Vera - 01.06.2001, Qupperneq 54

Ég skal strax játa að ég er genetískt gölluð. Það hefur nefnilega aldrei hvarflað a5
mér aö gifta mig. Mig hefur aldrei dreymt, í vöku eða svefni, um giftingarveislu eÖa
brúðarkjól eða prentaðar servíettur. Ekki einu sinni um brúðguma.
Miðað við hvað ég sé í kringum mig virðist þetta vera hinn merkilegasti galli; joetta að
langa ekki til að gifta mig. Eftir öllu að dæma er það æðsti draumur hverrar stúlku,
frá barnsaldri, að ganga upp að altarinu í hvítum kjól. Og þegar rétti maðurinn er
fundinn og hann hefur borið upp bónorðið (plan B er að biðja hans) þá hefst hinn
langi og strangi undirbúningur fyrir brúðkaupið, lágmarksundirbúningstími er eitt ár.
Þegar gengið er inn í stórar bókaverslanir, eins og Mál
og Menningu og Eymundsson, eru brúðarblöð áber-
andi í tímaritarekkanum. Það er kannski ekki f frásög-
ur færandi nema fyrir það að það eru átta titlar í
boði. ÁTTA! Hvernig stendur á því að átta tímarit um
þetta efni seljast á íslandi? Þegar ég trftlaði mér í Ey-
mundsson og keypti eitt af hverju, spurði ég hvort
það væri mikil sala í þeim. Svarið var að þau seldust
ekki mikið á þessum árstíma (í mars) en svo tæki sal-
an kipp á vorin. Og nú er ég búin að sitja kvöldin
löng yfir þessum blöðum og lesa alls 5.088 blaðsfður
og reyna að botna í því um hvað málið snýst.
Ég bara spyr: Hvað er svona merkilegt við að gifta
sig? |ú, þetta snýst um að staðfesta ást sína fyrir
framan guð og menn og halda flotta veislu f kjölfarið.
lahá. Og er ekki hægt að undirbúa eina veislu og
kirkjulega athöfn á styttri tíma en einu ári? Neibb.
Það þarf nefnilega svo margt að skipuleggja. Það þarf
auðvitað að panta kirkjuna og prestinn og þau tvö eru
gríðarlega upptekin þessa mánuði sem nánast er lög-
boðið að giftast (og borða kræklinga). Svo þarf að
panta veislusal og um hann gildir það sama, allt upp-
tekið heilu árin fram í tímann. Kakan þarf auðvitað að
vera tilbúin ... Abbabbabb, ekki vill maður nú éta árs
gamla köku? Nei, en það þarf auðvitað að vera búið
að ákveða hver á að baka hana (bakarar eru líka upp-
teknir). Svo þarf auðvitað að prenta boðskort, sem
verða að berast mjög snemma svo gestirnir verði ekki
uppteknir í öðrum giftingum. Svo þarf að ákveða
þemað og þá þarf auðvitað allt annað að vera í stíl;
brúðarvöndur, kaka, skreyting í sal og kirkju og svo
endalaust framvegis. Svo þurfa auðvitað brúðhjónin
tilvonandi, sem oftast hafa búið saman svo árum
skiptir, að veija sér nógu fiott matarstell og aðrar
græjur sem þau langar í, til að gestirnir hafi nú eitt-
hvað til að hafa áhyggjur af líka. Mér þykir reyndar
óþarfi að blanda presti inn í samskipti fólks, hvað þá
guði (ef hún er til). Ég hef enga trú á því að óvígðar
sambúðir séu síðri eða endist skemur en vígðar. Enda
fólkið/parið hið sama hvort sem einhver prestur hefur
messað yfir því eður ei. Ég get ekki ímyndað mér að
skuldirnar séu léttbærari, börnin værari eða fullnæg-
ingarnar háværari eftir blessun prestsins og rándýra
veislu.
54