Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Page 49

47
ríki í rústir. Hjarðþjóðir af semitiskum uppruna
herjuðu landið og lögðu það undir veldi sitt. En minn-
ingin um forna frægð, forn trú og forn menning söfn-
uðu þreki Egypta til nýrrar uppreisnar. Ofarlega í
Níldalnum reis nýtt egypzkt ríki með Þebu fyrir höf-
uðborg, og þetta nýja ríki varð sigursælt í viðureign-
inni við hina erlendu yfirgangsseggi. Til þess að þjóð-
in yrði sem sterkust í baráttu við óvinina, var allt
skipulag hennar sveigt undir sterkan heraga. Með
sínum skipulagsbundnu herskörum fóru hinir egypzku
herkonungar Totmes I. og Totmes III., Amenofis II.
og Amenofis III. sigurför eftir sigurför. Ríkið náði
langt upp í Núbíu og norður að Litlu-Asíu. Auðurinn
barst að úr öllum áttum frá sigruðum þjóðum og á-
nauðugum skattlöndum.
Herinn var sverð og skjöldur ríkisins út á við og
hann hélt uppi aganum inn á við. En með valdinu einu
saman verður sterkt ríki aldrei byggt upp. Styrkur
egypzka ríkisins var í því fólginn, að það var líka
trúarríki. Við hlið hermannanna stóð önnur stétt a.
m. k. jafn voldug þeim, prestarnir, sem kenndu fólk-
inu læknisráð við öllum meinum líkamlegum og and-
legum, vörðuðu veg þess til annars lífs og kunnu svo
marga óskiljanlega töfra, að allir hlutu að lúta þeim
með lotningu.
Við þessu ríki tók Amenofis IV. um 1375 árum fyr-
ir Kristsburð. Hann var sonur þess faraós, sem ef til
vill hefur verið voldugastur allra faraóa í Egypta-
landi, Amenofis III. Enn eru til bréf frá skattkonung-
um Amenofis III. í Sýrlandi, þar sem þeir kalla hann
»guð sinn«, »andardrátt lífs síns« og þeir tala um, »að
kasta sér fyrir fætur honum sjö sinnum á kviðinn,
sjö sinnum á bakið« og kalla sjálfa sig »jörðina sem
þú treður fótum«, »duftið undir skónum þínum«, »fót-