Vera - 01.08.2000, Blaðsíða 48

Agta Sigríður Björnsdóttir
Bílakostur minn í gegnum tíðina
hefur verið heldur hrörlegur, þó
mér hafi ekki fundist það í upphafi.
Fyrsti bíllinn sem ég eignaðist var
forláta Lada sem bróðir minn lét
mig hafa fynr lítinn pening. Hann
hafði fengið hana upp í skuld og
var hún búin að standa dekkja- og
felgulaus í tvö ár hjá fyrri eiganda og var farin að safna mosa og öðrum gróðri. Ég var alsæl með
gripinn, pússaði hann upp, fékk ryðgaðar felgur og einhver drusludekk, gaf siðan Lödunni nafnið Mosi
og fór með hann í skoðun.
I
mér finnst það heldur vera að aukast. Það sem er ánægjulegast er
að fjölskyldan tekur meiri þátt í þessu en áður og úr verður nokk-
urs konar fjölskylduhátíð. Við tökum eftir því í sýningarsölum
okkar að fyrst kemur annarhvor aðilinn að skoða og síðan er kom-
ið aftur með alla fjölskylduna. Börnin hafa líka sitt að segja varð-
andi hvort vel fari um þau og hvernig þeim líkar bíllinn. Með auð-
veldara aðgengi að fjármagni teygir fjölskyldan sig aðeins lengra í
bílakaupum en áður, peningalega séð. Nú skiptir meira máli að
kaupa bíl utan um fjölskylduna og með því að velja stærðina er
valið öryggi.
Karlar horfa meira á útlit, stærð bílsins og vélarstærð en konur
horfa meira í notagildið, þ.e. hvernig er að sitja inni í bílnum, er
hann með fallegar línur og er hann fallegur á litinn. Þegar búið er
að þrengja hringinn þá taka þær oftast ákvörðunina varðandi lita-
valið.“
Mosi rann í gegnum skoðun og þó hann væri Ijótur að margra
mati þá dekraði ég við hann, tjörubar botninn og sparslaði í rifur
og göt eftir því sem þau bættust við. Engan bíl hef ég dekrað eins
við og Mosa enda kom hann mér klakklaust á alla þá staði sem ég
vildi fara. Næstu bílar hjá mér voru í svipuðu ástandi og skipti út-
lit þeirra mig ekki öllu máli. I dag sjást varla „druslur" á götunum
og allir meira og minna á nýjum bílum og næstum hægt að segja
að það beri óeðlilega mikið á jeppum. Ég hef það reyndar á til-
fmningunni að fæstir af þessum jeppum sem sjást í Reykjavík fari
nokkurn tímann út fyrir malbikið. Því þegar ég í gamla daga fór í
jeppaferðir þá voru þetta ekki svona flottir jeppar - enda vorum
við ekki að kippa okkur upp við það, er við fórum í fjallaferðir og
lentum í hremmingum, þó svo að snjóskaflar, leðja o.fl. nudduð-
ust utan í bílinn.
Skynsamlegur bíll
Ég ek á „skynsamlegum" bíl í dag, þ.e. station bíl - svo hentugur
fyrir fjölskylduna! I huganum ek ég hins vegar á mótorhjóli eða
tveggja manna sportbíl, því þó ég sé pæja á fertugsaldri, þá lang-
ar mig svo að vera enn meiri pæja og er ekki frá því að ég fái þessa
karlatilfmningu „að hafa mörg hestöfl á milli fótanna."
Að kaupa sér bíl í dag er mun minna mál heldur en var fyrir tíu
árum því aðgangur að peningum til að fjármagna kaupin er auð-
veldur, burtséð frá því hvort hægt er að standa í skilum við lána-
drottna. Það eina sem þarf að gera er að finna bílinn sem mann
langar í, skrifa nafnið sitt á skuldabréfið og aka bílnum heim!
En í ljósi þess að konur stjórna oftast fjármálunum á sínu heim-
ili og oft hafa þær ákvörðunarvaldið varðandi hvernig bíll er
keyptur - kaupa þær þá ódýra bíla, dýra bíla eða velja þær bíl eft-
ir útliti? Ég leitaði til forsvarsmanna tveggja bílaumboða til að for-
vitnast um þessi mál og hvort það væri staðreyndin að konur
veldu bílana.
Jóhannes Reykdal blaðafulltrúi Heklu:
„Við höfum ekki sjálfir gert á þessu markvissa könnun en okkar
tilfinning er að í 55-60% tilvika sé það vilji konunnar sem ráði og
Björn Víglundsson markaðsstjóri hjáToyota:
„I dag hafa orðið kynslóðaskipti hvað þetta varðar og eftir því sem
fólkið er yngra sem kemur að kaupa, því meiri samvinna þeirra á
milli. Annars er þróunin sú að það er enginn einn sem ræður frek-
ar en annar, heldur er þetta ákvörðun fjölskyldunnar. Börnin fylgj-
ast oft betur með nýjungum en fullorðnir. Þau vekja áhuga for-
eldra sinna og eru snögg að átta sig á hvað er nýtt og spennandi.
Við sjáum reyndar þegar fólk kemur inn til okkar að skoða að
karlarnir fara beint að jeppunum en konurnar eru „skynsamari"
og fara frekar að skoða minni bílana og því er hlutverk karlmanns-
ins oft að reyna að sannfæra konuna um notagildi jeppanna.
Hvað varðar aðgengi að peningum þá er það auðveldara en
áður, en það þarf eftir sem áður að borga reikningana. Það hafa
kannski ekki orðið neinar stórkostlegar breytingar á bílavali með
auðveldari leiðum að fjármagni, aðalbreytingin er sú að fólk skipt-
ir örar.
Tegundum bíla fjölgar mikið og úrvalið er mun meira en áður.
Þær eru því ekki margar eftir þessar steríotýpur sem velja sér hefð-
bundna konu- og karlabíla.”
48 • VERA