Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 66

(Graaarfkið á ítlandi. Niðurlag frá 56. bls.)
Samheiti. 4. Birki; ávöxturinn bjarkan. 5. Fjalldrapii
fjallhrap. 8. Stóra netla. 9. Notrugras. 15. Kotúnslauf. 23.
Heimilisnjóli, njóli. 26. Ólafsgras. 27. Fugla-arfi. 32. Græðiblaka,
gullintoppur. 33. Fuglatungur. 34. Lambatunga. 37. Kótin
harðasægjur. 38. Villinardus? 39. Loðpunga? 44. Jarðhuniall-
48. Geirlaukur. 54. þyrnibróðir. 55. Pjetursjurt. 57. Beiskjugras.
fífill; þegar blómin eru fallin heitir hann bifukolla eða byðukofla;
blöðin nefnast hrafnahlökur. 64. Klukka. 68. Maðra. 69. Nöðru-
tág. 74. Dýragras. 79. Horblaka, reiðingagras, álptakólfur, mýr'
arhófur. 80. Blóðbjörg, bráðbjörg, bráðberg. 99. Peningagras-
101. Augnagras. 110. Pindilsjurt. 111. Jónsmessugras, kæsis-
gras, hleypisgras. 115. Ávöxturinn lúsamuðlingar, myllingar-
118. Mýrarbeitilyng. 121. Aðalblábeijafyng; ávöxturinn aðal'
bláber. 126. Geitnanjóli, geitla, Geirarðsjurt. 127. Erkihvöun.
128. Sjávarhvönn. 131. Bergfljett<a. 133. Burnir, sára, agar; rótin
höfuðrót, greiðurót. 150. Velantsjurt, júfurgras, júfurmein. 153.
Sóley. 160. Hófblaka, hófur. 162. Svefngras. 179. Hrísarfli
hjartarfi, bföðrugras. 180. Vatnsbroddur? 181 Fjöruarfl, lima-
arfi. 187. Hringormagras. 190. Hundaflóla. 220. Lúsalyng.i
ávöxturinnkrækiber. 221. Sortugras. 227. Himinrós. 233. Hesthah-
234. þórsbjörg. 244. Pjetursbelti; blómlausu stönglarnir nefna.s’
skollareipi. 247. Pjeturssóley; þá er blómin eru fallin kallast hún
hárbrúða; blöðin heita ijúpnalauf. 248. Fjallafífill, sólsekvía-
249. jiyrnirós, villirós. 251. Stönglamir heita smærur. 254-
Krókagras. 258. Villiertur.
ALMANAK. ÁRSTÍÐIR OG MERKIDAGAR,
III.
Eptir GuSmund Þorláknson.
Tveir fyrstu kaflar þessarar greinar, frá ársbyrjuxi til maíloka, eru
prentaðir í Almanökunum um árin 1878 og Itw9, og samdir :lt
Jóni heitnum Sigurðssyni. Að dregizt heflr að koma með frani'
lialdið, er mestmegnis því að kenna, að útgefendurnir vildu vita
með vissu, hvort það væri til í handriti eptir liann eða ekki, áður
en annar maður væri ienginn til að semja það.
Að hjer er byrjað á Hvítasuunu, þótt húri sje í maí þetta
ár, 16S3, kemur af þvi, að hana bar upp á 1. júni árið 1879
og var því ekki komið að henni þá
Hvítasunna er 3. stórhátíð ársins, og erstofnuðtil minn-
ingar um úthelling heilags anda yfir postulana. Hún er ávallt
50. dagurinn eptir páska, og kallast því á grísku »pentekoste»
(fimmtugasti); upphaflega var hátíð þessi líka skírnarhátíð, (og
nafnið hvítasunna er komið af því, að þeir sem skírðir vóru,
báru fyrst á eptir hvítan klæðnað (hvítaváðir) svo sem sakleysis-
merki. Hvítasunnan var haldin heilög þegar i fyrstu kristni, og