Vera - 01.10.1997, Qupperneq 11

Hraundal á svæði sveitarinnar og var ráðin
með það sama. Hún, eins og Inga Rún í
Grýlunum forðum, hafði litla rokk-
gítarreynslu en hafði verið í klassísku gítar-
námi. Anna bjó í Kópavogi eins og Karl, en
hafði ung að árum átt heima í Keflavík, án
þess að nokkur þá verðandi Kolrassa hefði
hugmynd um það - nema Anna sjálf. En Kol-
rassa krókríður ekki svo á rósum að
liðsmenn þurfi ekki að vinna með
spilamennskunni: Elíza er á sjöunda stigi í
Söngskólanum - getur sem sagt haft
klassíkina í bakhöndinni ef hún „græðir ekki
á bernskubrekinu“, eins og hún orðar það.
Kalli vinnur í versluninni 17, Anna saumar í
66° norður og afgreiðir í íþróttaverslun,
Sigrún vinnur á leikskóla og Bíbí bassaleikari
vinnur í Hinu húsinu, meðfram því að vera
nýbökuð móðir með öllu sem því fylgir.
ÁTÚR 1996-1997
Fyrsta og síðasta platan í vinnsln.
A Túr gæti ekki verið meiri kvennahljóm-
sveit, þrátt fyrir Bibba trommara, sem með
réttu heitir Birgir Örn Thoroddsen, öðru
nafni Curver og aðalkallinn í Brimi. Auk
hans eru nefnilega þrír miklir pilsvargar í
sveitinni: Elísabet söngkona, Kristbjörg
sellóleikari og Fríða Rós hljómborðsleikari.
Hljómsveitin var stofnuð sex dögum fyrir
Músiktilraunir 1996 og lenti þar í 2. sæti. Þá
var byrjað að æfa. Stelpurnar eru þrjár bestu
vinkonurnar í MS, að sögn Elísabetar, og
voru fyrir löngu búnar að ákveða að ef þær
stofnuðu hljómsveit þá skyldi hún heita Á
túr og ekkert annað. „Við erum að taka upp
okkar fyrstu og síðustu plötu“, segir
Elísabet. „Við erum aðallega að skrásetja
þetta tímabil fyrir okkur, því að nú skilja
leiðir. Kristbjörg er að fara í sellónám, Fríðu
Rós gæti dottið í hug að verða læknir - hún
er á náttúrufræðibraut í MS. Eg er að læra
að syngja og ætla líka í annars konar
listnám. Og svo er ég komin í aðra
hljómsveit, Emmet. Við tökum kannski upp
þráðinn aftur að nýju eftir tíu ár. En ég er
viss um að Á túr er kvenlegasta band sem um
getur í sögunni, bæði textalega og
tónlistarlega."
ÓTUKT 1996
Verður með á vamtanlegum safndiski Veru.
Ótukt ætlaði aldrei að verða hljómsveit.
Hún tjaldaði til fjögurra laga uppákomu við
opnun á samsýningu listamanna í Síðu-
múlafangelsinu í nóvember í fyrra: Tukt '96.
lllugi Eysteinsson bað Kristínu systur sína að
hóa saman í hljómsveit og kallaði hún til
Elízu, söngkonu í Kolrössu, til að syngja með
sér gamla slagara við undirleik Önnu
gítarleikara úr sömu sveit, Kiddu rokk
i bassaleikara af Skaganum og Stínu bongó.
Ótukt er yfirlýst „cover-band“, þ.e. þær setja
gamlar lummur í sinn grínagtuga stíl og
klæðast sama „hallærisstíl". „Eftir Tukt '96
bárust okkur stöðugt tilboð. Við auglýstum
okkur aldrei, enda erum við allar í einhverju
öðru - vinnu og eigin tónlist, nema Kidda er
ekki í annarri hljómsveit í bili. Hún var t.d. í
1000 millibara lægð og Ástmeyjum Hamlets
uppi á Skaga. En við skemmtum okkur kon-
unglega í Ótukt. Þetta er eins og að leika í
líflegu leikriti en maður má ekki týna sér í
þessu... Manni finnst t.d. dálítið ósanngjarnt
að hafa meira upp úr svona gríni en þeirri
tónlist sem maður leggur allt sitt í“, segir
Kristín.