Vera - 01.10.1997, Blaðsíða 41

ar
konur
Ætlaði ekki að verða prestur
segir íris Kristjánsdóttir,
yngsti starfandi prestur landsins
Konum í prestastétt hefur fjölgað mikið á
þeim 23 árum sem liðin eru síðan fyrsti ís-
lenski kvenpresturinn hlaut vígslu. Nú er
svo komið að konur eru í meirihluta stúd-
enta í guðfrceðideild, þó að þœr séu enn í
minnihluta starfandi presta. Starfandi
kvenprestum fer þó stöðugt fjölgandi og
ein þeirra, Iris Kristjánsdóttir, er jafnframt
yngsti starfandi prestur á landinu.
/
Iris er 26 ára aðstoðarprestur í Hjallakirkju í Kópavogi, þar
sem hún hefur starfað í eitt ár. Hún segist ekki hafa ætlað að
verða prestur þegar hún hóf nám í guðfræði og í raun ekki
hafa ákveðið það fyrr en á síðasta námsári sínu.
„Það er mjög algengt í guðfræðideildinni að fólk sé ekki endilega
ákveðið í að verða prestar, enda verða alls ekki allir guðfræðingar
prestar,“ segir Iris. „Eg var í óvenju fjölmennum bekk, en þegar
einn prófessorinn bað þá sem ætluðu að verða prestar að rétta upp
hönd, voru það bara þrír af 25 sem gerðu það. Eg hafði áhuga á því
að verða kennari og mennta mig meira í guðfræðinni.“
Áhuginn á framhaldsnámi er enn fyrir hendi hjá írisi og hún
stefnir á framhaldsnám í guðfræði erlendis. í augnablikinu er hún
þó ánægð í starfinu sem hún stefndi ekki á, en níu mánuðir eru liðn-
„Mörgum finnst
að presturinn
eigi að vera karl-
maður, sérstak-
lega eldra fólki.“
ir síðan hún vígðist til prests.
„Eg er mjög sátt við þetta starf,“ segir
hún. „Það er mjög gefandi, vegna þess að
ég hitti fólk bæði í gleði og sorg. Bara á
þessum níu mánuðum hef ég fengið mörg
tækifæri til þess að takast á við ólík mál
og fengið að reyna ýmislegt.“
Er preststarfið að verða kvennastarf?
„Já og nei. Konur eru í meirihluta í
guðfræðideild og það er sama þróun og á Norðurlöndum, en marg-
ar þeirra eru í djáknanámi. Skiptingin er jafnari í sjálfri guðfræð-
inni, þó að við værum aðeins fleiri þegar ég var í námi. Ef við skoð-
um hins vegar starfandi presta, þá eru mun færri konur. Hér á höf-
uðborgarsvæðinu er aðeins ein kona sóknarprestur, séra Solveig
Lára Guðmundsdóttir. Nokkrar konur eru aðstoðarprestar og
sjúkrahúsprestar, en svo eru margar konur sóknarprestar úti á
landi.“
Iris segir konur ekki fjölmennari en karla í röðum aðstoðarpresta.
Þetta starfsheiti á reyndar að leggja niður urn áramótin, vegna þess
að það þykir villandi.
„Margir halda að aðstoðarprestar geti ekki gert það sama og
sóknarprestur,“ segir hún. „Fólk spyr mig: Mátt þú skíra? Mátt þú
gifta? Staðreyndin er sú að starfssvið aðstoðarprests er það sama og
sóknarprests, en sóknarpresturinn er í forsvari og ber ábyrgð á
kirkjustarfinu.“
Þó að rúm tuttugu ár séu liðin frá því að séra Auður Eir Vil-
hjálmsdóttir var vígð til prests, segir íris að enn sitji hugmyndin um
karlprestinn föst í mörgum íslendingum.
„Mörgum finnst að presturinn eigi að vera karlmaður, sérstaklega
eldra fólki. Því finnst meira mark takandi á karlmanni en konu sem
presti. Annar ókostur er að vera svona ung. Sumum finnst það að
vísu vera spennandi, en aðrir halda að ég valdi því ekki að sjá um
athafnir. Mér er minnisstætt þegar ég hélt messu fyrir eldri borgara
og gamall maður sagði, þegar hann sá mig í fullum skrúða: „Er
þetta presturinn? Hún er svo ung.“ Þetta endurtók hann alla rness-
una.“
Hvernig er konum tekið innan kirkjunnar?
„Mér brá rosalega eftir að ég kom inn í þessa stétt, vegna þess
hvað þetta er mikið karlasamfélag. í guðfræðideildinni eru allir
jafnir og konur eru atkvæðamiklar í mörgu þar. Það er ekki það að
rnanni sé illa tekið, heldur bara hvað karlmenn eru í miklum meiri-
hluta, sérstaklega hér á höfuðborgarsvæðinu. Á fundum gleyma
þeir þessum fáum konuni og segja hluti eins og : „Við skulurn allir
gera þetta.“ Innan kirkjunnar eru karlmenn líka ráðandi í öllum
stjórnum og ráðum. Kirkjan er mikið karlabákn. Mér finnst að við
konur innan prestastéttarinnar eigum að vera ákveðnari að koma
okkur sjálfar áfram, en ekki að bíða eftir að einhver þrýsti á okk-
ur.“ Sv.J.
>
c
O
í?
m
o
N
O