Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1918, Blaðsíða 158
sýndist lífsmark með honum pegar þangað kom,
eftir 20 mílna ferð.
Svo var pessi stóri fiskur dreginn upp í fjöru og
honum sundrað par. Hann var á lengd frá trjónu á
sporðblöðku 8,10 metrar og að ummáli við bakugga
4,10 m., við gotrauf 3,20 m. og við sporð 1 m. Bak-
uggi á hæð 1,10 m., eyruggi á breidd 1,35 m. og
sporðblaðka br. 2,20 m.
Beinhákarlinn er líkur hákarli að pví leyti, að á
honum er skrápur og í honum er lifur, en að sumu
öðru leyti er hann líkari smáhval. Pað er rangnefni
að kalla hann beinhákarl, pví í honum er ekkert
bein, í haus og hrygg, sporði og uggum er einungis
brjósk. Mörg og smá skíði voru í hausnum, en engin
tönn og kjafturinn var framan á trjónunni, en ekki
undir kverk eins og á hákarli. Enginn magi var í
honum, en víðir langar líkt og í hesti, kokið eða vél-
indið var örmjótt og endaði í vélindispoka, sem var
pétt settur þykkum blöðkum líkt vélindiskepp í
jórturskepnum. Tannleysið, mjótt kok og nefndur
blöðkupoki bera pess vott, að hann lifir eingöngu af
rauðum smákröbbum í sjónum, sem kallað er síldar-
áta, og síldin að mestu leyti lifir á. Bessi stóra skepna
kemur ekki niður í sig svo stórgerðri fæðu sem smá-
síld, heldur lifir eingöngu af smákröbbum, pað sýndu
einnig innýflin, hvar sem í pau var skorið voru pau
full af rauðu smádýramauki. — Talsvert var af rauðu
blóði í beinhákarlinum og lifrin fylti 6 steinolíuföt.
Skrápurinn með uggum og sporði var fleginn af
beinhákarlinum. Fyrst var meiningin að troða belg-
inn út og setja beinhákarlinn til sýnis á dýrasafnið
hér í Rvík, en pá kom pað fram, að ekki var pláss
á safninu fyrir svo stóra skepnu óg pvi síður svo
stórar dyr, að svo stór fiskur kæmist um pær, þegar
flytja parf í annað húsnæði. fað húsnæði sem safnið
hefir nú er að eins til bráðabirgða. Tr. G.
(104)