Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1918, Síða 68

kom út 1896, þegar höf. var fimtugur, og fór þegar
sigurför um heiminn. Pótti höf. hafa náð svo góðum
tökum á fornöld Rómverja í lýsingum sínum, aö
vísindamennirnir á því sviði dáðust að. Skáldlegu
gildi sögunnar var eigi siður mikið hrósað. Og Ioks
tók klerkastéttin við henni opnum örmum vegna þess,
hversu vel kristindómshreyfingunni fyrstu er þar
borin sagan. Páfinn sjálfur lýsti opinberlega velþókn-
un sinni á sögunni meö því að sýna höfundinum
virðingarmerki, og landar hans heiðruðu hann þá
með því, að þeir gáfu honum pólskt höfðingjasetur
til ábúðar, skamt fyrir norðan landamæri Galizíu.
Bókin var þegar þýdd á öll tungumál hins mentaða
heims, og á henni varð Sienkiewicz auðugur maður.
Pví eftir útkomu hennar var það einkum, að farið
var í stórum stíl að þýða eldri sögur hans á aðrar
tungur. íslensk þýðing á »Quo vadis?« kom út 1905.
Síðan hefir Sienkiewicz ritað ýmsar skáldsögur, svo
sem »Pýsku riddarana«, er jafnóðum hafa verið þýdd-
ar á öll helstu mál Norðurálfunar, en engin þeirra
hefir samt náð annari eins frægð og »Quo vadis?«
Árið 1905 fékk hann verðlaun Nóbels-sjóðsins, og er
það hinn mesti sómi, sem rithöfundi getur hlotnast.
Pegar heimsófriðurinn hófst og Rússar og miðveld-
in fóru að berjast í Póllandi og um það, var nafn
Sienkiewicz í fyrstu eigi sjaldan nefnt í sambandi
við striðið, og var það af því að flaggað var méð
því ýmist af Rússum eða Austurríkismönnum og
vildu báðir telja hann sín megin, meðan þeir keptu
urn hylli meðal landa hans. Einu sinni t. d. kom
fram frá honum yfirlýsing um það í blöðum, að hann
hefði ekki skrifað eitt orð í greinum, sem komu út
í rússnesk-pólsku blaði og prentaðar voru síðan eftir
því í fjölda blaða með fullu nafni hans undir.
P. G.
(14)