Ný saga - 01.01.1987, Blaðsíða 74

KONUR FYRIRGEFA KÖRLUM HÓR
JL)/* *****
, a/Ps //Ltifm'/h£z£Z£&%*
/wkbLscýJ <#/&
■* f-a a. cr /) <?i/i r ' ^~ ///
£a ,/^.r///‘ &9«V ,'/,<L'f//?“''' a‘& /J'/ja&
J í>c/hS' /?'•* /
J^-MA/ ‘ s/jQ/Pn ///W
fic)?i< Áí/)/
■£)&%- 7&0V!íX
Bréf Margrétar Sigurðardóttur á Reynikeldu. Skrifaði hún það
sjálf?
Ég dirfist til að koma fram
fyrir yður með þá mína
auðmjúkustu bæn að vild-
uð í guðs nafni hjálpa
manni mínum Jóni Þor-
steinssyni og sjá til að kóng-
urinn vildi gefa honum upp
þá hórdóms sekt i fyrsta
sinni sem sýslumaður
Skúli Magnússon dæmdi
hann til að betala en við eig-
um ekkert til utan bjargar
gripi fáa er börn þrjú eiga
að lifa á.
Amtmaður mælti með þessu
og sagði þau hjón vera iðið en
fátækt fólk og búa í „god for-
staaelse indbyrdes". Kanseilí
féllst á umsóknina í maí 1819,
„i Betragtning af hans Kones
for ham nedlagte Forbön".
En hvers vegna fyrirgaf
Margrét Jóni? Var hún svo
fegin að hafa gengið út?
Fannst henni hún vera orðin
gömul? Ef til vill, en varhenni
þá ekki líka annt um að koma
þessum börnum á legg? Sekt-
in nam meiru en heimilið
þoldi og við skilnað hefðu
börnin öll lent á sveit og Mar-
grét orðið að fara í vinnu-
mennsku aftur. Þess í stað
tóku hún og Jón Sesselju dótt-
ur hans og Kristínar að sér og
bjuggu áfram á Reynikeldu
næstu árin. Ekki eignuðust
þau fleiri börn, enda Margrét
Framhjáhald
eiginmanns er
niðurlæging fyrir
eiginkonur þeirra.
komin úr barneign, og ekki
verður þess vart að Jón hafi
misstigið sig í annað sinn.
Framhjáhald eiginmanna er
niðurlæging fyrir eiginkonur
þeirra. Má þar taka mið af
orðum Guðrúnar Jóhannes-
dóttur á Ljótshólum í Svína-
dal. Vorið 1836 kom Guðrún
Sveinsdóttir í vist til hennar
og Sveins Jónssonar bónda.11
og var þá hjá okkur í 2 ár og
féll mér vel við hana fyrsta
misserið og allt fram yfir
jólin, en úr því miklu mið-
ur, fór hún þá að verða mér
óþæg og svörul og líka
hafði ég grunsemi um að
hún spillti manni mínum og
færi ei alltíð með sannar
sögur til hans og fyrir mína
tilstuðlun fór hún burtu
vorið 1838.
Veturinn 1838-39 var Guðrún
í vist á Auðkúlu, en fór þá aft-
ur til Ljótshóla, gegn vilja
húsmóður „en fyrir bón
Sigurðar á Geithömrum og
vegna þess að ég stóð ráðalítil
uppi vegna fólksleysis". Þá
um haustið bað Guðrún Jó-
hannesdóttir Sigurð á Geit-
hömrum hlutast til um það
við Svein að Guðrún Sveins-
dóttir færi af heimilinu, og
kvartaði að sögn Sigurðar „þá
sem oftar fyrri yfir óánægju-
legri sambúð þeirra hjónanna
sem hún meinti leiða af Guð-
rúnar þarveru". Sigurður
bætti við:
sá sveitarómur hefur álegið
að þeim Sveini og Guðrúnu
mundi vera vel saman,
bæði það seinna ár af þeim
2ur sem hún var hjá Sveini
að undanförnu, eins og það
næstliðið ár sem hún var á
Auðkúlu, og eins nú síðan
hún næstliðið vor fór heim
að Ljótshólum aftur.
Þetta hefur Guðrúnu húsmóð-
ur þótt óþægilegt, hún hefur
72