Vera - 01.10.1997, Blaðsíða 9

en nú er verið að afdjassa hana á Húsavík.
Síðan flutti Linda til Englands en kom aftur
heim og var að vinna í gestamóttöku á Borg-
inni í fyrra - og ætlar að flytja til
Reykjavíkur aftur þegar hún hefur efni á því:
„Annars hefur mér aldrei liðið eins vel og
akkúrat núna á Húsavík11, segir trommarinn
fyrrverandi sem reyndar tók líka lagið með
Grýlunum, aðallega í bakröddum, en leysti
líka af sem aðalsöngvari á böllum þegar
röddin gaf sig hjá hinum.
HUÓMSVEnr JARJÞRÚÐAR 1989' 1994
Ótukt. Kidda rokk, Stína bongó, Kristín Eysteins, Elíza og Anna Magga. Ljósm: Bára.
Skilja eftir sig tvö lög, hvort á sínutn
safndiskinum - kannski meira síðar.
Hljómsveit Jarþrúðar byrjaði sem dúó vin-
kvennanna Ólafíu Hrannar Jónsdóttur
gítarleikara, söngkonu og nú leikkonu, og
Lilju Steingrímsdóttur hljómborðsleikara og
hjúkrunarfræðings. Þær fengu sér æfinga-
húsnæði í garnla Stýrimannaskólanum vest-
ur í bæ, ofan við Stýrimannastíginn. Þangað
drösluðu þær gömlu Hammond-orgeli,
hljóðnema á kústskafti, fátæklegum græjum
til uppmögnunar - það eina nýja var raf-
magnsgítarinn sem Lolla (ÓHJ) var nýbúin
að fá í jólagjöf. Þær byrjuðu strax að semja
eigin lög og texta en spiluðu líka gamla slag-
ara sér til gamans og æfingar. Með Lönu K.
Eddudóttur bassaleikara, nú líka útvarps-
manni á Rás 1 og liðsmanni í Rúv-Tops,
stækkaði dúóið í tríó: „Eg kannaðist við
Lönu síðan í menntaskóla", segir Lolla. „Þá
hafði ég reynt að stofna hljómsveit með
henni og Kötu trommara, sem nú býr í
Danmörku, en við komum græjunum aldrei
í gang og gáfumst upp við svo búið. Við Lilja
settum skilaboðantiða í póstlúguna hjá Lönu
og hún mætti á æfingasvæðið með bassann.
Þetta var 1991. Fyrst trommaði með okkur
Gunni úr Frökkunum, en ég söng með þeirri
hljómsveit í smátíma - Bjöggi Gísla gítar-
leikari fékk mig í hljómsveitina eftir að hafa
heyrt mig syngja í Síldin kemur, síldin fer.
Jæja, svo kom Þórdís Claessen í sveitina með
sín ásláttartól vorið 1992. Það ár spiluðum
við í beinni útsendingu á Rás 2, í styrktar-
átaki fyrir Kvennaathvarfið, og eftir það
fórurn við að fá tilboð unt að koma fram hér
og þar. Hljómsveitin var skírð í höfuðið á
Guðrúnu Jarþrúði Baldvinsdóttur, hjúkrun-
arfræðingi, ljósmóður og tæknimanni, en við
æfðum oft heima hjá henni, í Gunnu-húsi.
Hún var verndari sveitarinnar og byrjaði
fljótlega að syngja með okkur og seinna að
spila á gítar. Síðasta viðbótin við hljóm-
sveitina var Soffía Theodórsdóttir, á bongó,
1994, en það ár spiluðum við rnjög mikið og
víða og enduðum á að spila nokkur „gigg“ í
Turku í Finnlandi, á Nordisk Forum, og
fengum mjög góðar viðtökur“.
Finnlandsferðin var skemmtileg en erfið,
þannig að mikil þreyta bjó um sig í mann-
skapnum og entist lengur í sumum en
öðrum, þannig að erfitt reyndist að ná fólki
saman á æfingar eftir hana, enda liðsmenn
að vinna út og suður á mismunandi tímum
sólarhringsins. Þó stóð til að korna efni sveit-
arinnar inn á a.rn.k. almennilegt band: „Við
vorum að byrja að vinna að því en þá missti
Lilja pabba sinn og ég mömmu mína. Mér
mun alltaf finnast ég eiga eitthvað ógert í
sambandi við þennan tíma, nema þessu verði
komið í verk - hver veit hvað gerist. Annars
er ég komin í aðra kvennahljómsveit - með
fleiri húsmæðrum í Þjóðleikhúsinu. Ég spila
á trommur, Elva Ósk á bassa - hún lærði á
hljóðfærið í Svíþjóð, Halldóra Björnsdóttir
syngur og Vigdís Gunnarsdóttir spilar á
píanó. Við æfurn hvern mánudag eftir
leikæfingu. Við byrjuðum á að semja eitt lag
en spilum aðallega gömul. Þetta er náttúru-
lega bara leikur en við erum agaðar leikkon-
ur og kunnum því að leika okkur í alvöru,
þannig að samleikurinn gæti enst“, segir
leikkonan. Fyrir utan Lollu og Lönu hafa
fyrrum Jarþrúðir lítt haft sig í frammi á tón-
listarvellinum, nema Þórdís Claessen sem
hefur verið að læra á bassa í FIH-skólanum
og spilar á bassa með nokkrum bílskúrs-
böndum, t.d. með Jet-Black-Joe-mönnunum
fyrrverandi, Hrafni Thoroddsen hljórn-
borðsleikara og Jonna trommara.
GRÍMA
HÁRSTOFA
Álfheimum 4«slml: 553 3133
/V*)
\ •
v?ra 9