Vera - 01.07.1989, Page 29

fé. Okkur var alls staðar vel tekið, en
síðustu ár hafa ný félög sem starfa á
svipuðum grunni hafið starfsemi í
bænum og þetta fór að verða erfiðara.
Hér eru mest útgerðar- eða fisk-
vinnslufyrirtæki og þegar samdráttur
er hjá þeint er ekkert gaman að vera
sífellt aö kvabba. Við böfum því und-
anfarin tvö ár eingöngu byggt á
vinnu félagskvenna. Kökubasarinn
okkar gefur t.d. mjög vel af sér, þar
sem allir gefa vinnu og hráefni. Við
erum líka með fasta blómasölu tvisv-
ar á ári, á Konudaginn og fyrir
páska. í tengslum við blómasöluna
ætlum viö að taka upp nýbreytni
næsta vetur. Við ætlum að hengja upp
auglýsingu í alla báta frá Grindavík og
bjóða beimsendingarþjónustu á
blómum á Konudaginn. Við vitum að
þeir hafa verið að hringja í blómabúð
í Keflavík og biðja um að senda blóm
beim. Okkur finnst miklu nær að
Þórkatla taki það að sér og fái
ágóðann. Hg er viss um aö það verö-
ur kærkomin nýjung fyrir sjómenn-
ina,” sagði Jóbanna.
Starf kvennadeildanna er sem sé
befðbundið fjáröflunarstarf, en hið
eiginlega björgunarstarf á hættu-
stundum er unnið af félögum björg-
unarsveitanna. í björgunarsveitinni í
Grindavík er aðeins ein kona, en
hvernig hugsa félagskonur í Þórkötlu
til björgunarstarfsins?
Jóhanna Siguröar-
dóttir hefur starfaö
meö Þórkötlu fró því
deildin var stofnuö.
Úr starfi félagslns.
„Við erum viðbúnar því að aðstoða
við björgunarstörf ef á þarf að
halda, t.d. við aðhlynningu slasaðra
og slíkt. Félagskonur hafa surnar sótt
námskeið í hjálp í viðlögum sem SVFÍ
hefur staðið fyrir hér á staðnum og
við erum búnar aö panta okkur létta
blífðargalla sem SVFÍ er aö láta fram-
leiða hér á landi fyrir unglinga- og
kvennasveitir. Það er mjög góður
andi á milli hinna þriggja aðildarfé-
laga SVFÍ sem starfa í Grindavík. Viö
höfurn öll aðstööu til fundahalda í
skýli sem Slysavarnafélag Grinda-
víkur á. Þangaö förum við stundum
þegar björgunarsveitin befur verið
kölluð út og smyrjum fyrir þá,”
sagði Jóhanna.
Sjóslys eru tíð úti fyrir strönd
Grindavíkur en Jóhanna er ánægð
með bve mikið lán befur fylgt
ströndum í nesinu austan við bæinn
undanfarin ár, þar sem mannbjörg
hefur orðið. Jóbanna missti eigin-
ntann sinn fyrir 13 árum þegar
báturinn sem hann var skipstjóri á
sökk og allir björguðust nerna skip-
stjórinn og stýrimaðurinn. Ég spyr
hana að lokum bvort mikið sé urn að
ekkjur starfi í kvennadeildinni.
,,Nei, ég get ekki sagt að það sé
áberandi. Sumar konur sem missa
eiginmenn eða syni í sjóinn geta
ekki hugsað sér að koma nálægt
svona málum, en aðrar finna sér leið
út úr sorginni með því að starfa að
félagsmálum. Mér vargefinn styrkur
til að hella mér út í félagsmálin. Ég
hafði starfað mikið að félagsmálum
áður. Þegar ég hafði svo ekki um neitt
að hugsa nema drenginn rninn sem
var 5 ára — hin börnin tvö voru
uppkomin — fannst mér gott að
taka þátt í stofnun kvennadeildar-
innar sem var stofnuð skömmu eftir
að maðurinn minn fórst.
VERA þakkar Jóhönnu fyrir spjall-
iö og óskar Kvennadeildinni Þórkötlu
góðs gengis í starfinu áfram.
E.Þ.
29