SunnudagsMogginn - 26.06.2011, Blaðsíða 14

14 26. júní 2011
G
uð minn góður, hvað er ég að
gera þarna?“ spyr Sæunn Þor-
steinsdóttir hvumsa þegar ég
sýni henni kynningarbækling
Sinfóníuhljómsveitar Íslands (SÍ) fyrir
næsta starfsár. Hún er nýstigin út úr flug-
vélinni frá New York og hefur ekki séð
téðan bækling í annan tíma. Sæunni er al-
veg ljóst að hún á að leika einleik með
hljómsveitinni í nóvember næstkomandi
en sá ekki fyrir að henni yrði stillt upp á
milli Ilans Volkovs, aðalhljómsveitarstjóra
SÍ, og goðsagnarinnar Gennadíjs Rosdest-
venskíjs á mynd í bæklingnum. „Þetta er
bara eitt af þessum „mómentum“ á ferl-
inum,“ segir hún og hlær.
Sellistinn ungi er sannarlega ekki í ama-
legum félagsskap, aðeins fáir gestir SÍ eru
teknir út með þessum hætti í bækl-
ingnum. Það staðfestir ekki aðeins að hús-
bændur í Hörpunni hafa trú á hæfileikum
Sæunnar heldur eru þeir líka sannfærðir
um að hún hafi burði til að draga fólk að.
Ilan Volkov boðaði breyttar áherslur í
viðtali hér í Sunnudagsmogganum fyrir
hálfum mánuði og hluti af þeim er að gefa
ungum og upprennandi tónlistarmönnum
tækifæri til að leika einleik með hljóm-
sveitinni.
Þurfum nákvæmlega svona fólk
Sæunn hefur ekki enn hitt Volkov en
brennur í skinninu að vinna með honum í
haust. „Ég hef bara heyrt góða hluti um
hann, meðal annars frá fólki sem ég þekki
í New York. Hann virðist vera á hraðri
uppleið og mér líst mjög vel á áherslur
hans. Það er frábært að Sinfóníuhljómsveit
Íslands fái að njóta krafta Volkovs. Það er
nákvæmlega svona fólk sem við þurfum,“
segir hún.
Sæunn þreytti frumraun sína sem ein-
leikari með SÍ á nýliðnu starfsári og þegar
hljómsveitin hafði aftur samband þurfti
hún ekki að hugsa sig um tvisvar. „Núna
var mér boðið að velja verk og ég ákvað að
stinga upp á Tout un monde lontain … eft-
ir Henri Dutilleux. Stórkostlegt verk en ef
til vill ekki það frægasta fyrir selló og
hljómsveit. Ég varð hins vegar mjög glöð
þegar hljómsveitin samþykkti valið með
þeim orðum að þetta væri alveg í anda
nýja aðalstjórnandans. Verkið er mjög lit-
ríkt og ætti að njóta sín vel í Hörpunni.“
Sæunn á raunar enn eftir að skoða
Hörpuna og njóta tónlistarflutnings þar en
vonast til að ná því meðan hún dvelst hér
á landi í þessari lotu. „Ég er mjög spennt
fyrir þessu nýja húsi og get ekki beðið eftir
að heyra hvernig sinfóníuhljómsveitin
hljómar þar.“
Eftirvæntingin leynir sér ekki og raunar
þarf aðeins að sitja stutta stund með Sæ-
unni Þorsteinsdóttur til að skynja að hún
hefur brennandi áhuga á því sem hún er
að gera. Sæunn er aukinheldur glaðlynd
ung kona – brosmild og jafnan stutt í hlát-
urinn. Henni þykir bersýnilega gaman að
vera til.
Sú tilvera hófst í Reykjavík árið 1984 en
Sæunn er dóttir hjónanna Þorsteins
Skúlasonar húðsjúkdómalæknis og Ólafar
Jónsdóttur Suzuki-fiðlukennara. Hún ólst
að mestu upp í Reykjavík til sjö ára aldurs,
bjó þó eitt ár á Akureyri, en þá axlaði fjöl-
skyldan föggur sínar og hélt til Iowa í
Bandaríkjunum, þar sem faðir Sæunnar
fór í sérfræðinám. Þau sneru aftur til Ak-
ureyrar þegar Sæunn var þrettán ára og
bjuggu nyrðra í tvö ár í þeirri törn. Þá lá
leiðin aftur vestur um haf, til Iowa.
„Þetta er allt mömmu að kenna,“ svarar
Sæunn, spurð hvernig tónlistarnámið hafi
byrjað. Hún hlær dátt. „Ég byrjaði að fara
á æfingar með mömmu og eitt leiddi af
öðru.“
Hún byrjaði að læra á blokkflautu en tók
sellóið fyrst í fangið fimm ára. „Raunar
langaði mig mest að læra á hörpu, fannst
hún svo falleg. Það voru líka bara strákar
sem spiluðu á selló. Það gekk hins vegar
ekki upp og ég harma það ekkert. Sé mig
ekki fyrir mér sem hörpuleikara í dag.“
Er hægt að gera eitthvað annað?
Sæunn segir foreldra sína alla tíð hafa stutt
dyggilega við bakið á sér og lagt mikið á
sig til að koma henni á æfingar. Eitt árið ók
Ólöf dóttur sinni til Chicago á hverjum
sunnudagsmorgni, tveggja og hálfrar
Tónlistin
endist
manni
ævina ...
Sæunn Þorsteinsdóttir sellóleikari er í hópi okkar
fremstu einleikara af ungu kynslóðinni. Hún býr
og starfar í hringiðunni í New York en leggur sig
í framkróka um vera í góðu sambandi við Ísland
og íslenskt listalíf. Mun til að mynda leika einleik
með Sinfóníuhljómsveit Íslands í Hörpunni í
haust. Þessa dagana heiðrar hún aftur á móti
íbúa við Djúpið með nærveru sinni.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Myndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is