Vera - 01.10.1997, Blaðsíða 37

Dannerhúsiö er myndarleg, rauö múrsteinsbygging á horni Nansensgade og Gyldenlövsgade.
Eg hringdi á dyrabjöllu og var
hleypt inn í blámálaðan gang.
Uppi á skörinni stóð hlýleg kona
með sítt rautt hár í rósóttum
kjól. Það var Anne Catherine
Rasmussen, umsjónarmaður hússins. Við
komum okkur fyrir í skrifstofukytru henn-
ar þar sem hún sagði mér sögu Danner-
hússins eins og það starfar í dag.
Húsiö hertekið
„2. nóvember 1979 hertóku u.þ.b. tuttugu
kvennahópar bygginguna. Þá hafði húsið
verið rekið í rúm hundrað ár sem heintili
fyrir fátækar konur úr alþýðustétt á vegum
sjóðs sem kenndur var við Friðrik 7. Hús-
ið var í mikilli niðurníðslu því fjárskortur
hafði komið í veg fyrir nauðsynlegt við-
hald. Þess vegna var búið að loka flestum
hæðum hússins og á jarðhæð þessa risa-
stóra húss bjuggu aðeins fjórar konur. Því
var húsið selt verktökum sem ætluðu sér
að reisa þarna glæsilega skrifstofubygg-
ingu á besta stað í bænum.
íbúar hverfisins voru hins vegar ekki
hrifnir af þessum áformum og fengu því
framgengt að gamla byggingin var friðuð.
Verktakarnir voru nú í vondum málum þar
sem þeir sátu uppi með gamla byggingu
sem þeir höfðu engan áhuga á. Hálfu ári
eftir að konurnar hertóku húsið var hafin
söfnun á fé til að kaupa húsið. Þá tóku við
viðgerðir á húsinu og unnu atvinnulausar
konur það verk.“
Hvað varð um gömlu konurnar?
„Þær studdu hústakana og voru fegnar
því að heimili þeirra þyrfti ekki að víkja
fyrir skrifstofubyggingu. Þær urðu þó að
flytja á elliheimili á rneðan viðgerðir stóðu
yfir á húsinu. Ein þeirra ætlaði að flytja
aftur að þeim loknum, en þegar að því
kom var hún búin að korna sér svo vel fyr-
ir á elliheimilinu að hún ákvað að verða
þar um kyrrt.“
Fyrsta kvennaathvarfið
„1982 hóf kvennaathvarfið svo starfsemi
sína, það fyrsta sinnar tegundar. Það er
eins og við séum að tala um miðaldir, því
nú þykir sjálfsagt að hafa kvennaathvarf í
hverri sókn.
I kvennaathvarfinu eru þrjú sambýli en í
hverju þeirra eru í mesta lagi sex konur og
sex börn. Við tökum ekki á móti ótak-
mörkuðum fjölda barna því börn eru líka
manneskjur og þurfa sitt pláss rétt eins og
fullorðnir. Ibúarnir elda sjálfir og hirða í
kringum sig en geta leitað ráðgjafar hjá
sálfræðingi, lögfræðingi eða félagsráð-
gjafa.
Við leggjum áherslu á að börnin geti
haldið áfram sínu daglega lífi, svo framar-
lega sem hægt er að korna því við. Þá för-
um við fram á að konurnar leiti sér að eig-
in húsnæði til frambúðar. Nú er mikil ekla
á húsnæðismarkaðinum og því búa konur
hér allt upp í heilt ár. En það er alltof lang-
ur tími. Konurnar þrá að eignast eigið
heimili.“
Sumar snúa þær aftur
Tæpur þriðjungur kvennanna snýr aftur
heim til eiginmannsins. Við getum að sjálf-
sögðu ekki bannað þeim það en oft hafa
bæði hjónin lært af því sem gerst hefur. Ef
við hins vegar skynjum eitthvað hik hjá
konunum spyrjum við þær hvort þær séu
alveg vissar um að þetta sé þeirra eigin
ákvörðun."
Nú er búsið lokað karlmönnum, en hvað
gerið þið ef ofbeldi kemur upp á heimili
lesbískra hjóna?
„Slík mál hafa komið upp en hingað til
hefur tekist að leysa þau símleiðis. Ef önn-
ur konan leitaði til okkar, sæjum við til
þess að hinni væri ekki hleypt inn í húsið.
Við erum með dyrasíma og hleypum eng-
um inn fyrr en við þekkjum erindi þeirra.“
Hús Danner greifynju er glcesilegt
rautt múrsteinsbús skammt frá
Ráðbústorginu. Greifynjan fædd-
ist undir nafninu Louise Rasmus-
sen árið 1815 og var dóttir fá-
tcekrar þjónustustúlku. Louise var
ástkona og bægri bönd Friðriks
konungs 7. Þegar bann dó erfði
hún fé sem bún notaði til þess að
byggja munaðarleysingjabæli fyrir
stúlkur í Jægerspris og beimili fyr-
ir fátækar alþýðukonur, en það er
einmitt búsið sem kallað er
Dannerbúsið í dag.
Auglýsing frá Re-design búöinni i Kvennahúsinu.
K RE-DESIGN
DANNER-
HÚSIÐ
- annað og meira
en ofbeldi
vi'rs 37