Vera - 01.07.1989, Síða 11

að reyna að komast hjá því að taka
verkefnin með sér heirn að loknum
lönguni vinnudegi. Störf rannsóknar-
lögreglumanna eru vandasöm og lýj-
andi og þeir ættu að sinna öðru í
frítíma sínum. Kynferðisafbrotamál,
og þá ekki síst aflirot sem beinast
gegn börnum, eru sérstaklega vand-
meðfarin og jafnvel getur verið
hætta á að tilfinningar rann-
sóknarlögreglumannsins ráði of
miklu og korni í veg fyrir skynsam-
lega og hlutlæga rannsókn. Þetta á
ekki aðeins við um konur — hér
starfa feður og afar og þessi voðalegu
afbrot koma við þá og geta náð tök-
urn á tilfinningum þeirra engu síður.
Er einhver endurskoðun í gangi
hjá RLR á meöferð kynferðisaf-
brotamála?
Meðferð kynferðisafbrotamála fer að
hætti laga um meðferð opinberra
mála eins og meðferð annarra af-
brotamála og verður rannsóknar-
lögreglan að hlíta þeim leikreglum, ef
svo má segja, sem jiar eru settar. Þeim
breytir rannsóknarlögreglan ekki.
Hins vegar reynum við ávallt að end-
urbæta vinnubrögð okkar og vissu-
lega er okkur ljóst að við erum ekki
óskeikulir. Réttarfarsnefnd vinnur nú
að heildarendurskoðun á lögum um
meðferð opinberra mála og vona ég
að hún muni taka upp tillögur nauðg-
unarmálanefndar um að fórnarlömb-
um kynferöisafbrota verði tryggður
réttur til lögfræðiaðstoðar við
málsmeðferðina þeirn að kostn-
aðarlausu. Tillögur nauðgunarmála-
nefndar unt sérstaka neyðarmóttöku
fyrir fórnarlömb kynferðisafbrota eru
einnig mjög athyglisverðar.
Hvað með frœðslu til rann-
sóknarlögreglumanna. Hvernig
er henni háttað?
Rannsóknarlögreglumenn fá ýmsar
leiðbeiningar um þaö, hvernig þeir
skuli haga rannsóknunt og í þeim
leiðbeiningum er lögð áhersla á að
þeir sýni fórnariömhum afbrotanna
fyllstu tillitssemi þegar þeir taka
skýrslur sínar. Ekki verður þó sagt að
rannsóknarlögreglumenn hljóti frek-
ari fræðslu í meðferð þessara mála en
annarra sem RLR fær til meðferðar.
Bogi Nilsson, rann-
sóknarlögreglustjóri.
Ljósmynd:
Morgunblaöió.
Fréttatilkynningin er mjög
harðorð í ykkar garð og m.a.sagt
að meðferð mála á rannsóknar-
og dómstigum sé í algjörum ó-
lestri. Hver er þín skoðun á því?
Þeir hópar sem sendu þetta frá sér
hafa ekki aðgang að upplýsingum um
meðferö þessara mála og eru því
ekki í aðstöðu til þess að kveða upp
þennan dóm. Með svona sleggjudómi
er veriö að sá tortryggni í garð
þeirra sem unt rnálin fjalla í réttarkerf-
inu og slfkar yfirlýsingar hrella fórn-
arlömb afbrotanna fyrst og fremst,
spilla sambandi fórnarlambs og rann-
sóknaraðila og korna þannig niður á
skilvirkri nteðferð þessara mála —
þvert á yfirlýstan tilgang hópanna
sem gáfu fréttatilkynninguna út.
Þú ert þá ósáttur við þá gagnrýni
sem þið hafiö fengiö á ykkur frá
þessum kvennahópum?
Já ég tel að þessir hópar hafi rangar
hugmyndir um störf okkar, hvernig
sem á því stendur. Við höfum reynt
að halda uppi nokkurri samvinnu við
|iá og allir rannsóknarlögreglumenn
sem hér starfa hafa fyrirmæli um að
kynna fórnarlömbum kynferðisaf-
brota að kvennaathvarf bjóði fram
aðstoð sína. Fulltrúar frá kvennaat-
hvarfi hafa fengið að vera viðstaddir,
þegar kærandi gefur skýrslu sína, þótt
þeir eigi ekki lagarétt til þess. Við
höfum þannig leitast við að teygja
okkur í átt til þeirra og ekki síst þess
vegna finnst mér þetta ómaklegt.
-isg.
11