Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Blaðsíða 93

91
Miðaldra kynslóðin á að færa nýjum tíma allt það,
sem fortíðin hefur skapað bezt í litum og í Ijóði, í lagi
og í söng, í mynd handar og hugar, sem dregin hef-
ur verið á tjald eða höggvin í stein. Hún á að bera
boð frá því bezta, sem áður var til í hugsun, í skap-
gerð, í máli og í athöfn. Hún á að hjálpa nýjum tíma
til að skilja, hvað er eilíft í ást mannsins, og hvað er
verðmætt í félagsgerð hans. Hún á ekki að flytja þetta
sem gamla sögu, heldur að láta það og hið nýja mæt-
ast í einingu í eigin lífi, í eigin list og eigin störfum.
Hennar stórhugur í list og í athöfn, hennar þroski í
hugsun og skapferð á að kvikna eins og neisti milli
tveggja skauta, öfganna milli fortíðar og framtíðar.
Og sá neisti á að vera mikill og bjartur, af því að
langt er á milli skautanna.
Og til þessa alls hefur hún það, sem miklum and-
stæðum fylgir: miklar gáfur, mikla vitsmuni. Eg
hygg það tvímælalaust, að hún ráði yfir meiri vits-
munum en nokkur kynslóð önnur, af því að hún var
sett í meiri vanda, af því að henni var meira efni til
þess gefið. Ef til vill eru sköp hennar að einhverju
leyti lík sköpum óðins, er lét auga sitt fyrir vits-
muni, eða Heimdallar, er lét hlust sína. Hún hefur ef
til vill látið nokkuð af dulviti sínu fyrir það, að sjá
yfir miklar víddir og heyra yfir miklar fjarlægðir. En
þá er nauðsynin meiri, að henni verði það virkilegt
verðmæti, sem hún hefur fengið, að viðsýni hennar
og heyrn yfir firnindin, fylgi skilningur á hlutverk-
inu, er hún hefur að leysa, og alvaran sem til þess
þarf, að það verði leyst.
Eg veit, að þeirri úrvöl, sem miðaldra kynslóðinni
er gefin verður aldrei með öllu á glæ kastað. En oft
er eg meira en kvíðandi um þaö, að mjög verði öðru-
vísi á haldiö, en bezt verður á kosið.