Vera - 01.05.1989, Síða 31

mingar
® ba&tfr
a*í / er Jonassnn *
g&g.fcVa •Cte;gSLsann»
df -------------------------- _ -------------"„ tvælum og opinberri þjónustu:
*■----------totóluhækkun auk veróstoovonar a matvmlum
Ríkið «g BSBB naðu
'K\ cnmkoinulðQÍ í wofflun
ÞANN DAG URÐU HERÓDES OG PILATUS VINIR
„Hœstvirtur tjármálaráöherra er glaöur þessa dagana. Þeirri gleöi
deilir hann m.a. með Davíð Oddssyni og það hefði einhvern tíma þótt
saga til nœsta bœjar að þeir fyndu sér sameiginleg fagnaðarefni
Þetta sagði Þórhildur Þorleifsdóttir, þingkona Kvennalistans, í rœðu
á Alþingi og upp í huga mér kom samlíkingin „þann dag urðu Heródes
og Pílatus vinir“. Rœða Þórhildar var flutt í umrœðum um stöðuna í
kjaramálunum sem fram fór utan dagskrár á alþingi þann 11. apríl s.l.
Umrœðan fór fram að beiðni Þórhildar og eins og við var að búast voru
nýgerðir kjarasamningar við BSRB 1 brennidepli.
Þórhildur sagði í ræðu sinni að krónutölu-
hækkun og ýmsar úrbætur í kjarasamningnum
kæmu að sönnu verst launaða fólkinu vel og
þar með konum. Eftir stæði þó að laun þorra
fólks í BSRB væru allt of lág og dygðu engan
veginn til framfærslu. Þá benti Þórhildur á að
samningurinn, sem af mörgum er metinn til
um 10% launahækkunar að meðaltali á samn-
ingstímanum, á að mæta þeim kjaraskerðing-
um sem orðið hafa frá því lög voru sett á verka-
lýðshreyfinguna sl. vor og þeim verðhækkun-
um sem þegar hafa orðið og verða á næstu
rnánuðum. Hún spurði hvort nokkrum heilvita
manni dytti í hug að halda að hér væri verið að
semja um launahækkun? Hvort einhverjum
dytti í hug að forsendur fjárlaga um verðbólgu
stæðust?
Ekki hafði ég mikla trú á því þar sem ég sat
a pöllunum og blimskakkaði augunum yfir
þingheim. Heldur ekki Halldór Ásgrímsson,
sjávarútvegsráðherra, sem með öllum sínum
framsóknarþunga sagði að það væri „alveg
ljóst að það væri ekki hægt að lofa því að halda
genginu stöðugu við núverandi aðstæður í sjáv-
arútvegi. Eitthvert gengissig hlýtur að verða á
árinu 1989.“ Með öðrum orðum; hann boðaði
frekari verðhækkanir.
Þórhildur lýsti þeirri skoðun sinni að þó nú-
verandi ríkisstjórn kenndi sig við félagshyggju,
nýtti hún sér það ekki síður en aðrar að skuld-
ugt láglaunafólk er ekki til stórátaka á vinnu-
markaði. Stjórnin notaði sömu aðferðir og
söniu rök og fyrirrennarar hennar. Hún vísaði
sífellt til þess að þjóðfélagið hefði ekki efni á
kjarabótum en ætlaðist til þess að heimilin
hefðu efni á kjaraskerðingum. Minnti hún í því
sambandi á fögur fyrirheit Alþýðubandalags-
ins sem kynnt voru á blaðamannafundi í Al-
þingishúsinu fyrir um það bil ári síðan. Þar dró
núverandi fjármálaráðherra þingsályktunartil-
lögu um launajöfnun, lágmarkslaun og nýja
launastefnu upp úr pússi sínu. í greinargerð
með þeirri tillögu segir m.a.: „Forsenda friðar
á vinnumarkaði er því ekki sú að verkafólk láti
af réttmætum kröfum sínum um mannsæm-
andi laun eins og ríkisstjórn og atvinnurekend-
ur virðast halda, heldur þvert á móti verði tek-
tn upp gerbreytt stefna í launamálum, ný launa-
stefna sem allur almenningur unir við. Sú
launastefna sem gerir fáeina íhaldssama stjórn-
málamenn, efnahagsráðunauta þeirra og versl-
unar- og stóratvinnurekendaauðvald ánægða
en allan þorra vinnandi fólks óánægðan, fær
ekki staðist í lýðræðisþjóðfélagi nema tíma-
bundið og þá með sífelldum ófriði.“ Ekki verð-
ur betur séð en þessi orð alþýðubandalags-
mannanna séu nú spjótalög á spegli — svo vitn-
að sé í skáldin.
En það var ekki aðeins BSRB-samningurinn
sem var til umræðu. Það var líka rætt um mál
þeirra starfsstétta sem nú eru í verkfalli. Benti
Þórhildur á það sem hefur verið margsagt en
kemst þó aldrei alveg til skila, að það er langt
frá því að ríkið sé samkeppnishæft við hinn al-
menna vinnumarkað hvað laun varðar. Þannig
voru meðaltaxtalaun háskólamenntaðra hjúkr-
31