Vera - 01.06.2002, Qupperneq 34

1. Starfsemin byrjaði í tveimur yfirbyggðum gámum.
Stúlkurnar hekla kertaþræði og dýfa þeim síðan í vax.
2. Ágústa Árnadóttir, samstarfskona Erlu í Sjóvá-Almennum,
dvaldi í mánuð í Afríku og kenndi stúlkunum m.a. að sauma.
3. Erla í nýja húsnæðinu ásamt stúlkum sem vinna í
kertagerðinni og barni einnar þeirra.
dópi, en í Kampala er ódýrasta leiðin til að komast í
vímu að sniffa bensín. Hins vegar séu stúlkur sem
hafa flúið til borgarinnar úr sveitinni til að losna við
giftingu sem ákveðin er af fjölskyldunni. Þær stúlk-
ur hafa fengið gott uppeldi og lokið ákveðnu grunn-
námi svo þær vantar aðeins tvö ár upp á að ljúka
stúdentsprófi. Hún telur gott að blanda þessum hóp-
um saman því þær hafa góð áhrif hver á aðra. Stúlk-
urnar eiga samtals sex kornabörn sem þær taka með
sér í vinnunna og allar hjálpast að við að gæta þeirra
yfir daginn. Eitt herbergið hefur verið útbúið sem
barnaherbergi en þar eru nú eingöngu dýnur. í bíl-
skúrnum hjá Erlu hefur hins vegar safnast talsvert af
leikföngum sem vonandi komast til Uganda bráð-
lega.
„Við byrjum á að aðstoða stúlkurnar við að leigja
sér herbergi einhvers staðar svo þær komist af göt-
unni og það hefur tekist fýrir þær allar. Síðan eiga
launin að duga fyrir húsaleigu en þau eru sambæri-
leg við lægstu laun í landinu. Við gefum þeim að
borða, bæði morgun- og hádegisverð og margar fá
ekkert annað að borða. Þær elda matinn sjálfar við
opinn eld úti í garði og oft fer langur tími í matar-
gerðina. Það tekur allt tíma í þessu umhverfi en allt
hefst þó að lokum. Sumar stúlkurnar biðja okkur að
geyma stærsta hluta launanna því þær vita að þau
yrðu tekin af þeim ef þær kæmu með þau heim til
ættingja eða kærasta. Það er hugmynd okkar að
stofna reikning fyrir hverja og eina svo þær geti lagt
tyrir til framtíðarinnar. Nokkrar hafa þegar farið í
nám, ég studdi t.d. eina í nuddnám og önnur er á leið
í ljósmæðranám."
Erla réð innfædda stúlku með viðskiptapróf frá
háskólanuin í Kampala til að stjórna vinnustaðnum
og hún býr þar líka. Hún sér einnig um að selja fram-
leiðsluna en salan hefur ekki gengið nógu vel. Al-
menningur er ekki vanur svona kertum og þau eru
dýrari en litlu, mjóu kertin sem flestir nota til ljósa.
Þó er eitt kerti á svipuðu verði og pakki af litlu kert-
unum sem brenna upp á stuttum tíma. Fólk hefur
bara ekki trú á því að þessi kerti geti logað í 24 tíma.
Um 80% íbúa í Uganda hefur ekki rafmagn. Þegar
Erla er spurð hvort hún gæti kannski selt kertin hér
á landi segir hún að of dýrt sé að koma þeim hingað,
kerti eru þung vara og lítið um skipaferðir milli
landanna.
Að hjálpa þeim út í lífið
En það eru ekki bara kerti sem framleidd eru í stóra
einbýlishúsinu í Kampala. Nú hefur saumaskapur
bæst við en það gerðist þegar samstarfskona Erlu úr
Sjóvá-Almennum, Ágústa Árnadóttir, fór með henni
út og kenndi stúlkunum að sauma. Önnur samstarfs-
kona gaf heimilinu forláta saumavél og í bílskúrnum
hjá Eru bíða fjórar saumavélar úr Hagaskóla þess að
komast í gám til Uganda. „Þær byrjuðu á að sauma
sér vinnusloppa og svo saumuðu þær samfestinga
fyrir strákaathvarf sem verið er að setja á fót. Ágústa
kenndi þeim líka bútasaum og síðan mun sauma-
skapurinn þróast smátt og smátt. Ágústa bauðst til að
koma með mér og hjálpa til á staðnum og var í Afr-
íku í heilan mánuð,“ segir Erla.
Þegar Erla kemur út ætlar hún að hjálpa nokkrum
stúlkum út í lífið og taka síðan fimm nýjar stúlkur
inn af götunni. Hún stefnir að því að hafa alltaf tutt-
ugu stúlkur í vinnu. Þær sem búa á götunni geta
hvergi fengið vinnu svo kertagerðin er tvímælalaust
stökkpallur inn í samfélagið. „Það er mikil vinna að
halda þessu gangandi því auðvitað gengur á ýmsu
hjá stúlkum sem hafa lifað við eins erfiðar aðstæður
og þessar stúlkur hafa gert. Þrjár þeirra sem byrjuðu
upphaflega duttu strax út og fóru aftur á götuna. Þser
voru ekki lilbúnar að takast á við ábyrgðina sem þvi
fylgir að breyta lífi sínu. Það hafa komið upp alls