Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.2004, Blaðsíða 18

18 LAUGARDAGUR 18. DESEMBER 2004
Helgarblað DV
Zrundarstigur
-

' V
„Þegar ég flutti til Reykjavíkur, eftir ríflega 20
ára frumbernsku á Akureyri, þóttist ég vita að nú
tæki við alvaran sjálf. Léttúð æsku og unglingsára
var að baki og tími til kominn að hnykla brýnnar.
Leigubflstjórinn sem ók mér af flugvellinum á
væntanlegt heimili mitt hlýtur að hafa hugsað sitt
maður að norðan
náði að segja honum allt um akademísk framtíðar-
áform sín og djúphugsuð markmið í lífinu í annars
örstuttri ökuferð upp í ÞingholtsstræU 26.
Ég man að þar sem við ókum norður Suður-
götuna leit ég hvasseygur til hægri á móts við
Árnagarð Háskólans og fann notalegan kvíðaverk
heltaka mig, vitandi að frá og með næsta mánu-
degi yrði lífið barátta upp á líf eða dauða. Að
minnsta kosU í akademískum skilningi.
Ég var hins vegar ekki búinn að eiga nema ör-
fáa alvarlega haustdaga í höfuðborginni þegar ég
þurfú einu sinni sem oftar að stökkva út í sjopp-
una á homi Skálholtsstígs og GrundarsU'gs. Þetta
var síðdegis á þriðjudegi, veður grámyglulegt og
Uðindaleysið algjört í augnablikinu. Þar sem ég
vind mér inn í sjoppuna, þungbrýnn og þenkjandi,
er verið að ljúka við að afgreiða skeggjaðan, síð-
hærðan mann í úlpu. Þegar hann snýr sér við sé ég
að þetta er Ketill Larsen, leikari og myndlistar-
maður. Ég hafði einhvern Uma séð hann í Stund-
inni okkar mér til mikillar ánægju en var að sjálf-
sögðu vaxinn upp úr slíkum barnaskap. Þar sem
Ketill býst til að ganga út, sér hann mig og hikar
eitt lítið andartak, rétt eins og hann skynji þörf til
að segja eitthvað við þennan alvarlega unga
mann. Hann horfir beint í augun á mér og í sömu
andrá færist fölskvalaust bros yfir andlit hans, svo
bókstaflega birti í sjoppunni.
„Gleðilega hátið!“ sagði hann svo, hneigði sig
og gekk út.
Eftir stóð ég, gjörsamlega gáttaður, og vissi ekki
í hvorn fótinn ég átti að stiga. Það var engu lflcara
en ég hefði losnað úr álögum. Birtan af brosi þessa
fallega manns og töfrasetningin í kjölfarið opnaði
mér sýn sem reyndist meiri og betti skóli en nokk-
ur akademísk glíma. Upp frá þessu losnaði ég ekki
við þá tilfinningu að það væri ævintýri fólgið í
hverju augnabliki og það væri á mína ábyrgð að
veita því athygli. Grunurinn um að lífið mætti vera
skemmtilegt og umfram alllt kærleiksríkt hefur
ekki yfirgefið mig síðan.
En kannski lærði ég það fyrst og ffemst á þess-
ari stundu, að mikilvægustu kennaramir eru ekki
alltaf á hinni veraldlegu launaskrá."
Þorvaldur Þorsteinsson, forseti Bandalags Islenskra listamanna.
mm

Á eilífum þeytingi um allt
„Við fféttum um síðustu helgi að nú færi að koma að þessu
og á mánudag var okkur tilkynnt að komið væri að þessu. Ég
svaf eiginlega ekkert aðfaranótt fimmtudagsins, var svo hrika-
lega spennt. Rauk upp kl. 6 eins og ég er lítið morgunhress
manneskja, en ég varð að hafa mig til fyrir ísland í bítið, þar átti
að afhenda okkur gullplöturnar.
Kærastinn minn keyrði mig upp á Norðurljós, þar hitti ég
stelpurnar og Einar Bárðarson. Við gerðum hljóðprufu og gerð-
um okkur klár að öðru leyti. Inga Lind og Heimir afhentu okk-
ur svo plöturnar og við tókum eitt lag.
Síðan var haldið heim, kærastinn færði mér morgunmat í
rúmið, og ég náði að leggja mig smá stund. Ég er rekstrarstjóri í
Loftkastalanum en vinn lika núna fyrir jólin í skartgnpaverslun
foreldra minna, svona til að fá jólaösina beint í æð. Eg hélt þang-
að þegar ég vaknaði aftur og vann til að verða fjögur. Þá lá leið
okkar til Keflavíkur að ánta diskinn og við skemmtum okkur
vel. Þegar við komum aftur í bæinn fengum við okkur bita á
Hard Rock, þar er Nylonhelgi í uppsiglingu og við þurftum
að ræða það en rápuðum lflca aðeins um Kringluna. Þaðan lá
leiðin í Smáralindina til að árita og syngja en að því búnu
þurfti ég að æða í Loftkastiann að klára verkin þar. KK og
Hjálmar spiluðu um kvöldið og þeir voru alveg frábærir. Að
þeirra tónleiknum loknum fór ég heim til kærastans og
sofnaði, ég man bara ekki klukkan var orðin."
Steinunn Camllla Aradóttir rifjar upp daginn þegar
Nylonstúlkur tóku viö gullplötum.
IWXÍil
Nylonstúlkurnar í (slandi í bítið
Þegar seld hafa veriö 5000 eintök af
diskier komiö að gulldiski.