Vera - 01.08.2003, Side 50

/ FISKVINNSLUKONAN
Anna Sigríður
Hjaltadóttir er með
elstu og reyndustu
starfsmönnum
frystihúss Samherja
á Dalvík.
Krafa um menntun og aukin virðing
Til að fara yfir menntunarmálin var leitað í smiðju til Önnu
Sigríðar Hjaltadóttur sem er verkstjóri í frystihúsi Samherja
á Dalvík, en það hús er eitt hið tæknivæddasta á landinu og
flytur ekki einungis út fullunnar frystar afurðir heldur einnig
ferskar. Þar fór á sínum tíma fram stór hluti verklegrar
kennslu fiskvinnslunámsins á Dalvík og hafði Anna umsjón
með því ásamt því að kenna við skólann.
Hún byrjaði ung að vinna í fiski og útskrifaðist úr Fiskvinnslu-skólanum
1980. Síðan þá hefur hún verið stjórnandi af einhverju tagi innan
fiskvinnslu og skóla. Hún hefur því einstakri reynslu að miðla þegar
kemur að menntamálunum. Hún efast ekki um gildi þess fyrir
fiskvinnsluna á Dalvík að hafa skólann á staðnum og ekki síst „frystihúsið"
að vera í miðju kennslunnar. Skólinn sá um að manna fiskvinnsluna viða
um land með þjálfuðu og menntuðu starfsfólki, nemendur tóku einatt
að sér að leysa raunveruleg verkefni sem tengdust vinnslunni beint og
það skipti máli fyrir það fólk sem vann „á gólfinu" að húsið var hluti af
skóla; þar fór fram formleg menntun fiskvinnslufólks. Það hlýtur að virka
svipað um landið allt, að ef krafa er um formlega menntun og hún er í
boði þá eykst virðing starfsins og ímyndin batnar.
Hún saknar þess að ekkert formlegt nám skuli vera í boði og sér
fyrir sér endurreisn fiskvinnslunámsins með nýjum áherslum og
nýjum hætti þar sem sérhæfð námskeið gætu bæði gefið tiltekin
réttindi og möguleika en einnig safnast saman til almennari
formlegra réttinda eða sem hluti af undirbúningi fyrir háskólanám.
Frjó umræða þeirra sem hafa reynsluþekkingu fæst líka í gegnum
skólann þar sem fólk víðar að hittist og deilir reynslu sinni. Þannig
gætu orðið til nýjar hugmyndir og lausnir sem eru mikilvægar fyrir
framþróun í greininni. Hún segir hættu á að með núverndi ástandi
séum við að búa okkur til vandræði sem hægt væri að komast hjá.
Hún bendir einnig á að að það liggi nú þegar mikil fjárfesting í
hverjum starfsmanni. Tæknin er dýr og sömuleiðis starfsþjálfunin.
Það sé því mikils virði fyrir fiskvinnsluna að geta haldið, og átt
aðgang að, hæfu og þjálfuðu fólki. Hún sér það fyrir sér sem æskilegt
ástand að allir sem koma til vinnu í fiskvinnslunni byrji á þjálfunar-
námskeiði sem geti tekið mismunandi langan tíma og með ríkum
kröfum. Ef fólkið sé vel þjálfað vaxi framlegð húsanna vegna
aukinnar hæfni og þekkingar og þá væri e.t.v. hægt að draga úr
mikilvægi afkastahvetjandi kerfa þar sem hvatningin yrði önnur;
virðing og metnaður kæmu á móti.
tbl. / 2003 / vera