Freyr - 01.04.2004, Síða 6

Nýja fjósið á Egilsstöðum.
Við höfum verið með um 17-25
ha undir komi síðustu 10 árin og
uppskeran hefur aldrei bmgðist. A
Fljótsdalshéraði er rekið félag
sem heitir Héraðsbygg og það á
þreskivél sem kombændur taka á
leigu. Ég get varla sagt að kom-
rækt sé umfangsmikil á þessu
svæði og nokkuð um að menn hafi
byrjað og hætt.
Ég hef stundum sagt að það
verði enginn ríkur af komrækt en
ávinningurinn felst ekki síst í þeir-
ri bættu ræktunarmenningu sem
fylgir henni. Það er reynsla mín að
tún, sem ræktuð era þar sem
komrækt hefur verið stunduð, þau
eru mjög gjöful. Eftir nokkurra
ára komrækt er yfirleitt búið að
ganga frá snarrót og öðram óæski-
legum gróðri.
Hvernig verkar þú kornið?
Fyrst voram við með stórsekki,
svo fóram við að setja komið i
gamla votheystuma og blanda í
það própionsýra. Við fylltum og
tæmdum tumana með snigli og
það gekk vel.
Sl. haust var komið mjög þurrt
við skurð eða með 86% þurrefni á
akrinum og uppskeran var um 100
tonn. Við settum þá komið í stíu í
gömlu hlöðunni heima þar sem
við gátum blásið undir það. Ég
býst við að við stefnum að þvi að
þurrka komið í framtíðinni. Við
getum líka haft aðgang að hita-
veitu til að ylja upp loftið.
Hvað notið þið hálminn?
Við höfúm saxað hann og notað
í undirburð undir smákálfa, sem
era á mjólk, og líka fyrir kýmar.
Við fóðrum ekki með honum. A
gamla flugvallarsvæðinu, sem er
mjög sendið, hefur hann líka ver-
ið plægður niður til jarðvegs-
myndunar.
Nýtt fjós
Viltu nú rekja hvernig mjólkur-
framleiðslan hefur verið að þróast
hjá ykkur síðustu ár, með nýrri
Jjósbyggingu og mjaltaþjóni?
Við voram með gamalt ljós,
sem þótti gott á sínum tíma og
hafði skilað vel hlutverki sínu,
elsti hluti þess var frá því um
1921-23. Það rúmaði 52 kýr, auk
þess sem þar var pláss fyrir upp-
eldisgripi.
Nú er komin ný ljósbygging
sem hefúr verið í notkun í þrjú ár.
Þar era legubásar fyrir 73 kýr en
uppeldið er áfram í garnla íjósinu
sem var innréttað upp á nýtt með
140 legubása fyrir kálfa eftir að
þeir skilja við mjólkina upp í eins
árs aldur. I nýja fjósið var svo sett-
ur mjaltaþjónn.
Af hverju við fóram í þessar
framkvæmdir? Að einhverju leyti
er það fyrir það að ég geng ekki
heill til skógar, ég hef verið slas-
aður á fæti frá 14 ára aldri og það
bagar mig við bústörfm. Ég held
þetta hafi ekki verið flóknara en
það að annað hvort var að fara út í
þetta eða hætta þessu. Þar á ég
einkum við það að taka í notkun
þessa nýju mjaltatækni með
mjaltaþjóni ásamt léttari gjafaað-
stöðu fyrir gróffóður.
Hins vegar fylgdi þessu ákveðið
taugastríð. Þetta var ný tækni, sem
maður þekkti ekki, og það hefði
ekki verið neitt grín ef þetta hefði
ekki gengið, en þetta er mikil ijár-
festing, bæði byggingin og tækin.
En það er líka í mér að hafa
gaman af ffamkvæmdum og ef
ekkert er endumýjað og maður
situr bara á gamla klakknum og
svo kemur að ættliðaskiptum, þá
held ég að þau séu léttari ef það er
að nýju að hverfa. Ég hef ekki trú
á því að bömin komi frekar að
þessu með manni ef ekkert hefði
verið framkvæmt.
Greiðslumarkið hefúr kannski
líka verið að aukast hjá ykkur?
Já, það hefur tvöfaldast síðan
við fluttum í nýja fjósið og er
núna 295 þús. lítrar. Framleiðslan
hefur hins vegar verið nokkra
meiri.
Viltu lýsa aðlöguninni að þess-
ari nýju mjaltatækni?
Mér finnast breytingamar allar
vera af hinu góða, ég sakna einsk-
is frá fyrra fyrirkomulagi. Þar er
| 6 - Freyr 3/2004