er um það bil 10 sinnum stærri en hrefna.
Rengi er vöðvi, sem fyrirfinnst eingöngu á reyð-
arhvölum; steypireyð, langreyð, sandreyð og
hnúfubak auk hrefnunnar og þykir mun betra af
stórhvölum en hrefnu. Alla jafna reyna hvalfang-
arar að veiða dýrin sem stærst til þess að sem mest
fáist af afurðum en rengi af dýrum í minni kant-
inum er hins vegar hægt að nýta til súrsunar, því
af þeim stóru er þessi vöðvi miklu grófari og
drekkur síður í sig mysuna.
Rengið er fyrst soðið og síðan lagt í mysu í
nokkra mánuði, jafnvel allt að einu ári, eftir því
hve fólk vill hafa það súrt.
Sú verkunaraðferð þekkist hvergi nema á Ís-
landi, að sögn Kristjáns, að súrsa rengið en það
hefur verið gert frá landnámi. Hvalur hf. hefur
verkað rengi eins og núna allt frá því að fyrirtækið
hóf starfsemi árið 1948. Rengi er borðað í öðrum
löndum og nefnir Kristján að í Japan sé það t.d.
verkað ásamt undanfláttu, sem tengist renginu.
Japanir sneiða þessa framleiðslu eins og ost eða
álegg og kalla hvalbeikon!
Kristján segist hafa orðið var við mikinn áhuga
Íslendinga á því að fá rengi af langreyð á þorra-
borðið á nýjan leik. „Margir hafa stoppað mig úti á
götu í vetur, fólk sem ég þekki ekki neitt, og spurt
hvort ekki yrði örugglega til rengi á þorranum.
Þegar ég svaraði því játandi fannst mér eins og
hýrnaði yfir því.“ skapti@mbl.is
Freisting frónbúans
Súrsað rengi
í boði á ný
Áfengisverslun ríkisins hóf að framleiða Íslenskt Brennivín 1935,
eftir að áfengisbanni var aflétt hér á landi, en 1992 var framleiðslan
seld. Í dag er það dótturfélag Ölgerðarinnar sem framleiðir mjöðinn í
Borgarnesi. Brennivín er um 40% að styrkleika. Drykkurinn er vin-
sæll á þorranum og gjarnan nefndur í sömu andrá og hákarl.
Þegar framleiðsla Brennivíns hófst þótti yfirvöldum nauðsynlegt
að sporna við áfengisdrykkju af fremsta megni þrátt fyrir allt og
meðal annars þess vegna var ákveðið að miðinn á Brennivínsflösk-
unni yrði eins óaðlaðandi og mögulegt væri. Svarti miðinn, sem enn
„prýðir“ flöskuna, varð þá fyrir valinu og er ástæða þess að mjöð-
urinn er oft kallaður Svarti dauði.
Brennivín er unnið eftir alíslenskri uppskrift sem verið hefur
óbreytt frá upphafi; áberandi er keimur af kúmeni, en í drykkinn er
notaður kornspíri og ýmis bragðefni, ásamt íslensku vatni, nema
hvað. Íslensk alþýða hefur í gegnum tíðina gjarnan drukkið Brenni-
vín blandað saman við kók en það er ekki einhlítt. Blandan 3 cl
Brennivín og 6 cl sterkt kaffi er stundum kallað hreppstjórakaffi svo
dæmi sé tekið. Á þorranum er líklega algengast að snafsinn sé
drukkinn ískaldur og hnausþykkur. Menn stinga þá gjarnan flösku í
frysti tímanlega fyrir bóndadaginn. skapti@mbl.is
Drykkur vikunnar
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Íslenskt Brennivín
Matur