Heimilisritið - 01.06.1946, Síða 17

segir timburmaður, þegar friður
var kominn á, „ef mig hefði grun-
að að þeir myndu hegða sér svona,
en þeir báðu mig um það“.
„Stýrimaður er vís til að drepa
þá“, segir Ted HUl.
„Hann lætur setja þá í steininn,
það er klárt mál“, segir Smith.
„Það er alvarlegt mál að fara í
land til að berja stýrimann“.
„Þið eruð allir samsekir“, heyr-
ist í Bill úti í horni. „Eg ætla að
segja eins og er. Jói Smith átti
uppástunguna, timburmaðurinn
litaði ok'kur, og þið hinir hvöttuð
okkur á allan hátt“.
„Jói útvegaði fötin“, segir Bob.
„Ég veit livar hann fékk þau“.
Vanþakklæti þessara tveggja
manna var slíkt, að við ákváðum
fyrst að skipta okkur ekki af þeim
meir, en svo fengu betri tilfinning-
ar yfirhöndina, og við héldum eins-
konar ráðstefnu, til þess að athuga,
hvað hægt væri að gera.
En við hverja tillögu, sem fram
var borin, heyrðust athugasemdir
úr horninu frá öðrum hvorum
þeirra, og loks urðum við að fara
upp á þilfar, án þess að hafa á-
kveðið nokkuð, nema að sverja og
sárt við leggja, að við vissum ekk-
ert.
, Eina ráðið, sem við getum gef-
ið ykkur“, segir Jói, „er að halda
ýkkur kyrrum niðri, eins lengi og
þið mögulega getið“.
Fyrsti maður, sem við sjáum á
þilfari er stýrimaður og það var
falleg sjón. Það var búið að binda
yfir vinstra augað og kringum það
hægra var fagurlitaður baugur.
Nefið var bólgið og varirnar
sprungnar, en hinir stýrimennirn-
ir gerðu slíkt veður út af honum,
að ég held hann hafi stórslegið
sér upp á þessu.
„Hvar eru hinir tveir?“ segir
hann allt í einu og glápir á okkur
með glóðarauganu.
„Niðri, held ég“, segir timbur-
maðurinn skjálfandi á beinunum.
„Sendið þá upp“, segir stýri-
maður við Smith.
„Já“, segir Jói, án þess að hreyfa
sig í þá átt.
„Farðu og náðu í þá“, hrópar
stýrimaður aftur.
„Eg hugsa að þeir séu ekki vel
frískir“, segir Jói.
„Sendu þá upp, bölvaður asninn
þinn“, segir stýrimaður og haltrar
í áttina til hans.
Jói yppir öxlum vandræðalega,
labbar svo og öskrar niður í há-
setaklefann.
„Þeir eru alveg að koma“, segir
hann, og gengur til stýrimanns, og
rétt í því kemur skipstjóri upp á
þilfar.
Við keppumst allir við vinnu
okkar eins og við ættum lífið að
leysa.
Skipstjóri var að tala við stýri-
mann um árverkana, og lét óþveg-
in orð falla í garð Þjóðverja. Allt
HEIMILISRITIÐ
15