SunnudagsMogginn - 17.04.2011, Page 35

17. apríl 2011 35
JOB REFERENCE : 04/11
EFTA Surveillance Authority webpage:
www.eftasurv.int
Role description:
The successful applicant will be assigned
responsibility for on-the-spot inspections
in the EFTA States related to feed and food
safety, animal health and animal welfare.
However, depending on workload and other
requirements, the responsibilities may be
changed.
Essential:
l University degree in veterinary sciences
or related sciences,
l Knowledge of and familiarity with the
functioning of the European Economic
Area, and the EFTA States,
l Knowledge of EEA legislation and inspec-
tion techniques related to food and feed
safety, animal health and animal welfare,
l Relevant working experience in private
and/or public sector,
l Excellent oral and written command of
English, and an ability to communicate
in Norwegian or Icelandic,
l Computer literacy,
l Ability to work both independently and
in a team in an international environ-
ment.
Desirable:
l Professional experience involving the
institutions of the EU and the EEA.
Performance indicators:
Subject matter knowledge, analytical
skills and problem solving, quality and
result orientation, compliance with inter-
nal rules, processes and instructions,
autonomy, motivation to work, personal
efficiency and initiative.
Conditions :
The position is placed at grade A4 of the
salary scale, starting at € 81.591,72 per
year. Depending on, inter alia, family sta-
tus, allowances and benefits apply. Favora-
ble tax conditions apply. Overview of con-
ditions at: http://www.eftasurv.int/
about-the-authority/vacancies/
recruitment-policy.
While its staff members shall normally be
nationals of one of the three EFTA States
party to the EEA Agreement, the Authority
will also consider other applications, pri-
marily those of nationals of the other States
that are party to the EEA Agreement.
Start date: Summer/autumn 2011
Type and duration of appointment: fixed-
term three years contract.
Job title : Officer.
If considered desirable and in the
Authority’s interest, an additional three
years contract may be offered.
Deadline for application: 8 May 2011
Interviews: May 2011
Application must be filled in and sent
online at the following address:
https://jobs.eftasurv.int
Questions regarding the post may be
posed to Mr Ólafur Einarsson, Director of
the Internal Market Affairs Directorate, to
+32 (0)2 286 18 73, or Olafur Valsson,
Deputy Director at +32 (0)2 286 1868
Questions regarding the recruitment
process may be posed to Mr Erik J. Eidem,
Director of Administration,
to +32 (0)2 286 18 90 or
Ms Sophie Jeannon, HR Assistant,
to +32 (0)2 286 18 93.
The EFTA Surveillance Authority monitors compliance with European Economic Area rules in Iceland, Liechtenstein and Norway, enabling them to participate in the European internal
market. In monitoring and enforcing the EEA Agreement, the Authority has powers that correspond to those of the European Commission. The Authority is based in Brussels and
operates independently of the EFTA States. The Authority is led by a College which consists of three members appointed by the EEA EFTA States.
Veterinary inspector
eftir að meta hvað skírskotun þessara um-
mæla til núverandi ástands á Íslandi er
mikil.“
Elster sagði að stjórnlagaþing hefðu til-
hneigingu til að líta á sig sem alvöld og í
það minnsta að krefjast þess að setja sér
sjálf starfsreglur.
„Það var því athyglisvert að komast að
því að í áætluninni um kjörið stjórnlagaráð
í þessu landi átti þingið að setja þessar
reglur,“ sagði hann. „Ef það þing hefði í
raun orðið að veruleika hefði það getað
ákveðið að virða þessar hömlur að vettugi.
Þar sem ráðinu var breytt eftir úrskurð
Hæstaréttar þannig að það er skipað en
ekki kjörið vitum við ekki hvort það hefði
gerst. Það kom mér hins vegar á óvart
þegar mér var greint frá því að hið nýskip-
aða ráð mun geta sett sér eigin reglur.“
Elster útskýrði hvers vegna stjórnlaga-
þing hefðu tilhneigingu til að líta á sig sem
alvöld eða alráð. „Venjan er að þau séu
kvödd til af gamla stjórnvaldinu, sem þau
eiga að gera umbætur á eða koma í staðinn
fyrir,“ sagði Elster. „Þar sem sjálf kvaðn-
ingin gefur til kynna að gamla stjórnvaldið
sé gallað, hvers vegna ætti samkundan að
virða leiðbeiningar þess?“
Elster sagði að sömu röksemdafærslu
mætti nota gegn staðfestingu þingsins á
stjórnarskránni.
Líst vel á þjóðaratkvæði
„Auðvitað þarf gildandi stjórnarskrá Ís-
lands samþykki þingsins,“ sagði hann.
„Með sama hætti hefði stjórnarskráin, sem
bandarísku stjórnarskrárhöfundarnir
lögðu fram 1787 samkvæmt reglum ríkja-
sambandsins átt að vera háð samþykki
ríkisþinganna. Þar sem þau hefðu misst
mikið af völdum sínum samkvæmt þeim
stjórnarháttum, sem lagðir voru til, var
varla hægt að búast við samþykki þeirra.
Höfundarnir ákváðu því að sneiða hjá rík-
isþingunum, hunsa gildandi reglur og
kalla eftir staðfestingu sérstaklega kjör-
inna ráða. Ég geri ráð fyrir að slíkt valda-
rán væri útilokað á Íslandi.“ Hann kvaðst
hins vegar hafa heyrt tillögu um að tillaga
ráðsins um stjórnarskrá yrði sett í ráðgef-
andi þjóðaratkvæði áður en hún færi fyrir
þingið. „Þetta virðist afbragðshugmynd,“
sagði hann. „Það er erfitt að ímynda sér að
þingið hafni stjórnarskrá, sem þegar hefur
fengið samþykki almennings. Við getum
notað hliðstæðu frá mínu landi. Þegar
Noregur hélt í tvígang þjóðaratkvæði,
fyrst um Efnahagsbandalagið og síðar um
Evrópusambandið, voru þau að öllu leyti
ráðgefandi þar sem stofnunin þjóð-
aratkvæði er ekki nefnd í stjórnarskránni.
Engu að síður var ljóst að þingið yrði
bundið af útkomunni.“
Elster var spurður hvort hann teldi að í
þjóðaratkvæði um stjórnarskrá ætti að
bjóða upp á valmöguleika í sambandi við
einstakar greinar og kvað hann það óráð-
legt og jafnvel hættulegt. Í stjórnarskrá
þyrfti að vera samhengi, en slík lausn byði
upp á bútasaum. Hann vísaði til stjórn-
arskrár Weimar-lýðveldisins. Adolf Hitler
hefði komist til valda á sínum tíma í krafti
tveggja greina stjórnarskrárinnar, sem
hvor um sig virtist hættulaus, en samspil
þeirra hefði gert þær baneitraðar. Hann
bætti síðan við stjórnarskrá Weimar-
lýðveldisins til varnar að sennilega væri
hún ein sú lýðræðislegasta, sem nokkurn
tímann hefði verið samin, og allt eins lík-
legt væri að lýðræði hefði blómstrað í
Þýskalandi hefði ekki skollið á efnahags-
kreppa í landinu.
Stjórnlagaráð full fámennt …
Elster sagði að staðsetning stjórnlagaþings
gæti skipt máli þegar mikil ólga væri í við-
komandi landi, en það ætti sennilega ekki
við hér á landi. Hins vegar var hann með
athugasemdir við bæði fjölda fulltrúa og
lengd starfstíma stjórnlagaráðsins. „Ís-
lenska ráðið með 25 fulltrúum virðist vera
minnsta stjórnlagasamkoma sem ég hef
rekist á,“ sagði hann og bætti við að sú
minnsta sem hann hefði rekist á fram að
þessu væri 55 manns, stjórnlagaþingið í
Bandaríkjunum, og sú stærsta 1.200
manns, franska stjórnlagaþingið 1789-91.
Um þetta vitnaði Elster í einn af höf-
undum bandarísku stjórnarskrárinnar,
James Madison: „Frekar er við hæfi að
treysta sextíu eða sjötíu mönnum fyrir til-
teknum völdum en sex eða sjö. En af því
leiðir ekki að sex eða sjö hundruð yrði
hlutfallslega betri samkoma. Og ef við
höldum áfram upp í sex eða sjö þúsund
snýst öll röksemdafærslan við.“
Elster sagði að lægri mörk þyrfti til að
koma í veg fyrir að „kjörnir óligarkar“
gætu notað „tiltekin völd“ til að hygla
einkahagsmunum sínum. Fámenni í
stjórnlagasamkundu geti haft í för með sér
hrossakaup og að menn skiptist á atkvæð-
um til að fá sín eftirlætismál fram. Eftir því
sem fleiri greiði atkvæði minnki líkurnar á
því að hver kjósandi viti hvað hinir ætli að
kjósa og þar með dragi úr líkunum á að
hægt verði að hagræða úrslitunum. Þetta
eigi hins vegar aðeins við í samfélögum þar
sem stjórnmálaflokkar séu ekki komnir til
sögunnar eða á þingum þar sem ekki er
kosið af framboðslistum flokka.
Elster talaði einnig um nauðsyn þess að
fulltrúarnir kæmu úr ólíkum áttum. „Fyrir
mér blasir ekki við að í íslenska ráðinu sé
æskileg fjölbreytni,“ sagði hann. „Þegar ég
flutti þennan fyrirlestur fyrir 15 fræði-
menn kom í ljós að fjórir viðstaddra voru
meðal 25 fulltrúa ráðsins,“ sagði hann.
„Þess utan virðist of fáir fulltrúar lands-
byggðarinnar. Þetta er auðvitað kald-
hæðnislegt því að samkvæmt mörgum
greinendum er of mikið vægi þessara
svæða á þingi helsta ástæðan fyrir vanda
landsins. Engu að síður held ég ekki að
lausnin sé að halda þeim fyrir utan þingið.
Ég er ekki að gefa í skyn að þetta hafi verið
gert vísvitandi, en ef til vill var þetta fyr-
irsjáanleg afleiðing kosningareglnanna.“
… og tímamörk naum
Stjórnlagaþing hafa setið mislengi. Elster
segir að stjórnlagasamkundan í Noregi
1814 hafi setið í fimm vikur og franska
stjórnlagaþingið í lok 18. aldar í rúm tvö
ár.
„Á slíkt þing að vera háð tímamörkum
og ef svo er hvaða mörk eru ákjósanleg-
ust?“ spurði Elster. „Eftir því sem ég best
veit er Ísland eina dæmið um fastmótuð
tímamörk. Þau mörk eru einnig ansi
knöpp, aðeins örlítið lengri en notuð voru
til að skrifa norsku stjórnarskrána. Ég vildi
gjarnan vita hvers vegna þetta var ákveð-
ið. Þar sem íslenskt samfélag árið 2011 er
sýnu flóknara en norskt árið 1814 mætti
ætla að meiri tíma væri þörf.“
Elster sagði að stjórnalagaþinginu væri
vandi á höndum við að semja tillögu að
stjórnarskrá ef hún ætti fyrst að fara fyrir
þingið og síðan í þjóðaratkvæði. „Verði sú
raunin er mér ekki ljóst hvort Alþingi mun
einfaldlega greiða atkvæði með eða á móti
tillögunni eða telja sér frjálst að breyta
henni,“ sagði hann. „Ef við gerum ráð fyr-
ir fyrri kostinum þyrftu fulltrúarnir í
ráðinu að skrifa með tvo ólíka hópa í huga.
Fyrst þyrftu þeir að reyna að sjá fyrir við-
brögð Alþingis og gera skjal sem það gæti
fallist á. Síðan þyrftu þeir að sjá fyrir við-
brögð kjósenda í þjóðaratkvæði. Ég held að
þessi tvöfaldi skuggi staðfestingar geri
verkefni ráðsins svo erfitt að stappi nærri
vonleysi. Hafi ég rétt fyrir mér eru þar
komin viðbótarrök fyrir hugmyndinni um
að halda þjóðaratkvæði fyrst og nokkurn
veginn sjálfkrafa samþykki Alþingis í kjöl-
farið.“
Nýjar stjórnarskrár verða yfirleitt til í miklu
umróti að sögn Jons Elsters og því ekki
víst að vinnubrögðin geti orðið eins og best
verði á kosið. Hann nefnir eftirfarandi
kringumstæður, sem geti orðið til þess að
kröfur vakni um nýja stjórnarskrá:
Fjármálakreppa
– Frakkland 1789, Ísland í dag
Þróun í átt til stjórnleysis
– Bandaríkin 1787
Pólitískt sjálfstæði
– ríki Ameríku eftir 1776, Noregur 1814,
Pólland 1921, margar fyrrverandi ný-
lendur
Ósigur í stríði
– Þýskaland, Japan, Ítalía 1945
Sigur í stríði –
Frakkland 1845
Hernaðarógn
– Frakkland 1958
Gamla stjórnvaldið hrynur
– Austur-Evrópa og Sovétríkin 1989,
arabaríkin í dag
Kveikjur að
stjórnarskrám
Bandaríska stjórnarskráin frá 1787.
Teikning sýnir afhendingu frönsku stjórnarskrárinnar 1791.