Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.2004, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 2004
Helgarblað DV
*
• *

Markús leiðinlegur, Þorsteinn Gylfa
nrestur í pilsi ng Hannibal daðrari
Þorsteinn Gylfason Hinn snjalli heimspeki-
prófessor var undir handjaóri Elinar og fékk
sem strákur mikiö út úr þvl aö vera I pilsi og
þykjast vera prestur.
Markús Örn Antonsson Sigrún dóttirMark-
úsar upplýsti fóstrurnar um ýmislegt varðandi
föður sinn, meöai annars þaö að hann væri
leiöinlegur afþvl aö hann vildi ekki aö mamma
væri f Háskólanum. Enda heilsaöi Markús fóstr-
unum ekki fyrr en á þvi var tekið.
Menn eru víst aldrei óhultir þegar gaml-
ar syndir og fíflaskapur eru annars veg-
ar. Kolbrún Bergþórsdóttir reit ævisögu
Elínar Torfadóttur, ekkju Guðmundar
heitins Jaka, en hún starfaði sem fóstra.
Kolbrún fer nú um víðan völl við að
lesa úr Átakadögum, sem er heiti bókar-
innar. Þar er að finna ýmsar misneyðar-
legar uppákomur nafntogaðra og virðu-
legra manna.
Kolbrún Bergþórsdóttir rithöf-
undur er sögð eiga dagbók þar sem
hún hefur skrifað palladóma um
ýmsa þá sem hún hefur rekist á um
dagana. Krassandi og óvægnar ein-
kunnir. Og þeirri bók ætlar hún að
komi út eftir sinn dag. Er haft fyrir
satt að þeir séu margir sem mega
vart til þess hugsa. í því ljósinu skal
skoða þær stuttu sögur sem hér birt-
ast og má finna í viðtalsbók Kolbrún-
ar - Atakadagar. Þar er rætt við Elínu
Torfadóttur, ekkju Guðmundar Jaka,
sem lengi starfaði sem fóstra. Að
vonum hefur á fjörur hennar rekið
ýmsan manninn sem átti við þau
tækfæri til ólíkt óvirðulegri fram-
komu en þeir eru svo þekktir fyrir á
opinberum vettvangi. Ekki hefur vaf-
ist fyrir hinni aðsópsmiklu Kolbrúnu
að færa þær sögur í letur.
Hannibal Valdimarsson
Það vafðist ekki fyrir hon-
um að litiisviröa fóstrurn-
ar I samningaviðræðum
en þrýsta þeim svo að
sér á dansgólfinu.
Þorsteinn taldi að þarna væri frek-
lega verið að ganga inn á sitt svið;
enginn gæti verið jafii sannfærandi
prestur og hann sjálfur. Ida endurtók
að annað bam myndi fá peysufata-
pilsið daginn eftir og benti honum á
að margir prestar væru á íslandi
þannig að fleiri börn þyrftu að æfa
sig í hlutverkinu. Þorsteini líkaði
þetta stórum illa en ákvað að láta
kyrrt liggja í bili. Næsta dag gekk allt
fyrir sig með eðlilegum hætti. Þegar
komið var að nestistíma pukraði
Þorsteinn eitthvað ofan í nestístösku
sinni, dró síðan upp skrautlega alpa-
húfu settí hana á kollinn og sagði
hróðugur: „Nú er ég biskup og það er
bara einn biskup á íslandi." Síðan
hóf hann eina af sínum sérstæðu
predikimum og tónaði aldrei af jafn
miklum móð og einmitt þá.
Hannibal vill vangadans eftir
svívirðilega framkomu
Elín þurfti að standa í stappi við
Hannibal Valdimarsson þáverandi
formann ASÍ þegar hún fór fyrir
fóstrum sem vildu í ASÍ. Hannbal
reyndist alger dóni. „öllu ómerki-
legri og dónalegri framkomu en
Hannibal sýndi mér þegar ég
kom að finna hann hef ég
sjaldan mætt. Hann spurði
hvað við vildum upp á dekk,
við „stelpupflcurnar", eins
og hann orðaði það. Hann
sagði beiðni um inngöngu
ekki vera svaraverða, enda
kynnum við ekkert og gætum
ekkert auk þess sem við værum
of fáar og nafn stéttarfélagsins
algjörlega fáránlegt. „Hvernig
ætíið þið að athafna ykkur og í
hverju ætlið þið að athafna ykk-
ur?“ sagði hann háðslega. Ég starði
höggdofa á hann og gekk fljótlega
út, enda var mér algjörlega ofboð-
ið.“
Svo er það að einhverjum árum
síðar dansaði Elín við Hannibal á
samkomu í Oddfellow. Þar sýndi
hann af sér allt aðra framkomu og
þá alveg í hina áttina, ef svo má að
orði komast:
„Hann bauð mér upp og leikið
var rólegt lag. Hannibal vildi vanga
við mig og þrýstí mér þétt upp að
sér. Mér var misboðið og ýtti honum
frá mér með orðunum: „Svona
dansa ég bara við manninn minn."
Hann skilaði mér til sætís."
jakob@dv.is
sagði Markús örn: „Það er víst hér
sem maður segir góðan daginn."
Eftír það bauð hann ætíð góðan
dag. Löngu síðar, í ræðu á fimmtíu
ára afmæli Tjarnaborgar, sagði
hann: „í þessu húsi var mér kennd
samskiptaumgengni sem
hefur komið mér
mjög vel £ pólitfk-
pappír, rnn hálsinn. Hann steig síð-
an upp á kassa og hélt fjálglegar ræð-
ur með sönglandi röddu meðan
hann lyftí höndum til himins og tón-
aði til skiptis „Ó, drottinn" og „Hall-
elúja". í lokin spennti hann greipar,
beygði höfuðið og sagði
„Arnen". Þessi einleikur
gat staðið yfir í alllang-
an tíma og Þor-
steinn endurtók
leikinn dag eftir
dag. Idu
fannst helst
til frekt að
hann einok-
aði peysu-
fatapilsið
og sagði
eitt sinn við
hann: „Á
morgun
verður ein-
hver annar
prestur."
Þorsteinn /Ém'j/Ky
Gylfa ájt
predikar ij®
á pilsi
Þor-
steinn Gylfa- ~ i
son var
ófeimið og >0®
uppfinninga- /jH
samt barn. Á mTXnL
deildinni hjá
Idu var kassi
með gömlum föt-
um sem börnin not-
uðu í mömmuleikjum og h
hlutverkaleikjum. Þor-
steinn valdi sér alltaf svart
peysufatapils, festí mittis-
línuna í hálsmál
sitt og setti jfl
eitthvað
hvítt, Æjj
oftast Jm
Kolbrun Bergþórsdottir
Enginn vafi leikur áaðhún
hefur haft gaman afþví að
tæra' letur misneyðarlegar
jriðHl frásagnir afnafntoguðum
einstaklingum.
Markús Örn ieiðinlegur
í þessari frásögn segir af því þeg-
ar dóttir Markúsar kemur upp um
föður sinn en hún var í leikskóla
undir handjaðri Elínar.
„Sigrún, dóttír Markúsar Arnar
Antonssonar útvarpsstjóra, var ætíð
afar stúrin þegar hún mætti á
morgnana. Einhvern daginn spurði
ég hana af hverju hún væri aldrei
glöð þegar hún kæmi í leikskólann,
hvort henni leiddist þar. „Nei," svar-
aði hún, „pabbi er bara svo leiðin-
legur". „Ekki á hverjum degi,"
sagði ég. „Jú, hann viLl ekki að
mamma sé í Háskólanum."
„Hvernig stendur á því?“
„Hún verður þar í fjögur ár
og hann þarf alltaf að keyra
hana á morgnana og svo
mig í leikskólann og hon-
um finnst það svo leiðin-
legt," svaraði stelpan. Ég
sagði henni að hún yrði
að vera glöð því
að mamma
hennar yrði
svo ánægð að
fá að vera í
Háskólanum
og svo myndi
hún útskrif-
ast og allir
yrðu glaðir,
pabbinn
líka. „Nei,"
sagði Sig-
rún fýlu-
lega og
bætti
við,
Átakadagar I þessari bók kennir
ýmissa grasa.
mjög ásakandi: „Hann segir heldur
aldrei góðan daginn við neinn.“ Eft-
ir þetta samtal tókum við okkur til
þrjár starfsstúlkur og ákváðum að
heilsa Markúsi Erni ætíð með hressi-
legu „góðan daginn". Um leið og
sást í hann göluðum við allar í takt,.
óhóflega hressar í bragði: „Góðan
daginn!"
Nokkrir
dagar

Elln Torfadóttir Kynntist
ýmsum hliöum krakka á
leikskólanum, krakka sem
siöar áttu eftir að koma við
sögu í þjóðllfinu með einum
eða öörum hætti.
%