Vera - 01.06.2002, Síða 33

Við byrjum á að aðstoða stúlkurnar við að leigja sér herbergi einhvers
staðar svo þær komist af götunni og það hefur tekist fyrir þær allar.
afinn sé farinn eitthvert eða kannski líka dáinn úr al-
næmi. Ef ömmurnar eiga landskika geta þær átt erfitt
naeð að stunda búskap með barnaskarann sem leitar
þá til borgarinnar.
„Eg hef sótt margar ráðstefnur um kjör kvenna og
barna í Afríku, m.a. vegna alnæmisvandans," segir
Erla. „Ég fór með rannsókn mína um kjör götubarna
i Kampala á ráðstefnu sem haldin var í Svíþjóð á
vegum Nordic Africa Institude, sem er samstarfsvett-
vangur þróunarsamvinnustofnana Norðurlandaþjóð-
anna. Ég kynnti hana líka í Uganda og þar var henni
vel tekið. Ég kynntist starfi götubarnasamtaka sem
störfuðu í Kampala en fannst þau ekki gera nóg til að
hjálpa börnunum út úr þessum aðstæðum. Orkan fór
mest í pappírsvinnu og starfið byggðist á því að út-
deila mat og bjóða krökkunum aðstöðu til að fara í
bað og þess háttar. Mér fannst að það þyrfti ekki að
gera svo mikið til að aðstoða þau við að gera eitthvað
sjálf og velti fyrir mér hvað hefði verið gert hér á
landi. Þá var mér hugsað til Sólheima í Grímsnesi og
hugmyndin að kertagerðinni varð til. Ég spurði götu-
barnasamtökin hvort þau vildu taka þátt í þessu með
niér, en svo var ekki svo við hjónin stofnuðum fyrir-
tækið sjálf, The Candle Light Foundation. Starfsemin
fór af stað í tveimur gámurn á lóðinni þar sem götu-
barnasamtökin höfðu aðstöðu og þau útveguðu mér
sautján stúlkur sem hófu vinnu í byrjun apríl 2001.“
Aðstoð góðs fólks
Erla þekkti ekkert til kertaframleiðslu en kynnti sér
hana hjá fyrirtækinu Vaxandi sem framleiðir kerti og
selur í eigin verslun. Hún fór líka í heimsókn að Sól-
heimum og lærði aðra aðferð við framleiðsluna. Síð-
an útvegaði hún það sem til þarf til að framleiða
berti með báðum aðferðunum, þ.e. að steypa þau og
að dýfa í vax.
„I gámunum var rafmagn en ekkert rennandi vatn
sem var mjög slæmt. Það var því fljótlega ljóst að við
Þyrftum betra húsnæði og fengum aðstöðu á vegum
Barnahjálpar Sameinuðu þjóðanna þar sem var líka
fyrirhugað að götubarnasamtökin kærnu á fót verk-
efni fýrir stráka af götunni. Þar vorum við í fjóra
niánuði en þá leystust götubarnasamtökin upp og
allt fór í rugl. Ég sá því ekki annan kost en að leita
sjálf að húsnæði og fann ljómandi gott einbýlishús
sem ég ákvað að taka á leigu þótt ég ætti ekki fyrir
húsaleigunni. Þegar heim kom sótti ég um styrki hjá
ýmsum aðilum og ræddi m.a. við ABC hjálparstarf
se® heldur uppi viðamikilli starfsemi í Uganda en
Um 800 Islendingar greiða nú fyrir skólagöngu,
heilsugæslu og mat fyrir börn í landinu. Þar komst
e8 i samband við konu sem vinnur með samtökun-
um og hún bauðst til að borga úr eigin vasa sex mán-
aða húsaleigu, frá október 2001. Þessi kona heitir
Jenný Guðmundsdóttir og er myndlistarkona. Svona
rætist alltaf úr málum hjá okkur með aðstoð góðs
fólks," segir Erla og bætir við að hún hafi m.a. feng-
ið styrki frá Rauða krossinum, Barnaheill, UNIFEM á
Islandi, Félagi íslenskra símamanna og Orkuveitu
Reykjavíkur en í upphafi stóðu þau hjónin undir
stofnkostnaði og rekstrarfé. Þegar hún keypti raf-
magnstank til að bræða vax lögðu vinir og samstarfs-
fólk inn á reikning fyrir honum og síðustu góðu frétt-
irnar eru að Þróunarsamvinnustofnun Islands, sem
er að fara af stað með verkefni tengt sjávarútvegi í
Uganda, bauðst til að styrkja verkefnið. Gerður hefur
verið samningur til loka árs 2005 þar sem stofnunin
tekur að sér að greiða húsaleigu, rafmagn, síma og
fleira sem tengist húsnæðinu og laun framkvæmda-
stjóra. Einnig laun félagsráðgjafa sem Erla hefur hug
á að fá til liðs við sig svo hægt verði að veita stúlk-
unurn félagslega ráðgjöf og m.a. aðstoða þær við að
losna úr vímuefnum. „Ég vildi hins vegar ekki að
Þróunarsamvinnustofnun styrkti framleiðsluna, hún
verður að standa undir sér. Það dregur atorku úr
fólki ef það fær styrki til allra hluta. Ég er auðvitað
mjög ánægð með þennan styrk en vandinn er sá að
engir styrktaraðilar vilja borga mér laun. Það þykir
öllum sjálfsagt að ég leggi alla mína vinnu fram end-
urgjaldslaust."
Sumar hafa búið á götunni árum saman
Erla segir að stúlkurnar hafi misjafnan bakgrunn.
Annars vegar séu stúlkur sem hafa verið á götunni í
sex til sjö ár. Þær hafa þurft að selja sig og verið í
33