Vera - 01.07.1989, Qupperneq 7

Ljósmynd: Mbl.
„Maöur kemur
alltaf að því að
það er svo mikil-
vœgt fyrir konur
að sanna sig.
Þœr trúa því ekki
aö þœr séu
góðar nema þœr
hafi sýnt þaö og
sannað á
áþreifanlegan
máta. Þess
vegna skiptir
umfjöllun fjöl-
miðlanna þœr
kannski enn
meira máli en
strákana.“
t.d. í því sem þjálfari að fara út í
keppni með stelpnalið sem var of
ungt. Ástæðan var sú að HSÍ stóð sig
ekki nógu vel í samskiptunum við þá
sem skipulögðu mótið. Mér fannst ég
vera með ofsalega gott lið sem hafði
alla burði til að standa sig vel. Svo
þegar ég kem út þá sé ég að hinar
þjóðirnar eru með miklu stæltari
steipur. Við stóðum okkur svo sem
ekkert illa en þetta voru mér mikil
vonbrigði. Drengjaliðið var aftur á
móti á réttum aldri og stóð sig vel.
Þegar heim kom blasti við í blöðun-
um heils síða með fyrirsögninni: ,,ís-
lenska drengjalandsliðið stóð sig frá-
bærlega og vann Beneluxis-keppn-
ina.“ Það eina sem stóð um stúlkurn-
ar var að þær hefðu tekið þátt, tapað
ákveðnum leikjum og unnið aðra og
punktur. Ekkert um að við hefðum
verið með of ungt lið.
M: Þetta er alveg skelfilegt þegar það
kemur svona neikvæð umfjöllun unt
krakkana. Þau eru að koma alls staðar
að af landinu og spyrja sig auðvitað
þeirrar spurningar hvort það taki
þessu fyrir ekki neitt. Hvatningin
skiptir þau alveg óskaplegu máli. Ég
var t.d. að þjálfa ungiingsstelpur og
ég sá mun á æfingum allt eftir því
hvað stóð íblöðunum. Og svo kemur
maður náttúrulega alltaf að því að
það er svo mikilvægt fyrir konur að
sanna sig. Þær trúa því ekki að þær
séu góðar nema þær hafi sýnt það og
sannað á áþreifanlegan máta. Þess
vegna skiptir umfjöllun fjölmiðlanna
þær kannski enn meira máli en strák-
ana.
Nú eruð þiö og fleiri nýlega
hœttarí landsiiöinu. Hvaöa þýö-
ingu hefur þaö fyrir liöið?
G: Já við hættum einar átta og það var
auðvitað mikil blóðtaka fyrir kvenna-
landsliðið. En það er alveg kominn
tími á okkur — allavega sumar.
M: Ég er mjög ánægð með að við skul-
urn hættar. Við erum búnar að vera
þarna í 12 ár og það á áreiðanlega
enginn karlmaður eins mörg ár að
baki í landsliðinu og við. En nú er
liðið með góðan þjálfara og það verð-
ur að reyna að nota hann til að byggja
upp gott lið. Þær steljmr sem eru í lið-
inu núna eru reynslulitlar en ntjög
efnilegar og geta gert góða hluti ef
lögð er rækt við þær.
-isg.
SEXFALDUR
MUNUR
Á FJÁR-
FRAMLÖGUM
í viðtalinu við Margréti og Guðríði kemur fram að þær telja að-
stöðumuninn milli kvenna- og karlalandsliðsins í handbolta einkum
felast í mismunandi greiðslum HSÍvegna utanlandsferða liðanna. Ef litið
er á ársreikninga HSÍ síðustu árin og fjárhagsáætlun sambandsins fyrir
næsta ár, keniur þessi ntunur mjög glöggt í ljós. Hér á eftir fer tafla um
framlög sambandsins til reksturs liðanna og ferðakostnaðar á árununi
1983-1989.
KARLAR KONUR
1983-’84 946.546 210.261
1984-’85 3.586.216 902.803
1985-’86 8.949.698 1.756.790 1) 1.057.954
1986-’87 9.146.693 1.717.905 1) 2.464.073
1987-’88 22.592.515 1.640.312 1) 1.828.323
1988-’89 21.139.305 3.056.579 1) 5.693.150
1989-’90 17.420.000 5.700.000 1) 3.950.000
1) Hjá körlum er efri talan kostnaður vegna a-landsliðs karla en neðri
talan vegna ungiingalandsliðsins. Hjá konuni er talan bæði vegna a-
landsliðs og unglingalandsliðs kvenna.
Það þarf ekki annað en að líta á þessa töflu til að sjá hve gífurlegur munur
er á fjárframlögum HSÍ til kvenna- og karlalandsliðsins. Þessi rnunur
er án efa studdur með margvíslegum rökuni s.s. þeim að karlalands-
liðið afli mun meiri tekna en kvennalandsliðið m.a. með sölu aðgöngu-
miða og auglýsinga á landsleikjum. Þá er rétt að geta þess að a-landslið
karla hefur á undanförnum árum tekið þátt í dýrum mótum s.s.
heimsmeistarakeppninni og Ólympíuleikunum. Það er hins vegar erf-
itt að sjá að þessi rök geti réttlætt að karlalandsliðin hafi fengið í sinn
hlut um 97.6 millj. kr. á þeim 8 árum sem taflan hér að ofan nær til,
rneðan kvennalandsliðin hafa aðeins fengið 16.1 millj. kr. Þessi munur
er hvorki meira né minna en sex faldur. Ef skrifstofu- og
stjórnunarkostnaður, sem var um 33 millj. kr. á síðasta ári, væri tekinn
inn í dæmið og deilt niður á liðin í sömu hlutföllum og rekstrarkostn-
aði þeirra, yrði munurinn enn meiri. Verður ekki annað séð en að þess-
ar tölur endurspegli þá staðreynd að upp sé komið hálfgert atvinnulið
karla í handbolta sem hafi algeran forgang í rekstri HSÍ. Og hvað er þá
orðið urn hinn sanna íþróttaanda og þá hópkennd sem gjarnan er sagt
sé aðall hópíþrótta?
Það er með stöðu kvenna í fþróttum eins og í samfélaginu almennt. Hún
verður ekki bætt ef það forskot sem karlar hafa er notað til að réttlæta
enn frekara forskot. Hún lagast því aðeins að menn ásetji sér að breyta
þeirri mynd sem við blasir og vinni markvisst að því. Það gæti þýtt að
gefa þyrfti konunt tímabundinn forgang innan HSÍ en er ekki tími til
kominn?
-isg.