Vera - 01.06.2001, Blaðsíða 24

Fjölbreytni auðgar
Mynd: Þórdís
Gerði allt til að aðlagast samfélaginu
segir Angélica frá Mexíkó
ngélica Cantú Davila frá
Mexíkó kom hingað tii lands
sem skiptinemi árið 1987. Tíu
dögum eftir að hún kom til
landsins kynntist hún Hanni-
bal Sigurvinssyni, núverandi
manni sínum, og þrátt fyrir
tilraunir af hennar hálfu til að
útiloka þá ást tókst það ekki. Angélica kom alkomin
til landsins 1989 og þau Hannibal eiga tvær dætur,
Viktoríu ísold 5 ára og Sölku Sól 1 og 1/2 árs. Angé-
lica vinnur nú sem túlkur á Miðstöð nýbúa og
fræðslufulltrúi hjá Vinnuskóla Reykjavíkur.
„Pað voru viðbrigði að koma hingað til lands, sér-
staklega þegar ég var send til Vopnafjarðar eftir að
vandamál kom upp í fjölskyldunni sem ég dvaldi fyrst
hjá sem skiptinemi. Ég er alin upp f Mexíkóborg þar
sem bjuggu þá 22 milljónir manna og fannst fámenn-
ið á Vopnafirði þrúgandi þótt fólkið sem ég bjó hjá
hafi verið yndislegt," segir Angélica um skiptinemaár-
ið sitt. Hún hafði verið í arkitektanámi í Texas áður en
hún kom hingað og að skiptinemaárinu loknu vann
hún á hjá endurskoðanda í Mexíkóborg.
„Við Hannibal skrifuðumst á eftir að ég fór heim
og ég fann að þetta var ástin í lífi mfnu þótt ég vissi
að það myndi valda andstöðu í fjölskyldu minni.
Paþbi brást illa við þessu og talaði ekki við mig fyrr
en eftir að ég eignaðist dóttur mína. Við erum gyðing-
trúar og ég er eina dóttirin en á einn bróður. Þegar
pabbi frétti af sambandi mínu við íslendinginn spurði
hann: Er hann gyðingur? Nei. Er hann vel menntaður?
Nei. Er hann ríkur? Nei, svaraði ég. En hann gleymdi
að spyrja: Er hann góður? - því það er hann," segir
Angélica og bætir við að hún hafi alltaf farið sínar eig-
in leiðir og að mamma sín hafi haft skilning á tilfinn-
ingum hennar.
Leið eins og regnboga
Angélica hefur náð sérlega góðum tökum á íslensk-
unni enda fannst henni það vera grundvallaratriði.
Reyndar á spænskumælandi fólk auðveldara með að
læra íslensku en margir aðrir vegna þess hve hljóð-
fræði tungumálanna er lík. Hún fór í íslensku fyrir út-
lendinga í Háskólanum en fannst of mikil áhersla
lögð á málfræði og lærði betur að tala í málaskólan-
um Mími.
„Við Hannibal töluðum saman á ensku en það var
bara „brú", hvorugt okkar talaði sitt mál, það var ekki
ekta. Ég sá því að ég varð að læra íslenskuna og
ákvað að gera það eins og vel og ég gæti. Fyrstu fimm
árin leið mér eins og regnboga - ég sveiflaðist á milli
tilfinninga, leið stundum mjög vel og stundum
hræðilega illa. Það var menningarsjokk að koma hing-
að og mér fannst erfitt að kynnast fólki þó ég legði
mig alla fram. Það var eins og mér væri haldið utan
við og kynntist fólki bara á yfirborðinu. En ég einsetti
mér að vera jákvæð, hleypa ekki neikvæðum hugsun-
um að. Ég talaði hvorki spænsku né ensku og hafði
24