Freyr - 01.06.2005, Blaðsíða 11

I
hverri sæðistöku en þeir þeir get verið á bil-
inu 100-500. Svo eru gæði sæðisins líka
misjöfn."
FERÐALÖG MEÐ KÁLFA OG KÖFNUN-
AREFNISKÚTA
Nautasæðið er í eðli sínu viðkvæmt og með-
ferð köfnunarefniskúta er vandasöm. Það er
því mikilvægt að dreifingin gangi snurðulaust
fyrir sig en svo hefur ekki alltaf verið. „Þegar
ég byrjaði var allt aðflutt frá Reykjavík en all-
ar sendingar til frjótækna og viðskipti fóru í
gegnum höfuðstaðinn. Ég var einu sinni í
viku fyrir sunnan að sinna störfum þar. Sæð-
ið var sent frá Nautastöðinni á brúsa og fært
á milli kúta í Reykjavík til réttra sæðingar-
manna. Fyrst var aðstaðan i Áburðarverk-
smiðjunni en síðar hjá ísaga. Þetta var mikið
stúss, maður fór að heiman klukkan sjö á
morgnana og var oft ekki kominn heim fyrr
en klukkan níu á kvöldin. Vegirnir voru
slæmir en ég man að þegar ég byrjaði var
ekki malbikað nema upp í Árbæjarhverfi. Við
vorum á ýmsum bílum eins og gengur. Fyrst
var ég á Bens 406 með 65 hestafla vél en
hann hafði það í 60 km hraða. Síðan man ég
eftir höstum Chevrolet og Mözdu sem fauk
nú út af og valt á Grjóteyrarhæðinni í for-
áttuveðri. Ég var einnig mikið i kálfaflutning-
um og var oft frá (tvo daga í viku. I dag er
ekki hægt að líkja samgöngunum saman við
það sem var hér áður fyrr. Bílarnir eru líka
miklu betri núna með öflugri vélum. Núna sjá
Landflutningar um að sækja alla brúsa hing-
að á hlaðið. Það er mikil breyting og auðveld-
ar okkur starfið."
Það hefur ýmislegt á daga Ingimars drifið í
gegnum tíðina og ekki úr vegi að fá eina
ferðasögu i lokin. „Eitt sinn stóð til að sækja
kálf vestur á Snæfellsnes á bæinn Neðra- Hól.
Það var um miðjan vetur en veðrið var skap-
legt þegar ég lagði í hann frá Hvanneyri. Ég
komst að Neðra- Hóli, sem er skammt frá
Staðarstað, en þá skall á blindhríð og hann
fyllti hjólförin eins og skot. Þarna sat ég fast-
ur og gat mig hvergi hrært. Þá komu starfs-
menn frá Símanum á Ford Bronco jeppa og
ég fékk far með þeim. Ekki vildi betur til en
svo að við sátum fastir 100 metrum neðar.
Um kvöldið fór að rigna og þá gekk ég heim
að Furubrekku og gisti þar um nóttina. Morg-
uninn eftir fórum við af stað og það tók mest-
allan daginn að komast frá Furubrekku og inn
í Kolbeinsstaðahrepp. Þegar ég kom að bíln-
um þá var bóndinn á Neðra- Hóli búinn að
gefa kálfinum. Trúlega hefur hann brotist að
bílnum fótgangandi. Kálfinum varð ekki
meint af og var hinn brattasti." /TB
fólk. „Diðrik Jóhannsson var sá fyrsti, síðan
Sigurborg Daðadóttir og þá Sveinbjörn Eyj-
ólfsson. Guðlaugur Antonsson leysti Svein-
björn af í fjögur ár þegar hann var aðstoð-
armaður landbúnaðarráðherra. Það hafa
alltaf verið tveir starfsmenn á stöðinni en í
seinni tíð höfum við bætt við okkur sumar-
manni til þess að leysa okkur af. í aðalatrið-
um felst starf mitt við hirðingu á nautunum,
sæðistöku, dreifingu á sæði, eftirlit með
rekstrarvörum og afgreiðslu fyrir sæðingar-
menn. Svo fellur ýmislegt til sem þarf að
gera á vinnustaðnum. Ég legg mikla áherslu
á að halda fjósinu hreinu og sjá til þess að
allt sé í lagi. Ég vil helst hafa fjósið það
hreint að hægt sé að ganga á inniskónum
þarna inni. Góð umgengni og eftirfylgni
sóttvarnarreglna er algjört skilyrði."
HVERT NAUT GEFUR 6.600 SKAMMTA
Á rúmum þrjátíu árum hefurýmislegt breyst
hvað vinnulag og aðferðir varðar á Nauta-
stöðinni. „Stöðin hefur stækkað með árun-
um. Nú er kerfið þannig að kálfarnir fara í
uppeldisstöðina í Þorleifskoti og eru þar
þangaðtil þeireru orðnir 12-14 mánaða. Þá
koma þeir hingað til sæðistöku. Við tökum
6.600 skammta úr hverjum tudda og send-
um út eina 1.000 skammta strax. Síðan er
ekkert meira sent út til frjótækna fyrr en
reynsla kemur á kvígurnar. Ef sæðið reynist
vel er afganginum dreift en ef nautið stenst
ekki kröfur er sæðinu hent. Nautin verða yf-
irleitt ekki eldri en tveggja ára ef sæðistak-
an gengur þokkalega. Mjög misjafnt er
hvað við náum mörgum skömmtum úr
FREYR 06 2005