Fréttatíminn - 18.11.2011, Side 34

M
ér líður hálf undar-
lega þar sem ég sit
í sófanum í anddyri
Baðhússins í Braut-
arholti; leið eins og
aðskotadýri sem karlmaður í þessu
eina helgasta vígi kvenmanna. Sem
betur fer þarf ég ekki að bíða lengi
eftir eigandanum. Hún er glaðleg og
virkar orkumikil þegar hún tekur á
móti mér í hádeginu á miðvikudegi og
kyssir mig á kinnina. Fyrsti kossinn
frá ungfrú alheimi hugsa ég um leið
og við göngum í átt að skrifstofunni
hennar. Linda Pétursdóttir lítur af-
skaplega vel út og ber þess merki að
vera hamingjusöm. Hún bíður mér
umsvifalaust kaffi og biður um hálfan
bolla sjálf.
„Drekkur þú kaffi?,“ spyr ég, sann-
færður um að allir sem hafi tekið
matarræði sitt og lífsstíl í gegn hljóti
að vera í kaffibindindi.
„Já það geri ég. Og mikið af því. Ég
drekk ekki áfengi, reyki ekki, svo ég
verð að hafa eitthvað,“ segir hún og
hlær.
Með tilliti til þess hve hraustlega
Linda lítur úr, er ekki úr vegi að byrja
á að tala um lífsstílinn.
„Ég er auðvitað sælkeri og get þess
vegna ekki sleppt því að borða súkku-
laði eða góðan mat. Það gefur lífinu
svo mikið. En ég hef tekið lífsstílinn
í gegn undanfarið. Segja má að ég
lifi eftir 80 prósent reglunni. Ef mér
tekst að borða svona um það bil 80
prósent hollt er ég sátt. Maður má
ekki fara út í einhverjar öfgar. Ég er
alfarið á móti því að fólk sé að eltast
við þessar staðalímyndir, en það er
heldur ekki gott að lifa kyrrsetulífi og
borða óhollt. Maður verður að finna
milliveginn. Njóta þess sem gott er í
lífinu, án þess að ofgera því. Ég finn
að ég hef miklu meiri orku og get
gefið meira af mér núna en stundum
þegar ég var miklu yngri. Það er
vegna þess að ég lifi heilbrigðara lífi.“
Linda verður 42 ára í lok ársins og
hefur eins og margar konur prófað
alls konar kúra og mismunandi
mataræði.
„Í dag reyni ég að blanda sem
minnst saman kolvetnum og pró-
teinum. Það virkar fyrir mig, en síðan
verða aðrir að finna hvað er best fyrir
þá. Aðalatriðið er að gera þetta að lífs-
stíl, en ekki taka hlutina í skorpum.
Hreyfa sig svo reglulega og þá er ég
ekkert endilega eingöngu að tala um
að fara í ræktina. Göngutúrar eru
frábærir líka.“
Erfitt að verða aftur „nobody“
Linda talar af þekkingu um þessi mál,
enda var hún ekki nema 24 ára gömul
þegar hún stofnaði Baðhúsið, alhliða
líkamsræktarstöð og heilsulind fyrir
konur.
„Ég var fullkomlega blaut á bak við
eyrun og vissi ekkert hvað ég var að
fara út í þegar ég hóf þennan rekstur.
Mig vantaði bara vinnu! Ég rak mig
líka á alls konar veggi fyrst, enda
hafði ég ekki hundsvit á því hvernig
ætti að reka fyrirtæki,“ segir Linda og
hristir hausinn og hlær.
Árin áður en Linda opnaði Baðhúsið
hafði hún mestmegnis búið erlendis
eftir að hún vann keppnina um ung-
frú alheim. Keppnin var þá upp á sitt
stærsta og því fylgdi titlinum bæði
mikil ábyrgð og eins alls kyns lúxus.
„Ég hafði árin þarna á undan verið
að vinna sem fyrirsæta erlendis og
pældi afskaplega lítið í Íslandi og því
sem var að gerast hér. Ég fjarlægðist í
raun og veru Ísland mjög mikið strax
eftir að ég vann keppnina um ung-
frú alheim þegar ég var ekki nema
rétt að verða 19 ára gömul. Það var
kannski á margan hátt gott, því að þá
varð ég minna vör við það sem verið
var að segja um mig og annað slíkt.
En fólk vissi ekki bara hver ég var
hérna heima. Ég bjó í London árið
eftir keppnina og ef ég fór út í búð um
helgar þekkti fólk mig og eins var ég
oft stoppuð úti á götu. Ég var framan á
alls konar blöðum og var meðhöndluð
eins og stórstjarna í alla staði. Þessu
fylgdi auðvitað mikið álag. En það
tók samt miklu meira á mig að verða
aftur „nobody“. Þegar ég var að hasla
mér völl sem fyrirsæta nokkrum
árum seinna og þurfti að fara í prufur
með hundrað öðrum stelpum og fékk
enga sérmeðferð var það talsverð
magalending fyrir mig. Ég fór frá því
að borða með forsetum og keyra um
allt á Rolls Royce með einkabílstjóra,
yfir í að vera meðhöndluð eins og
hver önnur stelpa sem var að reyna
að verða fyrirsæta. Viðbrigðin voru
rosalega erfið, enda hafði frægðin
komið svo gífurlega hratt að ég var
kannski ekki alveg reiðubúin í þetta
allt saman andlega. Þetta ástar-haturs
samband við frægðina tók verulega á.
Mann langaði í athyglina, en var síðan
svekktur þegar verið var að kjafta um
mann úti í bæ. Þegar ég varð svo aftur
að venjulegri stelpu var mjög erfitt
fyrir mig að venjast því.“
Módelbransinn varasamur
Linda hugsar sig aðeins um þegar ég
spyr hana hvort henni finnist að það
þurfi að búa stelpur sem taka þátt í
þessum keppnum betur andlega undir
það sem á eftir kemur.
„Ég held að það sé ekkert hægt að
undirbúa sig undir þetta. Ef þú fetar
þessa braut og það gengur vel er
Ástar-haturs samband við frægðina
Linda Pétursdóttir er á góðum
stað í lífinu. Hún á sex ára dóttur
sem er nýbyrjuð í skóla, nýjan
kærasta og farsælt fyrirtæki. En
tilveran hefur ekki alltaf verið
henni svona hagfelld. Sölvi
Tryggvason hitti Lindu. Ljósmyndir/Hari
Hér styrkjum við
konur í að vera eins
og þær eru. Þessar
staðalímyndir eru
orðnar algjört rugl.
Það eru bara örfá
súpermódel í öllum
heiminum, en við
hinar ekki.
þetta bara lífsreynsla sem þú ferð í
gegnum og tekst á við. Þú sérð svo
kannski seinna að þú hefðir getað
gert margt öðruvísi, en er það
ekki þannig hjá flestu fólki þegar
það lítur um öxl? Sigrinum fylgdu
líka stórkostleg tækifæri og það
opnuðust ýmsar dyr. Ég kynntist til
dæmis fólki sem ég er enn í mjög
góðu sambandi við í dag. Bara núna
í síðustu viku var ég úti að dæma
í keppninni um ungfrú alheim
árið 2011. En veistu, ég á mjög
erfitt með að svara því hvað skal
ráðleggja ungum stelpum varðandi
Framhald á næstu opnu
Sölvi
Tryggvason
ritstjorn@frettatiminn.is
Lindu ásamt dóttur sinnu,
Ísabellu, sem byrjaði í skóla
í haust. „Hún er algjör snill-
ingur þessi elska. Er strax
orðin læs og skrifandi og
talar líka ensku. Svo er hún
líka að læra á fiðlu.
34 viðtal Helgin 18.-20. nóvember 2011